love paws | minsung

12 - faith.

Samochód Changbina jechał melancholijnie po osiedlowych uliczkach. Chłopak kierując czuł się jak ryba w wodzie. Nic dziwnego, że pojazd chodził tak gładko.

- O, mój rower - rzucił Minho bezceremonialnie, patrząc przez szybę, na co samochód został zatrzymany.

- Wsiadasz na niego? - spytał kierowca. - Znaczy wiesz, ja cię nie wyganiam.

Jak już wcześniej było wspomniane, Lee nie czuł się za dobrze na rowerze i nie widziało mu się na niego przesiadać. Nie wspominając nawet o tym, że podróżował z kotem.

- Raczej sobie odpuszczę. Jedźmy.

Changbin już miał ruszać, kiedy zdecydował się rzucić okiem na rower znajomego. Po tym co zobaczył, zaklął siarczyście.

- O słodki kurczaku... - chłopak całkiem oniemiał.

- Coś nie tak? - zapytał Lee, zdziwiony reakcją towarzysza.

- To cacko kosztuje więcej niż ja daję rady zarobić w trzy miesiące robiąc na dwie zmiany.

Brunet odpiął pośpiesznie pas bezpieczeństwa i wyszedł z samochodu. Minho (dalej trochę zdezorientowany) zrobił to samo. Changbin podniósł rower i obejrzał go z każdej strony. Był jednocześnie onieśmielony i zachwycony.

- Nie możemy go tutaj zostawić - powiedział pełnym powagi tonem, patrząc prosto w oczy Minho. - Słuchaj, niedaleko stąd mieszka mój znajomy. Zostawimy tam tę piękność i wrócisz po nią innym razem. Jeżeli tylko ci to nie przeszkadza, oczywiście.

Minho trochę się zaśmiał. Rozczulał go zapał tego gościa.

- Pewnie.

- Super - odpowiedział gładko. - Wsiadaj i jedź powoli za mną.

Lee sięgnął po rower i już chciał wsiadać, gdy nagle zmienił zdanie.

- Wiesz co? Chyba tobie pójdzie to szybciej - powiedział, trzymając za kierownicę i przechylając pojazd w stronę chłopaka.

- Serio? - oczy się mu zaświeciły.

- Serio - odpowiedział z uśmiechem Minho.

Niedługo potem Changbin zniknął za zakrętem.