Zawgyi
"ေဒါက္..ေဒါက္"
တံခါးကိုေခါက္လိုက္ေတာ့ အမတ္ခ်ဴပ္ ကားခ္ ဂ်န္ဆမ္ ကလာဖြင့္ၿပီး မ်က္ေမွာက္က်ံဳ့လိုက္တယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာမွာ စိတ္ပ်က္ေနတဲ့႐ုပ္ကအရမ္းႀကီးသိသာလြန္းတယ္။
"ေအာ္..မင္းသားေလး အိုင္နဲ၊ သင္ရဲ႕အမွားအတြက္ ေနာင္တရလို့ ဘုရင္ႀကီးဆီမွာလာေတာင္းပန္တာလား"
"..?..မဟုတ္ပါဘူး၊ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းဆိုခ်င္တာေလး႐ွိလို႔ပါ"
"ေတာင္းဆိုခ်င္လို႔? ဟဟ..ေတာ္ေတာ္ရယ္ရတာပဲ၊ မင္းသားႏွစ္ပါးကိုမႏိုင္ေတာ့လို႔ ေနာက္ဆံုးဘုရင္ဆီလာၿပီးအကူအညီေတာင္းမယ္ေပါ့၊ မင္းကေလ...သူမ်ားအေပၚအႏိုင္လိုစိတ္ႀကီးၿပီး အခြင့္ေကာင္းယူတတ္တာပဲ"
'ေျပာတဲ့စကားက ၾကမ္းလိုက္တာ' အိုင္နဲေနာက္ကိုတစ္ခ်က္ဆုတ္လိုက္တယ္။
"ဒီေန႔မနက္က...ဘုရင္ႀကီးေျပာခဲ့တဲ့စကားအတြက္လာတာပါ"
"ဘာလဲ...မင္းကဘာကိုအခြင္ေကာင္းယူၿပီး ၾကံစည္-"
ေတာ္ေတာ္လွ်ာ႐ွည္တဲ့အမတ္၊
"ကြၽန္ေတာ္ ဒီကေနထြက္သြားခ်င္လို႔"
အမတ္ခ်ဳပ္ကားခ္ေၾကာင္သြားတယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာေ႐ွ႕လက္ကိုေဝ့ျပတာေတာင္ သတိမထားမိဘူး 'hello~ '
"မင္းသား...ဘာ...ေျပာလိုက္တယ္"
"ကြၽန္ေတာ္ ဒီကေနထြက္သြားခ်င္တယ္။ ေတာရြာမွာပဲ လယ္ယာလုပ္စားေတာ့မယ္"
"ေအာ္...ေနာက္ဆံုးေတာ့ထီးနန္းအတြက္ ၾကံရာမရလို႔ သူမ်ားသနားေအာင္ ရရာနည္းနဲ႔ၾကံၿပီေပါ့..ေတာ္ေတာ္လဲတတ္ႏိုင္တဲ့မင္းသားပဲ"
ဒီလူ ဒီစကားကိုဘယ္လိုေျပာထြက္လဲမသိ။
"ကြၽန္ေတာ္ ထီးနန္းကို စိတ္မဝင္စားဘူး"
"မင္းစကား ငါမယံုဘူး"
"မယံုလဲရတယ္။ ခင္ဗ်ားနဲ႔ေျပာလဲမထူးဘူး၊ ကြၽန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္၊ ဘုရင္ကိုခင္ဗ်ားပဲေျပာျပလိုက္ေတာ့"
"ဘာလဲဟ...ေဟ့ေနဦး...မသြားနဲ႔ဦး"
သူ႔စကားဆက္နားမေထာင္ေတာ့ပဲ အိုင္နဲလွည့္ထြက္သြားလိုက္ေတာ့တယ္။
YOU ARE READING
သာမန္ဘဝမွာေပ်ာ္ေမြ႔ခ်င္ပါတယ္ 田舎ライフを楽しみたいんだ (translation)
Fantasyအိုင္စင္ဘဲလ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ဒုတိယမင္းသား အိုင္နဲဟာ တေန့မွာသူ႔အရင္အတိတ္ဘဝကိုမွတ္မိလာတဲ့အတြက္ ညီအကိုေတြျကားထီးနန္းလုပြဲကို စိတ္မဝင္စားေတာ့ဘဲ သာမန္အရပ္သားဘဝကိုပဲတမ္းတေနမိတယ္။ အိုင္နဲရဲ့ရုတ္တရက္ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ စ႐ိုက္ေၾကာင့္ သူ႔အကိုနဲ႔ညီႏွစ္ေယာက္အံ့ျသမိၿပီး...
