Diana's POV
Yes Dino, I'm fine. She's here.
Babe, may isa pa pala akong sasabihin.
Sige, ano yun?
Nagkaproblema kasi dito sa napili naming lugar. Biglaang nagback out yung may-ari ng lupa. Hindi na niya ibebenta.
Ano? Pano ngayon yan?
Pinilit na namin siyang kombinsihin pero ayaw parin eh. Sayang din kasi yung mga kahoy na puputulin para sa project. So, kailangan pa naming maghanap pa ng ibang lupa.
Anong ibig sabihin nun?
Matatagalan akong makauwi diyan. Pero don't worry, ipapacheck kita lagi nina Kiara. Yang Franki, she could stay there with you.
No.
Why? Diana, wag nang matigas ang ulo. Sige na, para naman may makapag-alaga sayo habang wala ako. Lumalaki na yang tiyan mo, hindi ka pwedeng masyadong napapagod.
Pag-iisipan ko.
Wag mo nang pag-isipan, oo agad. Kung may issues kayo ni Franki, isantabi mo muna yan. Ang importante ay yang kalusugan nyo ng magiging anak natin.
Okay, fine. For the baby.
Sige na. Ingat kayo lagi. I love you.
Hindi ko alam kung anong isasagot ko dun kaya pinatay ko nalang agad.
2 days later, sinamahan ako ni Franki para magpacheck up. Mabuti naman at walang naging problema sa results. Dumiretso narin kami sa bahay.
Grabe, parang ang dali dali kong mapagod. Daily routine ko narin ang pagsusuka gaya ngayon, sinukahan ko ang damit ni Franki. Buti nga sa kanya, lalapit lapit pa kasi eh.
Dahil dun, nanghiram pa siya ng damit sakin para maligo. Tsk. Sa cr ng kwarto pa siya naligo kaya hinintay ko pa siya dahil ako ang pinaghanda niya ng susuotin niyang damit nang biglang sumakit ang ulo ko na parang tinutusok ng isang daang karayom.
Maya mayay lumabas na siya with her body covered with my tower. I saw her feet first slowly up to her face. And I found myself staring for a moment before I realized how silly that is. I'm staring at a female body like I admire it or something. I panicked because I know I'm not supposed to do.
"Are you okay?."
"Yeah. M-medyo masakit lang ang ulo ko."
"San ba nakalagay meds mo? Ano na kukuha."
"Wag na. Okay ako."
"Pero Diana--"
"Eto na yung damit. Magbihis ka na baka lamigin ka. Dun muna ako sa baba." Sabi ko lang at nagmadaling lumabas.
I held my chest as if I could stop my heart beating for the wrong person.
Wtf. Pero bakit? Akala ko ba dati nalang tong nararamdaman ko para sa kaniya? Impossible.
