It Haunts me with Love

Chapter 6

Nagising nalang ako dahil sa ingay ng mga parents ni mcnhiel. "Bangon ka na diyan, uuwi ka pa sa bahay niyo" sabi niya

Bumangon na ako at inayos ang aking buhok. Gusto ko ng umuwi di ako sanay na matulog sa ibang bahay. They offer to eat breakfast with them but i refused.

Nakadating na kami sa bahay and i feel my chest became heavy again. Pumasok agad ako sa aking banyo at naligo. Pagkatapos kong maligo, mcnhiel is waiting for me sa hagdan.

"Oh bat nandito ka?" Tanong ko sakanya

"Please be safe" tumayo na siya at mulu ng bumaba patungo sa salas. Naiwan akong nakatunganga. Be safe? Bat parang may mangyayari nanamang masama?

Uuwi na ngayon sina kuya. They decided na dito nalang gagamutin si kuya tutal meron naman si ate pamela to take care of him, kase doctor rin siya.

Pagkatapos naming kumain ni mcnhiel he insist na magreview kami kase 2 weeks from now yung test namin

"What are you really going to take?" I asked

"Im not yet sure. Seaman siguro or engineer" sambit niya

"Seamanloloko" tumawa ako ng mahinhin at tinignan siya.

"Not all" tumabi siya saakin at niyakap niya ako, "so number of bones in chest is?

"25" confident kong sinagot.

"Number of muscles in human arm?"

"72 sir" i chuckled. Pwede pa la na nacuddle ka habang nagrereview no

"Life span of WBC?" Shet ano ba? Napaisip ako sakanyang tanong. Is it 120days? Ay hindi RBC yun eh. Nabasa ko yun sa bandang left corner ng book.

"10-15days?" Im not sure

"Nireview mo talaga na maigi no? HAHAHA correct ka naman" shet buti nalang. Patuloy naman siyang nagpa answer and luckily correct ko lahat

"So correct ko naman dapat may kapalit" hmmmm "Ano nanaman ba nasa isip mo?" Attitude talaga itong boyfriend ko tinaasan pa ako ng kilay!

"Dressed up like a baby! Or magswimsuit ka! HAHAHAHAH!" Tinignan ako ng masama ni mcnhiel i just pout para naman maconvince ko siya no!

"I think nandito na sina kuya" naririnig ko na kasi ang ang kanilang boses. Bumaba na kami ni mcnhiel para sulubungin sila. Si kuya thyrie ay naka upo sa wheel chair. Habang sina kuya rj at ate luhyen ay nagaakbayan lamang.

"Bunsoo miss na kitaaa!" Sigaw ni kuya rj. Bakit nakita naman niya ako, tumakbo si kuya saakin " aray ko!" Pinalo ba naman ako sa pwet! "Bakla ka!!!" Inis na Sigaw ko . Patuloy ang pagtawa ng mga tao dito sa bahay.

"Aray" kuya thyrie said. Napahinto naman kami sa kakatawa. "Are you okay?" Alalang tanong ni ate pamela. "Im okay, sumakit lang tyan ko sa kakatawa! Sa tyan pa naman ako nabaril" he chuckled

Naghanda ang aming mga yaya ng carbonara at pizza. Buti nalang marunong magbake ang  isa naming yaya. Thats why we are not buying cakes outside, we are just going to buy ingredients at siya si lala (yung yaya namin) na ang bahala na mag bake. Tatlo ang aming yaya. Si manang luisa ang pinakamatagal. Wala pa ako noong nagtratrabaho na siya saamin. Isa rin siya ang naging sandalan ko noong nawala sina mama at papa and last yung pinaka bata si ate lei.

Pagkatapos namin kumain, nanood nalang kami sa movies. Umiiyak na sina ate pamela at ang isa naming yaya si ate lala. Nakakaiyak kasi ang aming pinapanood. Well, we love tragic movies ganon, yung mapapaiyak talaga kami ganon. Pagkatapos naming nanood. Pupunta sana kami sa baskeball court kase team nila kuya rj ang maglalaban ngunit ayaw naman ni ate pamela na sumama si kuya thyrie kaya hindi na kai tumuloy ayaw naman namin na may isang maiiwan, kaya nanood kami ng movie. This time yung nakakatakot