CANIMIN CANANI

4. BÖLÜM

O günün üzerinden dört gün geçmişti ve bugün cumartesiydi. Kızlar geceden planlamışlardı.Bugün Selin onları gezdirecekti ve kahvaltıya Gülseren teyzeleri davet etmişti. Gönül rahatlığıyla gideceklerdi çünkü evde erkek sinek bile olmadığının garantisini almıştılar Selin'den. Hazırlanıp evden çıktılar, aşağı kata inip zile bastılar. Kapıda onları Selin karşıladı.

"Hoşgeldiniz kızlar, söz verdiğim gibi ev temiz."

"Hoşbulduk o zaman."

"Hadi içeri geçin biz de başlamak için sizi bekliyoduk."

"Hoşgeldiniz güzel kızlarım, orada beklemeyin hadi oturun."

"Hoşbulduk Gülseren teyze."

"Pek görüşemedik hafta içi nasıl gidiyor bakalım?"

"Elhamdülillah Gülseren teyzem alışmaya çalışıyoruz."

"Alışırsınız, zamanla olacak şeyler bunlar. Ayşe kızım sen niye konuşmuyorsun? Baksanıza bi şu kıza çok konuştuğunu söylüyolar bi de."

"İnanma sen söylenenlere Gülseren teyzem."

"Kızım Valla Yiğit elimde büyüdü, adım kadar iyi bilirim onu. Kendi öz çocuklarımın yalan söylediğine inanırım onun söylediğine asla inanmam."

"Yalan demiyorum ki Gülseren teyze inanma diyorum ben."

"Gerçek yani, hala inanamıyorum ama aferin yinede canı gönülden takdir ettim seni. Ama kızım belliki Yiğit'in hoşuna gitmiş yoksa o hiçbir yaşadığını kolay kolay dile getirmez."

"Öhö öhö neyse annecim biz kahvaltımızı yapalım malum gezicez, bol enerji gerekiyor."

"Gezdir tabi kızım, ama geç saatlere kalmayın sakın."

"Yok kalmayız annecim."

....

Kahvaltılarını bitirmişlerdi. Artık çıkma zamanıydı. Gülseren hanım kızları kapıya kadar geçirdi. Gülseren hanıma veda ettikten sonra metrobüs durağına yürüdüler. Durağa geçip oturdular.

"Ayşe ya ben özür dilerim annem adına senden."

"Boş ver, unuttum bile, ama niye insanları bu kadar etkiledi anlam veremiyorum."

"Kim bu Yiğit bende merak ettim doğrusu."

"Bizim eve çok sık gelir, bence görmüşsündürde tanımıyosun."

"Selin sen bu adamdan rahatsız olmuyor musun hiç? Sürekli evinizde elin oğlu var. Ve bekar yani."

"Rahatsız olmuyorum çünkü süt abim, annem onu emzirmiş. Ve kısa süreliğine bekar gibi duruyor çünkü annem onları evlendirme çalışmalarına hız kazandırdı."

"Onları?"

"Tuna abimide."

"Metrobüs geliyor kalkın hadi."

Öğleye kadar çeşitli yerleri gezmişlerdi. Ve öğle yemeği için bir kafede mola vermişlerdi. O sırada Yiğit ve Tuna da eve gidiyorlardı. Zorlu bir şafak operasyonundan dönmüşlerdi ve yorulmuşlardı biraz. Arabayla giderlerken kırmızı ışıkta durdular. Tuna kafasını sola çevirip bakınırken bir de ne görsün? Kız kardeşi yemek yiyordu aynı zamanda konuşuyordu. Bu yanında birisinin de olduğunu gösteriyordu ama görünmüyordu bu açıdan kim olduğu.Aslında ona fazlasıyla güveniyordu ama şeytanın vesveseleri aklından çıkmıyordu.Neyse yanına uğrasa bir fena olmazdı.Hemen cafenin karşısındaki boş alana arabayı parketti.

"Oğlum eve gidecektik niye durduk?"

"Selin'i gördüm sanki şurada. Bir kontrol edip gideriz,şimdi in hadi."