TUTSAK KADIN

2.BÖLÜM: Lutfen Bana yardım Et

Evin büyük kapısindan çıkarken içimi bir heyecan sardı 5 yıl aradan sonra ilk defa dışarıyı görecektim. kalbim deli gibi çarpıyordu kapı açıldı,ve o güzel hava kokusu burnuma geldi.yıllardır hasret kaldığım koku, huzurdu bu,
başka bir şey değildi. insan bir süre kapalı kalınca anlıyormuş huzurun ne oldugunu, gözümü etraftan alamıyordum.

iç Çekerek biraz daha ilerledim içimden dua ediyordum "Allahim lütfen bana bir çıkış kapısı göster, bu gün birisi bana yardım etsin ve şu anki aldığım huzur kokusunu hep alabileyim  beni bu igrenc adamin hapishanesinden kurtar" düşüncelerimle Arabaya doğru ilerledim. Kadir benim önümde yürüyordu,arabanın yanına geldiginde   kapıyı açtı aklınca bana kibarlık yapıyor,hiç yüzüne bile bakmadan ifadesiz bir şekilde arabaya bindim ve kapımı kendim kapattim.

Dışarıda bir süre öylece durdu bana olan keskin ve sert bakislarini hissediyordum.bir süre öylece bana bakmayı sürdürdü sonra yan koltuğa ilerleyip kapıyı açtı ve içeri girdi.

Yıllardır hapis olduğum eve bir kere daha baktım içimden "inşallah son kez görüşüm olur seni" dedim ve araba hareket etti. Kısa süre sonra güzel bir restoranın önüne geldik arabada gelene kadar ne kadir bir kelime etti ,ne de ben, hoş ya, benim zaten onun sesine bile tahammülüm kalmamıştı ki.

Tek umudum bu davetti. Düşüncelerimden kadir'in sesiyle sıyrıldim. "Ters bir hareketini görürsem sana neler yapabileceğimi biliyorsun degilmi karıcım"  o konuşurken yüzümü ona doğru çevirmeye tenezul bile etmemmistim
Bu hareketimden rahatsız olmuş olacakki  eliyle çenemi sıkıca tuttu. ve kendine çevirdi,ne yapıyordu bu, çenemi kırmaya çalışıyordu herhalde gözüm onun gözlerini buldu ve konuşmaya başladım "ne yapıyorsun sen ya, senin şu iğrenç yüzüne bakmaya mecburmuyum?
midemi bulandiriyorsun" dedim. ben böyle dedikçe elini daha da sıkıyordu. icimden ona neler dediğimi bir duysa, beni öldürürdü heralde,işte sevgisi bu kadar di, ben hiç kimseye bu zamana kadar aşık olmadım.

Ama söylemlere göre insan sevdiği birine kıyamazmiş. öyle severmiski kendinden sakınırmıs. dokunmaya kiyamazmis, bu cani beni sevdiğini söylüyor.bana şiddet uyguluyor, işkenceler ediyor zorla benim istemediğim şeyler yapıyor, peki bunlar sevgi de olacak seylermi bunları sizde yasiyormusunuz?  yada sadece tek bir sorum var en açık şekilde seven sevdigine böyle yaparmı ?

Çenemin daha çok sıkılmasıyla dusuncemden sıyrıldım.ve yine ona boyun eğdim. ama bu sana son boyun egisim kadir karaca gidecegim ve sen beni bir daha bulamiycaksin. "tamam bırak yapma anladım" dedim sessizce "aferin böyle ol karıcim" arabadan indim, oda  yanıma geldiğinde  "bu gece mutlu gorunecegiz"dedi ve kolunu uzattı usulca koluna girdim. yapabilsem onu gerçekten öldürürdüm, yapardım bunu,hatta zevk bile alırdım.

❤

Birlikte yürümeye başladık. restoranın içine girdik kapının önünde bir garson bizi karşıladı
"hoşgeldiniz efendim"dedi kadir göz ucuyla bakıp kafasını çevirdi. bu adamın gözünü zenginlik bürümustu. bir insan bu kadar kötü olabilirmiydi? yada bu dünyada bunun kadar kötü başka bir insan varmiydi? çünkü benim babam bile bana o kadar kötü davranmasina rağmen beni tutsak etmemişti, bu adam benim herseyimi almıştı hayatimi benligimi,en önemlisi namusumu,onu asla affetmiycektim.

Düsüncelerimden sıyrılıp kafamı çevirdim ve önümdeki büyük masaya baktım karşımda kadir den yaşça büyük insanlar oturuyordu hepsi 50' nin üstünde adamlardi. herkesin yanında eşi oturuyordu genç bir erkek yada bir kadın yoktu ne yapacaktım ben şimdi, bu insanların hiç biri bana yardım edemezdiki

hepsinin yüzünden kötülük akıyordu. hoş ya zaten Kadir'in arkadaşları nasıl iyi olabilirdiki ilerleyip masanın önüne geldik, kadir hepsiyle tokalasti. ve beni tanıştırdı ,"eşim esila,"dedi yapmacik bir tavırla,