Wattpad'in Eskimeyenleri

okuyucuhemşire

Ben daha buralarda daha yeniyken, böyle kök salmamışken kuvvetlice, bir kadın vardı; bir yazar, aynı zamanda hemşire.

Onun hakkında en son hatırladıklarım, uzun aralarla gelen bölümler... Arayı açması... Ve en sonunda annesinin rahatsızlığıyla ilgili öğrendiğim birkaç şey.

Senin hakkında bildiğim şeyler var, bir elin parmağını geçmeyen.

Ve seni özlüyorum.

Çok garip değil mi? Ama bunları yazarken bile duygusalım, gözlerim dolu dolu, hiç karşılaşmadığım, bir kere olsun konuşmadığım veyahut yüzünü bile görmediğim ve en kötüsü, ismini bile bilmediğim bir insanı özlüyorum.

Ben seni, yazdıklarını çok özlüyorum.

O üç kitap, o güzel üç kitap...

Aşkın İğnesi'ydi ilk okuduğum hikayen ve çok güzel bir aşk hikayesiydi... 

Sonra Meftun... En dokunan, en sevdiğim... Ezel ve... Kızın ismini bile hatırlayamıyorum ya... O kadar oldu mu sahi, okumayalı?

Sonra Mezcup vardı, onu da az buçuk biliyordum ve o da diğerleri gibi çok güzeldi.

Çok iyi hatırlıyorum, Meftun'un son bölümlerini yazıyordun, final partlarına gelmiştik ve ben büyük bir heyecanla yeni bölümü bekliyordum.

Ve sen kayboldun.

Annenin durumu nasıl gitti, neler oldu, iyi misin, değil misin... Hiçbir şey bilmiyorum. Bazen kaybolmanın nedenlerini annene yoruyorum, onun hastalığına... Ama umarım gidişinin nedeni seni tepetaklak eden bir şey değildir Hemşire.

Hesabını, kitaplarını, her şeyi silip gitmişsin, yok olmuşsun bir anda.

Ben o kitapları okudum.

Ben o yazıları biliyorum Hemşire.

Sen silsen bile, ben alzheimer olana kadar saklayacağım zihnimin en ücra köşelerinde.

Ve o kavruk tenli adamı, Ezel'i çok özledim... Kızın ismi zihnimde dönüyor ama emin olamadığım için söyleyemiyorum bile...

Bu yazdıklarım nedir, bilmiyorum. İçimden geldi, özledim, duygusallaştım, seni aradım her yerde ama bulamadım. Ulaşamadım.

Eğer okursan bunları, ki imkansıza yakın, bana bir şeyler yaz. Bilmek istiyorum.

•

Bu satırları okuyan dostlar, eğer onu biliyorsanız, onu ve güzel kitaplarını, beni habersiz bırakmayın.