Tom's Jerry(Z+U)[Completed]

(8)

(Zawgyi)

တိတ္ဆိတ္ေနတတ္တာကJonginရဲ႕စတိုင္မဟုတ္ေပမယ့္
အခုသူ႔ပံုစံကရုပ္ေသးရုပ္ႀကီးအလား ေခါင္းငံု႔ထားလ်က္ျဖင့္
မ်က္ေတာင္ခတ္ဖို႔ေတာင္မဝံ့မရဲျဖစ္ေနရသည္။
မိမိမ်က္ေစ့ေရွ႕မွာေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္
လမ္းေလ်ွာက္ေနေသာ Junmyeon hyungရဲ႕
ေျခေထာက္ျဖဴျဖဴေတြကိုပဲသူလိုက္ႀကည့္ေနမိသည္။

ဘာအမွားလုပ္မိလို႔လဲ။တကယ္ဆိုအခုျပသနာက
ကြ်န္ေတာ္လုပ္ခဲ့တာမွမဟုတ္ပဲ။လံုးရင္းေထြးရင္းနဲ႔
႔သူ႔ဟာသူပန္းအိုးနဲ႔ရိုက္မိသြားတဲ့ဟာကို။
ကြ်န္ေတာ္က တမင္ေသပါေစေတာ့ဆိုျပီး
ပန္းအိုးနဲ႔ေကာက္ထုလိုက္တာမွမဟုတ္တာ။

စိတ္ထဲမွာေအာ္ဟစ္ေသာင္းက်န္းေနေပမယ့္
အျပင္မွာေတာ့ကြ်န္ေတာ့္ဆီကစကားသံတစ္သံမွမထြက္။
ကိုယ့္ေႀကာင့္မဟုတ္ေပမယ့္စိတ္ထဲေလးေနတာကအမွန္ပင္။
မေတာ္တဆသူသာေသသြားခဲ့ရင္ မဆီမဆိုင္
ကိုယ္ကေထာင္ထဲဝင္ရေတာ့မယ့္အလားအလာရွိသည္။

hyungရဲ႕ေျခေထာက္ျဖဳျဖဴေတြကကြ်န္ေတာ့္ေရွ႕မွာ
ရပ္တန္႔သြားခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ္ေခါင္းကိုပိုလို႔ပင္ငံု႔လိုက္မိသည္။
အခ်ိန္အေတာ္ႀကာတဲ့အထိစကားသံကထြက္မလာေသး
အသက္ရႈသံျပင္းျပင္းသာႀကားရသည္။

"Jonginnie"

ပံုမွန္ထပ္ခ်ိဳသာေနတဲ့ေလသံက ႀကက္သီးေမႊးညွင္းမ်ား
ထေစသည့္အထိေႀကာက္ဖို႔ေကာင္းသည္။
မဟုတ္မွလြဲေရာ ဇာတ္ကားေတြထဲကလို
အနုနည္းနဲ႔ကြ်န္ေတာ့္ကိုနွိပ္ဆက္ဖို႔မ်ားလား။
ဒါမွမဟုတ္ အခ်ိဳသပ္ျပီးအိမ္ေပၚကဆင္းခိုင္းမလို႔လား။
ဘယ္လိုပဲေတြးႀကည့္ေတြးႀကည့္အေျဖကထြက္မလာခဲ့ပါ။
ေဒါသႀကီးလြန္းတဲ့ေနရာမွာႏွစ္ေယာက္မရွိတဲ့
Kim Junmyeonက ဒီလိုခ်ိဳသာစရာအေႀကာင္းမွမရွိပဲ။

"သမီးရီးစားရန္ျဖစ္တာကိုနားလည္ေပမယ့္
ဒီလိုကိုယ္ထိလက္ေရာက္ကေတာ့မဟုတ္ေသးဘူးေလ"

ျပဴးက်ယ္သြားတဲ့မ်က္လံုးေတြကိုhyungကျမင္မွာမဟုတ္ပါ။
ဘာလို႔ဆိုကြ်န္ေတာ္ကအခုထိေခါင္းငံု႔ထားတုန္းမဟုတ္လား။
ကြ်န္ေတာ့္ပါးစပ္ကတစ္ခုခုကိုေျပာခ်င္ေနေပမယ့္
ဘယ္လိုရွင္းျပရမလဲဆိုတာေတာ့မသိတာအမွန္။