Tom's Jerry(Z+U)[Completed]

(11)

(Zawgyi)

ေႏြဦးမို႔ ခပ္စိတ္စိတ္ေလးတိုက္ေနတဲ့ေလေအးေအးက
ျပတင္းေပါက္တံခါးကိုျဖတ္ၿပီး အိပ္ယာေပၚလူးလိမ့္ေနတဲ့
ကြၽန္ေတာ့္ထံစိုက္စိုက္ၿမိဳက္ျမိဳက္ေရာက္လာသည္။
ကဗ်ာဆန္ဆန္အေနအထားနဲ႔Romaticဆန္ဆန္
အခ်ိန္အခါျဖစ္ေသာ္လည္း~Kim Jonginလို
လူ႔ငပ်င္းအတြက္ကေတာ့စိတ္ပ်က္စရာပင္။
ခ်ီးပဲ!!ျပတင္းေပါက္တံခါးပိတ္ဖို႔ေမ့ခဲ့လို႔
အခုေတာ့အိပ္ယာကမထခ်င္ပဲထေနရၿပီ။ေစာက္ေလကလည္းဒီမ်က္နွာတည့္တည့္ကိုလာတိုက္ေနရလား။

ျပတင္းေပါက္ကိုဒုန္းကနဲျမည္ေအာင္တစ္ခ်က္တည္း
ေစာင့္ပိတ္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚကိုခ်က္ခ်င္းပင္
ဒိုင္ဗင္ထိုးကာခုန္တက္လိုက္သည္။
အိပ္ေရးမဝေသးဘူးးးးလို႔~~

လာၿပီး ကလူၾကည္ဆယ္ေနတဲ့ေလနတ္သားမရွိေတာ့လို႔
နစ္နစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ရေတာ့မယ္ထင္ထားေသာ္လည္း
အခန္းထဲဘယ္လိုဝင္လာမွန္းမသိတဲ့
ကမာၻ႔အျမင္ကပ္ဖို႔အေကာင္းဆံုးလူOh Sehunက
ပါးေတြကိုခပ္ဆတ္ဆတ္ပုတ္ရင္း
လူယုတ္မာနိႈးနည္းျဖင့္နႈိးလာသည္။

"ထေတာ့ေလ"

တစ္မ်ိဳးတစ္ဖံုထူးထူးဆန္ဆန္းခ်ိဳသာေနတဲ့အသံႀကီးက
ၾကက္သီးထစရာေပမယ့္အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔မို႔
ဘာမွအ႐ြဲ႕မတိုက္နိုင္ပါ။
ကုတင္ေပၚေခြေခါက္ေနတဲ့မိမိကိုဂုတ္ကေနလက္လ်ွိုၿပီး
အတင္းထူေနတဲ့သူက အရင္ေန႔ေတြကလိုလြယ္လြယ္နဲ႔
စိတ္တိုတက္တဲ့သူမဟုတ္တဲ့အတိုင္းပင္။
သူကဆြဲထူလိုက္ ကိုယ္ကျပန္လွဲခ်လိုက္နဲ႔
ငါးခါထပ္မနည္းျဖစ္ၿပီးတာေတာင္ သူကစိတ္ရွည္ေနတုန္း။

"Jongin ကိုယ္ဖက္နမ္းရမလား
မင္းအခုခ်က္ခ်င္းထမလား"

စိတ္ပ်က္စရာႏုႏုယြယြအသံုးအႏႈန္းေတြသံုးလာေတာ့
မယံုနိုင္မႈနဲ႔အတူမ်က္လံုးေတြကိုဖြင့္လိုက္မိသည္။
ဒီေကာင္ရူးမ်ားသြားေလသလား။
ေရခဲတုန္းကိုဘိလပ္ေျမေလာင္းထားသလို
ေအးစက္စက္မာေၾကာေၾကာမ်က္နွာထားနဲ႔
မလိုက္ေအာင္ခ်ိဳသာတဲ့စကားေတြေျပာေနသည္။
ဘာ!မင္းရယ္ ကိုယ္ရယ္။မသိရင္
တကယ့္ရည္းစားေတြက်လို႔။

"ဖယ္စမ္းကြာ!"

ကြၽန္ေတာ့္မ်က္နွာနားအရမ္းကပ္ေနတဲ့သူ႔အခြက္ႀကီးကို
လက္ဝါးျဖင့္တြန္းထုတ္လိုက္ရင္း
အိပ္ယာေပၚကမထခ်င္ထခ်င္နဲ႔ထလိုက္ရသည္။
စူစူေအာင့္ေအာင့္နဲ႔ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ၿပီးမ်က္နွာသစ္ခ်ိန္
မွန္ေပၚမွာေပၚေနတဲ့ကိုယ့္မ်က္နွာကဟိုေကာင့္ေလာက္
မေခ်ာတာမို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေမတၱာပို႔ပစ္လိုက္သည္။
ဒါေပမယ့္လည္း ကြၽန္ေတာ္ကေစာက္ရမ္းခန္႔သားေနာ႔။