အပိုင္း(၄၃)
ႀကီးမားခန္႕ထည္လြန္းသည့္ျခံဝန္းက်ယ္ႀကီး၏ မ်က္ႏွာစာေရွ႕ဘက္တြင္ ကားေလးရပ္ထားရင္း ေနာင္ငယ္ ရင္မေအးႏိုင္ျဖစ္ေန ရသည္။ဒီေန႕ႏွင့္ဆုိ ခြန္မင္း မဆက္သြယ္လာတာ ႏွစ္ရက္ေျမာက္ျပီျဖစ္သည္။ပထမတစ္ရက္ကေတာ့ သူ အလုပ္မ်ားေနမွာပါ ပဲ ဆုိကာ ေနာင္ငယ္လည္း ေက်ာင္းတစ္ဖက္ႏွင့္ မအားမလပ္ျဖစ္ေနသည့္အခ်ိန္။သုိ႕ေသာ္ ဒုတိယရက္ေရာက္လာေတာ့ မဟုတ္ ေတာ့။ ခြန္မင္းသည္ ျပန္လည္ေတြ႕ပါျပီဆုိကတည္းက ဒီလိုမ်ိဴး အဆက္အသြယ္မလုပ္ဘဲမေနဖူး။ ႏြယ္ဝတီဆီဆက္သြယ္ႀကည့္ ေတာ့ ခြန္မင္း ဖ်ားေနတာျဖစ္ျပီး သူမကလည္း ျပည္ပခဏသြားေနသည္ေႀကာင့္ ဒီေန႕ျပန္လာမွ အိမ္လိုက္ပို႕ေပးမည္ဟု ေျပာလာသည္။ေနာင္ငယ္ ေစာင့္မေနႏိုင္ပါ။ ခြန္မင္းက အရင္ကတည္းက ဖ်ားခဲတာေႀကာင့္ ခုလိုအဆက္အသြယ္ေတာင္မလုပ္ ႏိုင္ေလာက္သည္အထိ မည္မွ်ပင္ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနသည္ကုိေတြးကာ ထိုင္မေနႏိုင္။
ခြန္မင္း၏အိမ္ကုိေရာက္သာမေရာက္ဖူးတာ.။လိပ္စာသိသည္မုိ႕ ဒီျခံႀကီးေရွ႕ကားရပ္ေနမိသည္မွာ ဆယ့္ငါးမိနစ္ခန္႕မ်ွေတာ့ရွိ ျပီ။တစ္ခါမွလည္းမဝင္ဖူးေသာေႀကာင့္ ဝင္သင့္မဝင္သင့္ စဥ္းစားေနရျခင္းကိုလက္စသတ္လိုက္ကာ ကားေပၚက ဆင္း လာခဲ့ လိုက္သည္။နီညိဳေရာင္တံခါးမႀကီးက ေနာင္ငယ္လည္းအေရာက္ပြင့္သြားေတာ့ လန္႕ေတာင္သြားရသည္။ ေနာင္ငယ့္ထက္ ေတာ့အသက္ႀကီးဟန္တူသည့္ လူရြယ္ တစ္ေယာက္က ေနာင္ငယ္ေရွ႕ေရာက္လာသည္။
“ဒီက အကုိေလး ကုိ အိမ္ထဲဝင္ခဲ့ပါလို႕ ဆရာႀကီးက ေခၚလိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်”
“ဗ်ာ- ကြ်န္ေတာ့္ကုိ.”
“ဟုတ္ကဲ့ ကားကုိအိမ္ထဲေမာင္းဝင္လိုက္ပါခင္ဗ်.”
ဆရာႀကီး ဆုိတာ ဘယ္သူမွန္းေတာင္ မေမးလိုက္ရပါ။သူ ေျပာသည့္အတိုင္း ကားေလးကုိျခံဝန္းထဲေမာင္းဝင္လာခဲ့လိုက္သည္။ ကားရပ္နားရန္လုပ္ထားပံုရသည့္ေနရာကုိ ထုိလူရြယ္ကေတာ့ လမး္ညႊန္ေပးသည္။အထဲေရာက္မွ ေနာင္ငယ္ ပါးစပ္အေဟာင္း သားေလး ပြင့္ရေတာ့သည္။ျခံက်ယ္ႀကီးသည္ ေရကူးကန္ေတြ ပန္းျခံေတြႏွင့္ အဘယ္မွ်ေတာင္က်ယ္ဝန္းလိုက္ ပါသနည္း။ သံုးထပ္ထပ္ႀကီးကလည္း ရဲတုိက္ႀကီးသဖြယ္ ခန္႕ခန္႕ညားညား။ ခြန္မင္း ခ်မ္းသာမွန္းခန္႕မွန္းမိေပမယ့္ ဒီေလာက္ထိေတာ့ မထင္မိခဲ့ဖူး။သူကလည္း မေမးႀကည့္ဖူးသလို ခြန္မင္းကလည္း ေျပာမေနပါ။ဒါက သူတုိ႕ႀကားမွာ အေရးပါသည့္ကိစၥမွ မဟုတ္ေလဘဲ။
YOU ARE READING
အသင်္ခယာခေတ်က သတို့သား (အသခၤယာေခတ္ကသတို႕သား)
Romance၁၆၃၅ ဆိုတာ ညောင်ရမ်းခေတ်ထဲက မလား။၁၆၃၅ ဆိုပြီး ငါက ဘယ်ခေတ်ကို ရောက်နေတာတုန်း. #ဤဇာတ်လမ်းတွင်ပါဝင်သောအကြောင်းအရာများသည် သမိုင်းနှင့်မသက်ဆိုင်ပါဘဲ စာရေးသူ၏ဖန်တီးစိတ်ကူးမှု သက်သက်သာ ဖြစ်ပါသည်။ Book Cover_ Lucy Xellies Written in Myanmar Language.~
