It Haunts me with Love

Chapter 14

"Russel John Castro died"

Iisa na ako sa buhay, only color of this day is gray. Umupo nalang ako sa labas ng operation room.

Nilalayan nila ako ni tita na umupo. Nanganganig ang aking katawan. Sumandag ako sa Shoulder ni tita at umiyak doon. Sana nandito si manang luisa at mcnhiel na sandalan ko. They cover his body with white cloth. Inayos naman na nila tita at tito yung kwarto na tinuluyan ni kuya. Tinanggal ko ang puting cloth at tinignan ang kanyang mukha.

"Why did you leave me like this. Bakit kuya? I still need you. Hindi ko pa kaya na mawala ka"

Patuloy akong umiyak hanggang sa makarating ako sa Chapel. Umupo ako at umiyak ng umiyak. Tumabi naman sina tita saakin.

"Si Russel ay nasa tamang kamay na siya. Nasa kamay sa siya ng Diyos. Nandito kami di kanamin pababayaan" inayos naman ni tita ang aking buhok. "Are you planning to cremate his body?" Tanong ni tito saakin

"Cremate nalang ayaw kong pumunta sa pilipinas" sabi ko sakanila. "Im going to study here medical" pagtuloy ko.

Next day pumunta ako sa mall para bumili ng mga pagkain at books para sa college ko. I'm taking another exam again. Bumili ako ng tatlong libro at mga pagkain. Sa sabado ang aking exam kaya 1 week pa ang aking paghahanda.

Next, pumunta ako sa Starbucks to apply. Wala akong pera dito sa America. Nakakahiya naman pag hihingi ako kina tita. Hindi sapat ang pera na natira nila kuya. Si kuya thyrie lang naman nagtratrabaho noon. Balak ko pang bumili ng kotse dito at magpapadriving lesson pa ako kaya maybe kukuha pa ako ng isang part time job pero saka na pag nakuha ko na yung schedule ko sa university. Luckily at nakuha ako agad. Pumunta na ako sa Bus station at naghintay ng bus. Habang hinihintay ang bus, kinuha ko nalang ang aking cellphone at earphones sa aking bag at nagpasoundtrip. Nakatingin lang ako sa aking cellphone. Wallpaper ko parin ang picture namin ni Mcnhiel. Pinalitan ko na ito para makapagmove-on narin ako sakanya. Maghahanap rin naman ng iba ito sa Pilipinas. Napaghandaan ko naman na

Pagkauwi ko sa bahay, sinalubong ako agad ni tita. "Where have you been?" Tanong saakin ni tita. "Sa mall po bumili lang naman ng pagkain at libro then i went to starbucks para mag apply at nakuha naman po ako agad" i smiled at them.

"Hindi mo na kailangan magtrabahao meron naman kami a" sabi ni tito saakin. "I want to be independent" i chuckled

Umakyat na ako patungo saaking kwarto then nakita ko yung mga gamit ni kuya. My eyes began to water again. My shoulders are shaking, and also my knees. Kinuha ko ang kanyang White polkadots polo at niyakap ito. Umiiyak nanaman ako!

Rinig kong pupunta na sana si Tita saakin pero hayaan na daw muna ako sabi naman ni tito. Bukas ko makukuha ang nacremate na body niya at pupunta kami agad sa Lake

Lumipas ang dalawang linggo nakapasa ako sa school kung saan ako mag aaral ng med. Mahirap pagsabayin ang pagaaral at pagtratrabaho. Natutunan ko narin magdrive baka next month kung makapagipon na ako ay bibili na ako ng kotse sa ngayon ay hihiramin ko palang yung kotse nina tito at tita

Pagkagising ko. Inayos ko ang aking kwarto, pumunta sa kusina para magluto ng breakfast tapos work nanaman. Buti nalang at alam ko ng magmaneho kaya hindi ko na kakailanganin mag hintay ng bus. Ang tagal kaya ng bus! Pagod na pagod ako pagkauwi ko sa bahay, Nakakapagod pero kakayanin!

Pagsapit ng gabi naman ay mag aadvance reading ako about the anatomy. Kakayanin ko ang pagmemed this is what my brother wants. Hindi ako nagtiwala masyado rito. Kase sabi nga nila

"Dont trust too easy"

Naging ganon ang routine ko araw-araw. Nakakapagmove-on naman na ako kina kuya. Hanggang ngayon ay hindi pa namin nakikita kung sino ang pumatay sa aking pamilya. Tumawag rin sina ate lala, magreresign na daw si Elizia. Nag okay nalang ako. Wala naman akong magagawa. Pero i still wonder why? Bat biglaan magreresign yun!