Mavi Ay

Ep.135 "Aramıza katılacağın günü iple çekiyorum"

İki hafta sonra

Tolga'dan

"Aybüke hadi Aybüke."

"Tamam sevgilim bir saniye."

Durduğum yerde heyecanla ordan oraya yürüyüp duruyordum. Bugün hasteneye kontrole gidecektik. Ayrıca bebeğimizin cinsiyetini de öğrenecektik. O yüzden heyecandan yerimde duramıyorum. Aybüke ceketini giyip çantasını alınca gidip kolumu beline doladım.

"Hadi sevgilim."

Aybüke gülerek elini yüzüme getirdi.

"Tamam tamam hadi. Bu ne heyecan böyle ya?"

Gülerek yanağına bir öpücük kondurdum. Arından birlikte yürüyüp çıktık evden. Elim Aybüke'nin belinde yürüdüğümden o da bana ayak uydurmaya çalışıyordu.

"Hayatım biraz yavaş. Ben senin kadar hızlı yürüyemiyorum. Hamileyim hatırlıyorsan."

Durup, elimi belirginleşen karnına getirdim.

"Özür dilerim hayatım, haklısın. Ufaklık, içerde başın dönmedi di mi?"

Aybüke gülüp devam etti yürümeye. Apartmandan çıkıp arabaya geldik. Aybüke'nin kapısını açıp binmesini bekledim. Ardından kapısını kapatıp ben de direksiyona geçtim. Aybüke'ye dönüp gülümseyerek elimi karnına getirdim.

"Ne güzel büyüdü böyle karnın iki haftada ya."

Aybüke de elini karnına getirip sevdi.

"Evet babası. Miniğim büyüyor içimde de ondan."

"Babası kurban olsun miniğine."

Aybüke gülerken ben de gülüp çalışırdım arabayı.

"Bir de cinsiyetini öğrenelim de artık, ona göre severiz miniği. Kızım mı diyeceğim oğlum mu diyeceğim bakalım."

Aybüke gülümseyip elimi tuttu.

"Erkek olursa üzülme tamam mı?"

Bakışlarımı yoldan çekip Aybüke'ye baktım.

"Üzülmem tabi hayatım. Hiç olur mu öyle şey? Kız istiyorum tamam ama erkek olursa da çok mutlu olurum ben."

"Ne bileyim? Üzülecekmişsin gibi hissettim ben. Hep kızım olsun diyorsun ya."

Elini tutup bir öpücük kondurdum.

"Hayır sevgilim. İnsan üzülür mü böyle bir şeye? O benim bebeğim, canımdan bir parça. Kız olsun erkek olsun ne farkeder? Ama haklısın. Ben o kadar çok kızım olsun dedim ki, sen de tedirgin oldun tabi. Özür dilerim. Ben hissettirdim sana bunu."

"Aşkolsun hayatım ne özürü? Ben sen üzülürsün belki diye düşündüm sadece."

Gülümseyip baktım Aybüke'ye. Aybüke de gülümseyip elini yüzüme getirdi.

"Bugün kesin öğreniriz di mi Aybüke?"

"Valla bilmiyorum."

"Nasıl? Ne demek bilmiyorum?"

"Yani işte bazen bebekler popolarını dönüyormuş, göstermiyorlarmış. Doğuma kadar öğrenemeyenler bile oluyormuş."

"Ne diyorsun ya? Doğuma kadar. Yok ya, benim bebeğim yapmaz öyle şey. Di mi babacım, yapmazsın di mi?"

Elimi Aybüke'nin karnına getirmiş severken birden hissettiğim minik darbeyle kocaman açtım gözlerimi. Aybüke de gülüp elini karnına getirdi. Ben birden frene basınca araba yalpaladı. Hemen sağa çekip durdurdum arabayı. İki elimi birden Aybüke'nin karnına getirdim.