အခန္း(၁၁)လီလီအာနာႏွင့္ကြၽန္ေတာ္

11.1K 1.1K 4
                                    

Zawgyi

အိုင္နဲ...စစ္သည္ေတြေခၚရာေနာက္ တစ္ေကာက္ေကာက္လိုက္ပါသြားတယ္။ 'အကိုလိုင္ခ်ယ္...ခုနကေတာ္ေတာ္ေဒါသထြက္ပံုရတယ္၊ ငါျမင္းခိုးတဲ့အမႈက အဲေလာက္ေတာင္ႀကီးလို႔လား...အကိုလိုင္ခ်ယ္ကိုေတာင္မခိုင္းဘဲ ဘုရင္ကိုယ္တိုင္ ငါ့ကိုသတ္မလို႔လားမသိ'

အိုင္နဲ အသက္ပင္ေျဖာင့္ေျဖာင့္မ႐ူရဲ။ စစ္သည္ေတြကလဲ ဘာမွမေျပာဘူး။နန္းေတာ္ထဲက စၾကၤန္လမ္းေပၚတေလွ်ာက္  တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္နဲ႔ မသိရင္ သရဲကားထဲကလိုလို...။

ဘုရင္အခန္းေ႐ွ႕လဲေရာက္ေရာ အိုင္နဲကိုတစ္ေယာက္ထဲထားခဲ့ၾကတယ္။ သူတခါမွ ဘုရင္ခန္းထဲမဝင္ဖူးဘူး။ အရမ္းေၾကာက္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္လဲ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ...အားျပဳၿပီးတံခါးေခါက္လိုက္တယ္။

"ဝင္လာခဲ့"

ဘုရင္အသံဟာဘုန္းကံပါေတာ့ အသံနဲ႔တင္လူကတုန္လႈပ္ေနၿပီ။ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ သူအခန္းထဲဝင္လိုက္တယ္။

ဘုရင္အသံဟာဘုန္းကံပါေတာ့ အသံနဲ႔တင္လူကတုန္လႈပ္ေနၿပီ။ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ သူအခန္းထဲဝင္လိုက္တယ္။

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

ဘုရင္ကိုျမင္ျမင္ခ်င္း အိုင္နဲဒူးေထာက္ၿပီး အ႐ိုအေသေပးလိုက္တယ္။

"ခမည္းေတာ္...မေတြ႔ရတဲ့အေတာ္အတြင္း က်န္းမာပာရဲ႕လား? သားေတာ္ေလ...."

"သား အိုင္နဲ...ထ..မင္းမ်က္ႏွာတခ်က္ေလာက္ၾကည့္ပရေစ"

အိုင္နဲလဲ ဘုရင္ေျပာတဲ့အတိုင္းေခါင္းေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္။ 'နွစ္ကာလအၾကာႀကီးမေတြ႔ရတဲ့အေဖရဲ႕ပံုရိပ္....မ်က္ႏွာကပိုညိဳးလာသလိုပဲ... ငာ့ကိုလ်စ္လ်ုရူခဲ့တဲ့အေဖ....အေဖ့ကမခ်စ္ေပ့မယ့္..ကြၽန္ေတာ္.....အေဖကိုဘယ္ေတာ့မွမမုန္းဘူး' အိုင္နဲေတြးရင္း မ်က္ရည္မထိန္းႏိုင္...ကေလးတစ္ေယာက္ငိုသလိုငိုခ်လိုက္တယ္။

သာမန္ဘဝမွာေပ်ာ္ေမြ႔ခ်င္ပါတယ္ 田舎ライフを楽しみたいんだ (translation)Where stories live. Discover now