သာမန္ဘဝမွာေပ်ာ္ေမြ႔ခ်င္ပါတယ္ 田舎ライフを楽しみたいんだ (translation)

အခန္း(၁၇)ခ်စ္ျခင္းအစ

Zawgyi

မင္းသားလိုင္ခ်ယ္ ပါတီပြဲကိုဖ်က္ရန္လုပ္ေသာ္လဲ မဟာမိတ္ေတြလဲရွိေနေတာ့ ပါတီပြဲကို ဆက္လက္က်င္းပလိုက္တယ္။ နန္းေတာ္မွာ ဆူညံေတြေျကာင့္ အိုင္နဲအိပ္လို႔မရပါ။ ဒိုင္ကိုရုနားသူထိုင္ျပီး ႏြားႏို႕ပူပူေလးေသာက္ရင္း မီးထိန္ထိန္လင္းေနတဲ့ နန္းေတာ္ကိုျကည့္ေနလိုက္တယ္။

>>>>>>

(ယူအမ္ အျမင္)

"ေဟ့ ျကည့္ျကည့္ ဟိုေကာင္မေလးမလွဘူးလား"

သူငယ္ခ်င္းေျပာသံေျကာင့္လွည့္ျကည့္လိုက္တယ္။

"......."

ကၽြန္ေတာ္မ်က္လံုးထဲ အကိုအိုင္နဲကလြဲရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွျကည့္လို႕မရဘူး၊ ရင္လဲမခုန္ဘူး။ ပါတီပြဲ...မီးလံုးမီးဆိုင္းေတြနဲ႔ဆင္ျမန္းျပီး တံခါးနဲ႔ျပတင္းေပါက္တိုင္းမွာ နွင္းဆီအိုးျကီးေတြ စီစီရီရီခ်ထားတယ္။ မ်က္နွာျကက္မွာ ပိုးစရွည္ကိုစုျပီး ပန္းလို ျဖာထြက္ေနတာအရမ္းလွပတယ္။ သာမာန္လူေတြမျမင္ႏိုင္တဲ့ ေတာ္၀င္ပါတီမ်ိဳး။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲမွာ ဒီလိုအလွမ်ိဳး စိတ္မ၀င္စားဘူး၊ ခံစားလို႕လဲမရဘူး။ အကိုလိုင္ခ်ယ္တက္ခိုင္းလို႕သာတက္ရတာ...။

အကိုအိုင္နဲကိုပဲ ေနရာတုိင္းမွာျမင္ေယာင္ေနတယ္။

အကိုအိုင္နဲ ကၽြန္ေတာ့ကိုေတာင္းပန္ခ်င္တယ္လုိ႔ေျပာတုန္းက ကၽြန္ေတာ့ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းရွက္မိသြားတယ္။ အကိုမွားတာလဲမဟုတ္ဘဲနဲ႕ သူကကၽြန္ေတာ္အစား နားလည္ေပးတယ္၊ ခံစားေပးတယ္။ အကိုအိုင္နဲဟာ အရမ္းရိုးသားလြန္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ စစ္သူျကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနျပီးေတာ့ အကိုအို္င္နဲနဲ႔မ်က္နွာခ်င္း မရင္ဆိုင္ရဲဘူး။

အကိုလိုင္ခ်ယ္လဲ ေျပာင္းလဲသြားျပီ။ အရင္ကအေကာင္းမျမင္ဘူး ခုေတာ့..သူ အကိုအိုင္နဲအေပၚမွာလဲ ခံစားခ်က္ေတြက မရိုးသားေတာ့ဘူး။

>>>>>

အကိုလိုင္ခ်ယ္မနက္တိုင္း မနက္စာလာစားေနျကဆိုေတာ့...သူလာမစားျဖစ္ေတာ့ အိုင္နဲလဲပ်င္းတယ္။ ဟိုရက္ကအကိုစိတ္ဆုိးျပီးကတည္း မလာေတာ့တာပါ။