CANIMIN CANANI

15. BÖLÜM

Elif'ten:

Bugün Tuna ile gezmeye çıkmıştık. Aslında hiç gitmek istememiştim. Çünkü kızlarla toplanacaktık. Bu fırsat kaçmazdı. Ama sevgili nişanlım böyle bir teklifte bulununca yoğun ısrarlar sonucu kabul etmiştim.  Aslında benim böyle tekliflerde bulunmam gerekmiyor muydu? Neyse canım onlar arkadaşlarım ise Tuna da evleneceğim insan. Ne kadar böyle söylesemde içimden aklım onlarda idi. Tuna da bunun farkındaydı. Şimdi ise bir restoranda oturmuş öğle yemeği yiyorduk.

"Yemeğini bitirde kalkalım hadi."

"Ne acelemiz var ki?"

"Çayımızı da Yiğit te içeceğiz çünkü. "

Şaşırmış ve mutlu olmuştum. Ama bunu belli etmedim ayıp yani. İstekliymişim gibi durmasın. Tamam anlamında başımı sallayıp yemeğime devam ettim. O çoktan bitirmiş beni izliyordu.

"Birisi beni izlerken yemek yiyemiyorum."

"Tamam bakmıyorum ben." Dedi hafif gülerek.  Sonrada masadaki telefonunu eline aldı. 

O telefonuyla uğraşırken bende yemeğimi bitirmiştim. O da kafasını kaldırdığında farketmişti.

"Istersen kalkalım. "

"Tamam."

"Al anahtarı. Sen arabaya geç ben geliyorum."

Uzattığı anahtarı alıp dışarı çıktım. Kenardaki arabanın kilidini açıp ön koltuğa oturdum. Bir süre sonra o da gelmişti. O da yerine oturup arabayı çalıştırdı. Yola koyulmuştuk sessiz sedasız. Konuşmuyordu da. Acaba bana kızdı mı? Tabiki de sormadan bilemezdim. 

"Tuna kızdın mı bana?"

"Hayır kızmadım. Sadece.."

"Sadece ne? "

"Bak Elif bizim ilişkimiz biraz ani oldu biliyorum. Çat diye evlenme kararı aldık. Ama bana alışmanı istiyorum. En azından denemeni. Sevgi bekleyemem belki ama ilgi görmeye hakkım yok mu sencede?"

"Hakkın var elbetteki. Ayrıca evlenmeyi kendim istedim. Zorla evleniyomuşuz gibi konuşma yani. "

"Biraz da sadece sen ve ben vakit geçirelim istiyorum. "

"Tamam. Bundan sonra dikkat edicem. Söz."

"Peki. Ayşe Yiğit'in evine gitmeyi nasıl kabul etti bakalım?"

"Feyza abisini evden göndermiştir diye düşündü. O yokken ev sorun değil dedi."

"Yiğit evde bugün."

"Hadi canım. Ayşe gitmezdi bilseydi."

Bir baş sallama işaretinden sonra yola dönmüştü ve susmuştu.

"Geldik."

Birlikte arabadan inip binaya girmiştik. Merdivenleri çıktıktan sonra zile bastık. Bir kaç saniye sonra kapı açıldı.  Şaşırmışlardı belliki. Ama fazla uzun sürmemişti.

"Hoşgeldiniz de hayırdır?" 

"Hoş bulduk. Sizi özledik geldik işte." Dedim. Tuna hariç herkes gülümsedi. Tuna mutlu değildi. Daha yeni konuşmuştuk ama. Bak içime dert oldu benim.

"Yiğit nerde?"

"Namaz kılmaya gitti, gelir birazdan."

Kafasıyla onaylayıp cebinden telefonunu çıkarttı. Açıp onunla ilgilenmeye başladı. Kızlar da durumu anlamışlardı belliki. Ayaklandılar. Ayşe kaş göz işaretiyle sen de kalksana diyordu. Bende kalktım ve arkalarından mutfağa girdim. Canım arkadaşlarım ve görümcem gözüme bakıyorlardı.