It Haunts me with Love

Prologue

This is work of fiction. People, Events, some places Places are all fiction. If there is some grammatical errors dont hesitate to dm me on my Ig account: @/nathalielindseymae

Happy Reading!

Kring. Kring. Kring

Nagising ako sa tunog ng aking alarm. Parang 60 seconds lang naman ang aking tulog. Bumangon na ako para makakain na at makapunta na sa skwelahan.

"Ihaaa! Katrina! Gumising kanaaaa! Hinihintay ka na ng pagkain mo rito" sabi ni tita anne, ang kapatid ni mommy na pinagkatiwalaan ni mommy nang siya ay namatay.

Isa kami sa pinakamayaman rito sa mundo. Nang namatay ang aming mga magulang, Si Kuya Rj  na ay nagaaral ng mechanical engineer he's on his 3rd year, ang pangalawa sa amin na magkakapatid. Ang panganay naman sa amin na si Kuya Thyrie ay nagmamayari ng clinic, he is a doctor, and he is the person who wants me to be a doctor someday pero wala siya rito sa Manila at kami naman ni Boss russel ( but i call him as RJ) at me naman, im at Kristine Katrina Kate  the KKK of the Family of CASTRO. Im 15 years old and im grade 12 im a honor student pero tamad na ng magaaral at bobo sa math.

I just finished eating nang biglang tinawag ako ni boss dahil ihahatid na niya ako sa school. Ayoko sana pumuntang school dahil wala naman na gagawin. Last day na rin naman ng School. We are just waiting for the teachers to sign our clearance.

"Text me kung uuwi kana. At para makapaghanda ka ng damit. We are going to Ilocos. We are going to kuya" Rj said

Nasa ilocos si kuya. Mag 1-1st anniversary na kase ang aming magulang. We are going to visit them. Our parents are from ilocos. Kaya kung saan sila lumaki doon din sila maililibing. At para makapasyal na rin kami. I want to visit doon kase marami daw tourist spot. Iilan lang ang napuntahan ko doon noong umuwi kami last october.

Nang dumating na ako sa school. Nag aabang nanaman ang mga lalaking sa una lang magaling, i hate boys they cheat, ghost, take advantage. But not all naman. And i love my kuyas. Meron din namang lalaking mabait. Also, i hate some  girls they only choose gwapo.

"Hoyyy! Itong clearance mo oh" sabi ni Dainne. Class President namin.

"Just hold it nalang. Di pa naman pwedeng mag enroll" i replied

"Okay" then she walked away

I decided na pumunta nalang sa coffee shop. Pagkatapos kong makuha yung coffee ko. Umupo ako sa sa tabi ng window and i decided to make a poem

I was about to write a poem when i heard someone playing a kalimba. It gives me peace as i remember someone. Yung crush ko noon si Mcnhiel. He loves playing kalimba pero he chose another girl. Mahirap talaga pag walang label. Tsaka ang alam ko naman ay one sided love yung saamin. Kaya siguro hindi niya ako pinili at hindi kinayang mahalin kase malayo ako. He's from ilocos tapos ako manila lang. Pero nasa ilocos pa naman ako noong nalaman kong may iba na siya so i guess hindi niya talaga ako ginusto kahit ilang beses niyang sinabi saakin na gusto niya ako. Hindi talaga. I went to ilocos noong october then i met him when i went to our court at naglalaro sila ng volleyball Kaya napagisipan kong gawan ko siya ng poem

As i play the kalimba at night
I'm here below the tree
Staribg at the the stars above
Wondering why you didn't choose me

Ba't nga ba no. Ba't di tayo pinipili ng taong gusto natin? But we cant do anything. We cant force the person to love us back. Someday may taong susukli din sa ating pagmamahal. We just have to wait for that moment. God's will

I was drinking my coffee nang biglang umulan ng malakas. Shet byabyahe pa kami. I decided to call my brother to fetch me.

Nakakabwisit talaga itong kuya ko. He wants me to go sa SM manila. Pumunta nalang ako doon. Bwisit basang-basa na ako dahil sa ulan. Wala pa naman akong payong. Pagkasakay ko ng taxi bigla nalang huminto ang ulan buti nalang dahil kapag hindi babaha ito pero bat ngayon pa pwede naman kanina para hindi ako nabasa. Tinext ko na si Kuya na pupunta na ako. Bibili daw kase siya ng mga pagkain tapos damit niya kaya doon nalang niya ako pinapapunta. Balak ko rin naman na bumili ng damit.

Pagkababa ko ng taxi. I felt something strange inside me. " i think he's here" sabi ko sa sarili ko pero impossible naman na nandito siya sa manila. I text my kuya rj na nandito na ako sa SM. I just walk around in the mall hanggang sa napag-isipan kong bumili na ako ng damit dito habang nasa grocery pa daw si kuta. Pumasok na ako sa H&M and the light here a bit madilim. "Ba't wala akong mapili" inis na sabi ko sa sarili ko kase wala akong susuotin sa ilocos kaya i decided na sa ilocos na lang ako bibili. Paalis na ako sa store na iyon when i smell familiar na amoy. Tumingin ako sa likod ko and i saw him walking towards me. Our eyes met slow and my heart beats so fast, butterflies in my stomach. My hands are shaking. Parang kami lang nandito. I can't hear any sounds. Tibok ng puso ko lang aking tanging naririning ko and then he cut the moment. " he's here" i tried to run to catch him but kuya is already infront of me

"Oh ba't parang ninenerbyos ka?" Tanong ni kuya

I dont know kung ninenerbyos ba ako. I can't even say any single word. Mixed emotions. Bat nga ba siya nandito sa manila. Siya ba talaga iyon? Hanggang sa nakadating na kami sa sasakyan at pumunta na sa bahay para makapaghanda ng damit papuntang ilocos.

Ilang minuto nakadating na kami sa bahay. Pumunta agad ako sa aking kwarto para maghanda na ng aking damit. I ready my pink big maleta at nilagyan na ng damit

Habang nag-aayos ako ng mga damit. I saw something inside my closet. Yung sweatshirt na pinahiram niya sa akin noong naulanan kami sa ilocos. Isasauli ko na sana noon pero i saw him with someone. Nasaktan ako noon ng todo kaya. I ran away at hindi na nagpakita sa kanya at bumalik na agad ako sa manila

"Mang pedro paki buhat nga po itong maleta ko!" Sigaw ko

"Sige po maam" mang pedro

Pumunta na ako sa sasakyan at para makaalis na kami. I text my friends na paalis na ako and ask what pasalubong they like. They said "we dont need souvenirs seeing you happy makes us happy too" and my heart melts

—
After ng limang oras nasa ilocos sur na kami. We dropped by para kumain kase nagugutom na kami lalo na saakin

It's 3:23 in the morning. Napag-isipan kong gumawa ulit ng poem habang hinihintay ang aming pagkain

Si kuya naman ay tinatawagan ang isa ko pang kuya si Thyrie. Habang si mang pedro na nag fafacebook sa kanyang cellphone. Namimiss ko nanaman ang aking magulang. Kailan lang noong nakikita ko pa sila. Nakakasama ko pa sila. Gusto kong umiyak pero nakakahiya kaya pinigilan ko nalang. Kung makikita ko man kung sino ang pumatay, ibubulok ko sila sa kulungan. Hindi naman kasi pwedeng pumatay. Hindi ako naniniwala na namatay sila dahil nasagasaan sila ng malaking truck. I know someone killed them. Hindi ko lang alam kung sino

Patapos ko na ang aking poem sabay na dumating ang mga pagkain namin. I finished my poem para makakain na at makapagbyahe na.

Some part of the mall
You were there—
Walking white and tall
Heartbeats are so fast
Seeing you in that moment was a blast

Hindi na ako natulog nang byabyahe na kami patungong ilocos norte. I just watched outside my window. Nagbyahe kami mga 4:30am kaya marami akong nakikitang nag jojogging na. Hanggang sa nakarating na kami sa bahay dito sa ilocos.

napagtanto kong mahal ko parin siya