Clash of The Royals

Chapter 14 - What's happening to us?

A.N.: Miss KezTian love team? Here it is....

***

Chapter 14 : Part 1 - What's happening to us?

*Keziah's POV*

Ano na bang nangyayare sa amin?

Unti-unti ng nabubuwag yung mga pagkakaibigan namin, tapos ngayong gabi na yung advanced birthday party ni Kyra. Tsaka two days nalang, birthday na niya. Tapos hindi pa kami magka-ayos.

Hindi na bumalik yung KayThan sa amin kagabi atsaka pinipigilan ni Krystal si Ken para sundin si Kaye. Tapos si Ethan pinapatahan si Kyra sa kakaiyak.

And worst....ako ay naka-tayo lang dun. Hindi makapaniwala sa mga nangyayare while si Kurt...as usual...walang pakealam at nagtetext lang.

Kahit saan, palagi lang siyang nagtetext.

Sana ako na lang yung katext niya.

But NO!!! Yung pesteng plastik na manlolokong girlfriend lang naman niya yun! Hindi pa nga sila naghihiwalay eh! 1 month, 2 weeks and 5 days na sila!

I can't wait no longer!

Ang sakit-sakit na!

Gusto ko ng sumuko, but imagining my family and friends crying while I'm in a coffin sleeping for the entire life.

Masakit.

Ang hirap mag-move on.

Umupo na ako sa assigned table namin at katabi ko ngayon si Kurt na may tinatawagan.

At dahil curious ako at hindi nagpahalatang nakikinig sa usapan.

And wished na sana hindi na lang ako nakinig.

"I love you, Muffin." Cliche.

"I love you too, Munchkin." Kurt.

From that short conversation, my heart broke into thousands of pieces.

</3

Its like my heart is breaking from limb from limb.

Being torned, punched, and many more hurtful actions.

Nararamdaman ko na naman yung sakit.

Simula nung naging sila, palagi na lang akong umiiyak.

Palagi na lamg akong nasasaktan.

Bakit kasi ang duwag-duwag ko at hindi ko pa sinasabi sa kaniya kung ano yung nararamdaman ko?

Na mahal ko siya, simula bata pa lang kami.

Biglang may tumulong luha galing sa mga mata ko.

Di ko na kasi pa mapigilan.

Kung ikaw kaya nasa posisyon ko, diba ganito din mararamdaman mo?

Ang sakit-sakit na.

Pilit kong pinupunasan pero tumutulo pa rin yung mga traydor ko na luha eh.

Biglang may kumalabit sa akin at paglingon ko naman para tingnan kung sino yun, bigla akong napatigil....

Si Kurt, handing out a handkerchief infront of me.

Di ko alam kung ano yung gagawin ko but took the handkerchief anyway.

"I know the reason of why you're crying. Is it about me isn't it?" He said.

Hindi ako makapaniwala.

Ba't niya alam yun? Wala naman akong natatandaan na may sinabi akong ganun diba?

"N-no." I manage to say pero mukhang hindi yun kapani-kapaniwala at binigyan niya lang ako ng death glare but shrugged and nagtext ulit.