CANIMIN CANANI

1.BÖLÜM

Bavullar hazırlanmıştı. Eve veda gerçekleşmişti. Şimdi ise terminalde aileler ile veda gerçekleşiyordu. Aralarında en duygusal anlar yaşayan Ayşe idi.Kolay değildi sonuçta aileden ayrılmak.Ama Elif ile güzel hayaller kurmuşlardı birlikte. Bu yüzden de hem ağlarım hem giderim diyordu.Elif daha iyi görünüyordu sanki ya.Neyse işte Elazığ yolcusu kalmasın!

İki genç kız rahatlardı.Çünkü annelerini önceden göndermiş evlerini annelerine hazırlatmışlardı.Kızlar da bu durumdan oldukça hoşnuttu.

Elazığ'a vardılar.Otobüsten inmek istemedi ikiside.Bir an korktular. Ama Ayşe hemen bu duygudan kurtuldu."Aman ya nolcak sanki , gel kız hadi". Elif'in kolundan çekiştirerek otobüsten aşağı indirdi.İkisi de derin bir nefes aldı. Sonra da bavullarını almak için otobüsün bagajına doğru yürüdüler. Bir müddet bekledikten sonra ikiside bavullarını almıştı.Hava biraz rüzgarlıydı. Kızlar eşarplarının uçmamasına özen göstererek ve bavullarını çekerek terminaldeki taksilerin olduğu yöne doğru yürüdüler.Ve evet boş bir taksi! Ayşe hemen önden koştu. Elif'te gülerek bu kızı izliyordu. Böyle tatlı ve içi dışı bir insanla arkadaş olduğu için çok mutlu olduğunu hissetti.Ayşe her düşündüğünü söyleyen bir kızdı sonuçta .

Hemen taksiye atladılar. Elif çantasından annesinin verdiği -kendi evlerinin- adres kağıdını çıkardı ve taksici beye uzattı. Yola çıktılar.

....

Yeni evlerinin kapısının önünde durdu taksi. Ayşe parayı ödedi ve kızlar bavullarını alıp indiler.İkisi de beklediklerini bulmuşlardı. Anneleri kızları şaşırtmamıştı. Çok tatlı bir sitede ev bulmuşlardı.Çok beklemeden ikisi de apartmana doğru yürüdü. Üçüncü katta oturuyorlardı.Merdivenden çıkmaya başladılar . İkinci katta oturan ve ev sahipleri olan Gülseren hanım kapısının önündeydi. Merdivenden çıkmakta olan  iki kızı görünce onların yeni kiracılar olduğunu anladı. İkiside birbirinden güzel kızlardı.MAŞALLAH.Hemen onların yanına yürüdü.

"Siz yeni kiracılar olmalısınız.Ben Gülseren. Hoşgeldiniz güzel kızlarım .Maşallah Allah'ım esirgesin."

Deyip sarıldı hemen. Gözü pek tutmuştu. Çabucak kanı ısınmıştı.Pek tatlı kızlardı.

"Kızım siz yol yorgunusunuzdur şimdi. Hiç yemekle falan uğraşmayın ,akşam yemeğe bize buyrun.Hem ben sizin ev sahibinizim ,detaylı bir şekilde tanışırız."

Ayşe bu teklife pek memnun oldu.

"Tabi Gülseren teyzecim biz de çok seviniriz, bavullarımızı yerleştirip geliyoruz hemen."

Kızlar vakit kaybetmeden yukarı kata çıktı. Ayşe çantasından anahtarı çıkardı ve kapıyı açtı. Kapı açılınca kızlar gözlerine inanamadı. Annelerinin zevklerine güveniyorlardı ama bu kadarını onlar da tahmin edememişlerdi. Elif önce kendi ağzı olmak üzere Ayşe'nin de ağzını kapattı ve hemen ayakkabılarını çıkartıp içeriye girdi. Ayşe de hemen arkasından tabii.

"Kızım burası efsane bi şey olmuş ya"

"Gerçekten de öyle Valla"

Bayağı yorulmuşlardı. Kendilerini koltuklara atmaktan geri koyamadılar. Oysaki daha evi bile gezmemişlerdi. Bavulları da eşikte kendilerini bekliyordu hasretle. Yorgunluktan olsa gerek ki ikiside uyuya kalmışlardı.

....

Zil çalıyordu.Sese ilk uyanan Elif oldu. Kalkıp karanlıkta kalmış olan odanın ışığını aramaya başladı. O arada zil hala çalmaktaydı. Ayşe'yi de bağırarak uyandırdı.

"Kalksana kızım kapı çalıyor.Aloooo kime diyorum? Ayşeeee!"

"Ne bağırıyosun ya ? Hem saat kaç?"