CANIMIN CANANI

17. BÖLÜM

Elif'ten

Bugün güne erken başlamıştım.  Sabah namazını kıldıktan sonra uyku tutmamıştı. Oturup telefonla oynadım. Bi ara nişan fotoğraflarına baktım. Düğünümede az kalmıştı. Aslında sade bir nikah olsun istiyorduk biz Tuna ile ama büyüklere söz geçiremedik. Yani benim tarafım benim tercihime saygı duyuyordu ama Tuna'nın annesi hep bir olay çıkarıyordu. Allah'ın izni ile sağ salim bir nikahımız olsunda ben de rahat bir nefes alayım diyorum. Şimdi ise kalkıp kahvaltı hazırladım Ayşe'yi çağıracağım. O namazdan sonra hemen uyumuştu.

"Ayşeeeee. Kahvaltı hazır. " Ses gelmedi. Uyanmadığına eminim. Mecburen gidip çağıracağım

"Günaydıııınn!!"

"Ne bağırıyorsun yaaa?"

"Kalk hadi kahvaltı yapıcaz sonrada işe gidicez." Kalktığına emin olunca mutfağa geri döndüm ve çaylarımızı doldurdum. Biraz sonra o da gelmişti. Ayakta uyuyordu resmen. 

"Hadi işe gidicez diyorum. Aloooo"

"Her gün işe mi gidilirmiş canım" Bu da alışamadı bir türlü.

"Ekmek parası işte ne yaparsın" İkna oldu sanırım. 

"Bugün Tuna ile gidicez. "

"Niye şaşırmadım acaba"

"Allah aşkına.  Beğenmiyorsan durak ilerde."

"Yok canııım Allah razı olsun eniştemden, tabi senden de. Toplu taşıma çilesi yok en azından ama benim için kısa bir süreliğine tabi."

"Bak gene içimi parçaladın ya yavrum kuzum yaaa." Ardından gülmeye başladım. O da ağzını büzmüştü.

"Dalga geçiyor bir de ya. Siz benim neler çektiğimi nerden bileceksiniz? Metrobüs görmeyeceksin tabi senin tuzun kuru. Gerçi bende hastaneye yürüme mesafesinde bir eve çıkarım canım. "

"Senin ev işinide bir an önce halledelim. Anca yerleşirsin." Ayrılacak olmamız garip geliyordu. Vedalar kalana zor olurmuş. O gidecek ben kalacaktım. Neyse canım düğüne kadar ben onda kalacağım zaten.

"Aynen. Zaten 1+1 yeterli bana. Boş bir vaktimde ben internetten arar bulurum."  Evde de pek bir eşya yoktu zaten, taşınması kolay olacaktı. 

"Hadi toparlanalım da çıkalım."

"Tamam."

 ............

Hastaneye geldiğimizden beri Ayşe'yi görmemiştim. Boş olan vakitlerimde internetten düğün ve yeni evimiz için eşya bakıyordum zaten.  Online bakıyordum ama alamıyordum. Fikir edinmek maksatlı yani. Ortaya sunulan eşyalar önce Kayınvalidemin onayından geçmek durumundaydı. Bu kadın böyle değildi önceden, çok iyi anlaşırdık yani. Gerçi şimdi de iyi anlaşıyoruz ama biraz mesafeli. Çünkü ev için seçtiğim eşyalara hep bir kusur buluyordu. Onu da anlıyorum en iyisini istiyor ama bu kadar da olmaz ki canım. Neyse canım düğünden sonra hiç bir sorunumuz kalmaz İnşallah.  

Öyle böyle derken öğle arasını getirmiştim. Ayşe'nin bulunduğu bölüme gittim. Onunda işi bitmiş gibi görünüyordu. Yanına geldim ve koluna girdim. Birlikte yürümeye başladık sessizce zaten rota belliydi yemekhane. Varmamız uzun sürmemişti, yemeklerimizi alıp oturduk.

"Eee ne var ne yok görüşmeyeli hemşire hanım."

"Valla ne yok ki? Düğünle alakalı sürekli detay güncellemesi geliyor. Bitmiyor bitmiyor çıldırmak üzereyim ya." 

"Geçecek bütün bunlar geçecek inan bak. Sık dişini Allah yardım eder ."

"Haklısın dayanacağım az kaldı sonuçta."