The Unknown Disease[COMPLETED]

CHAPTER 38

Lorraine's POV

Napanganga ako sa mga nakita ko, para akong nasa ewan? Ano bang tawag dito. Puro s'ya screen at nakikita ko ang mga tao na sumasakay sa eroplano. May mga gamit silang dala, hmm saan kaya sila pupunta? Hindi man lang ako inaya.

"Let's go,"usal ni Axel. Sumunod ako sa kan'ya at hinawakan ang laylayan ng damit nito. Napa-iling pa ito dahil sa ginawa ko. Tsk, wala naman akong germs 'no.

"Hi, kuya hehe,"bati ko kay Jave kahit kanina ko pa talaga s'ya nakikita. Wala lang trip ko lang. Kumunot ang noo nito dahil sa sinabi ko at hindi ako binati pabalik. Ang sungit.

"Paano magagamit ito?" tanong ni Jave. Tsismoso.
"Let me handle this." Biglang pum'westo si Qarina sa gitna at umupo sabay nagpipindot doon. Naglalaro kaya s'ya? Feel ko ang ganda ng ginagawa n'ya.

"Pst. Gusto ko ring maglaro?"bulong ko kay Axel. Tinignan ako nito at kinunutan ng noo.

"Hindi oras ng paglalaro ngayon,"masungit na usal nito. Napapout ako dahil doon.

"Eh bakit si Qarina?"tanong ko.

"She's not playing, she's fixing something,"napatango nalang ako sa sinabi n'ya kahit hindi ko na gets masyado. Ah basta.

"Malapit na, nakapasok na si Bernice. Tignan n'yo." Tumingin kami sa screen at nakita namin si Bernice raw may kasamang tatlong lalaki at papasok na sa plane. Nakita namin na tinanggal pa nito ang kanyang salamin at ang kanyang buhok ay hinahangin. Kahit matanda na s'ya ang ganda n'ya pa rin.

"Hindi kaya makakahalata 'yan?" tanong ni Jazmine. Narinig ko ang mahinang pagtawa ni Axel.

"She's not? Maraming tao sa loob." Napasinghap si Jazmine sa narinig n'ya.

"Edi maraming makakasama sa pagsabog?!" gulat na usal nito.

"Tsk, just watch and learn," walang ganang usal ni Axel. Napakamot nalang ako ng ulo dahil hindi ko sila maintindihan.

"Damot,"bulong ni Jaz.

Bumalik ang tingin ko sa screen, may tinuro si Qarina kung nasaan na si Bernice kaya nakatingin kami roon, nakaupo na s'a kasama ang mga body guard nito. Nasa bandang bintana s'ya ng eroplano.

"Wala s'yang kaalam-alam,"si Qarina.

Nakita namin na kinuha nito ang cellphone n'ya at tila may tinatawagan. Maya-maya pa ay tumunog ang cellphone ni Axel.

"Step-mom,"bulong nito. Tumango si Jave hudyat na sagutin na ni Axel ang tawag. Ang galing ko.

"Hey mom?"masiglang usal nito. Napatingin ulit ako sa screen at tinignan ang step-mom kuno n'ya. Nakangiti ito na para bang nay binabalak na masama.

[How are you, son?]

"I'm fine, how about you mom?" si Axel. Nasa gilid ko s'ya kaya naririnig ko.

[Pretty fine. Pagkauwi ko, iaarrage na natin ng maayos ang kasal n'yo ni Safriena. Is that clear?]
"Sure mom, ito talaga pinaka-aantay ko." Pinaka-aantay? Ang makasal s'ya? Kala ko ba ako lang? Babaero rin pala itong si Axel e. Tsk.

[Good the. Sige na, aalis na ang sinasakyan ko. See you]

"Take care" Pagkatapon n'on ay binaba na n'ya ang tawag at umiling-iling pa 'yung Bernice.

"Ikakasal ka pala sa ex, nakipagjugjugan ka pa saakin,"masungit na usal ko. Narinig ko ang pagtawa nila dahil sa sinabi ko. Anong nakakatawa doon?

"That's not true okay? Saiyo ko lang gustong ikasal,"usal nito. Nilapitan n'ya ako at hinalikan ang aking noo.

"Yehey," tumawa ulit s'ya. Baliw.

"Nagsisimula na ang laro," narinig kong bulong ni Qarina. Ano kayang laro? Bakit hindi ako kasama? Hayst bahala na nga. Ang damot talaga nila. Kainis.

PHOENIX VALLERON's POV(hotels owner)

"Hazel anong sabi?" tanong ko kay Hazel na nagtitipa ng laptop n'ya. Naghiwalay na kami ni Clay nang pupuntahan kaya si Hazel ngayon ang kasama ko.

"Nagsisimula na raw, tinawagan ko si King. Ayos na raw lahat." Nakahinga ako nang maluwag dahil sa sinabi n'ya, buti naman kung gan'on.

"Anong gagawin natin?"tanong ko.

"Dito lang tayo, kapag pumalpak... Edi tayo ang kikilos." Tama s'ya. Pero sana naman umayos na, bagot na bagot na ako sa buhay ko.

"Panoorin mo 'to." Agad akong napatayo at tumabi sakan'ya, kitang kita namin ang buong eroplano psti ang nasa loob nito. Paniguradong may camera na nakakabit kaya nakikita namin.

"Si King!!" agad akong napatingin sa screen kung saan n'ya tinuro kung nasaan si King.

"Shit"

LAVIN VEGARA's POV(owner of each hospital)

"Why are you here?"salubong saakin ni King. Hindi ko s'ya pinansin at inilabas nalang ang pakay ko, kumunot ang noo nito dahil sa nakita n'ya.

"What's this?"napamura nalang ako dahil puro s'ya tanong, hindi nalang basahin.

"Shit!" agad s'ya tumakbo kaya agad ko rin s'yang sinundan. Tinignan n'ya ang screen kung saan nakikita lahat nang kilos nila. Kitang kita naming kung paano kunin ng isang kasamahan ni Bernice ang camera kaya agad s'yang nataranta, gan'on din ako.

"It can't be,"usal n'ya. Lumabas s'ya rito at ako naman ay nanonood lang sa screen. Nakita ko si King na tumatakbo papunta sa gawi n'ong kasamahan ni Bernice. Malapit na s'ya sa gawi n'ong lalaki kaya nagpanggap ito na naglalakad lamang.

Maya-maya nakita s'ya ng lalaki kaya naman agad na naglabas ng baril. Naalerto si King kaya agad n'yang tinabig ang baril dahilan para malaglag iyon. Tinulak n'ya sa loob ng stock room 'yung lalaki, nasuntok pa sa mukha si King at doon dinig na dinig sa screen ang bulyaw n'ya, panigurado galit na galit 'yun. Nagasgasan ba naman ang mukha. Tsk.  Dahil doon pinagbubugbog n'ya ang lalaki hanggang sa mawalan ito ng malay.

Itinali n'ya sa upuan at pwinesto sa madilim na lugar.

"Akalain mo nga naman, mautak masyado,"bulong ko. Bumuntong hininga ako at inantay nalang ang pagbalik n'ya.

"Umalis na tayo." Tumayo ako at sinundan s'ya. Kami nalang ang bawal dito sa loob ng eroplano, nakalabas na rin ang mga kasabwat naming mga tao.

"Paano tayo aalis? Eh lumilipad ang eroplano mo,"tanong ko.

"Here. Nagpadala ako ng helicopter." Binuksan n'ya ang likod ng eroplano? Hindi ko alam kung saan ito banda basta bigla kaming sinalubong ng malakas na hangin. May ikinabit s'ya saakin at ganoon din sakanya.

"Talon," utos nito. Napaturo ako sa sarili ko.

"Ofcourse, fuck it." Mukhang galit na galit na s'ya s'ya kaya wala akong nagawa kundi ang tumalon nalang kahit takot na takot ako. Akala ko katapusan ko na at magtutuloy tuloy ang bagsak ko pero nagkamali ako. May eroplano ngang sumusuporta sa taas ko.

Tinignan ko si King at walang emosyon s'ya tumalon, buti nasara n'ya pa ang pinto? pinto ba 'yun? Basta. Wala akong alam sa eroplano for pete's sake.

Ngayon ay magkatabi na kami ni King, pero hindi masyado. Nasa ere kami ngayon at dahan dahan kaming inaangat.

"Tangina,"usal ko. Hindi ako makapaniwalang nangyayari saamin ngayon ito. Shit.

"Marami kang Hospital kaya kahit malaglag ka d'yan, ayos lang 'yan," nakangising usal nito.

"Fuck you, gutay gutay na ako n'on," sagot ko. Napailing-iling s'ya at sinabing...

"If you say so? Owner." Sinamaan ko nalang s'ya ng tingin at inantay nalang ang pagligtas saamin.