The Unknown Disease[COMPLETED]

Chapter 21

Lorraine's POV

"L-lorraine please. I-i can't live without you. Please, Please wake up. " naiiyak ako kasi kanina pa nagmamakaawa si Axel na gumising ako. Eh gising naman talaga ako huhu baliw lang talaga s'ya. Kiniss n'ya ang kamay ko at nararamdaman kong umiiyak s'ya kaya ako umiiyak na rin. Hindi ako sanay na ganito s'ya nakakaiyak talaga.

"I lost my mother and my sister. Lorraine please be brave. K-kahit na tanga tanga ka that side of you always make me happy, kahit napaka s-slow mo... Sounds gay but you make me laugh when I was sad. " pinipigilan kong humagulgol. Ang emosyon naman kasi ni Axel grabe.

Bakit hindi ako gumigising at dumidilat? Ganito kasi 'yun.

*flashback*

"20 seconds left still no response" narinig kong sabi ng boses babae pero hindi ko kayang dumilat. Gising ang diwa ko pero tulog ang katawan ko, grabe ang sakit ng katawan ko dahil sa nangyari.

"She's alive" familiar na boses an narinig ko pero hindi ko matukoy kung sino.

"H'wag nyo munang sabihin sa labas. Tell them na still no response hanggang sa maubos ang sigundo" sabi ng familiar na boses.

"Yes Doc" may narinig akong pagbukas ng pintuan kaya dahan dahan kong minulat ang aking mata. Grabe wala akong makita ang labo, bakit ba kasi nandito ako huhu.

"It's me Hazel." may pigurang mukha ang nasa harapan ko. Sa una hindi ko namukhaan pero habang tumatagal lumilinaw ang paningin ko. Si Hazel nga, anong ginagawa n'ya rito?
.

Nakita kong ngumiti s'ya. Tinignan ko ang suot n'ya at nakapang doctor ito. May costume party ba? Bakit hindi man lang ako inimbita tsk.

"We're worried. But I know na your brave so... I have a plan. Mamaya kapag pumasok si Axel dito h'wag mong idilat ang mata mo okay? " sabi nito kaya nagtaka ako. Bakit naman? Para saan pa ang mata kung hindi ididilat. Hays baliw din ata 'tong si Hazel eh.

"Bakit naman? " nalilitong tanong ko.

"Let's just say na isusurprise natin s'ya." sabi nito kaya na excite ako. Waaahh ano kayang magiging reaction n'ya kapag sinurprise ko s'ya hehe.

"YAAYY gusto ko 'yan" napasigaw pa'ko nung una. Pero nawala rin kasi nakaramdam ako ng kirot sa katawan.

"Sshh. Basta h'wag kang magsasalita or gagawa ng kung ano mamaya. Higa kalang habang nakatalukbong ka. " tumango naman ako bilang pagsang-ayon. Kaexciteeee.

"Good. Simulan mona ngayon" saad nito kaya nagpanggap akong walang malay. Buti nalang talaga at best actress ako kaya basic nalang sa'kin ang mga ganito haha.

*End of the flashback*

Hindi ko naman na ganito pala ma surprise si Axel huhu grabe naman s'ya. Nakakaiyak ba surprise ko? Nextime nga hindi ko na s'ya isusurprise. Ang OA n'ya kasi.

Naramdaman kong humigpit ang yakap nito saakin. Hindi ko napigilan na yakapin s'ya pabalik at humagulgol na'ko.

'Sorry Hazel' saad ko sa aking isipan. Atleast na surprise di Axel. Ang iyakin n'ya huhu nahawa tuloy ako.

"L-lorraine? " gulat na saad nito habang dahan dahang umalis sa pagkakayakao sa'kin at agad na tinanggal ang nakataklob na tela sa katawan ko.