Herkes değil. Sen değil. // Clexa

17

"Costia ile olanlardan sonra bağlanma problemin olduğunu biliyor-" Anya'nın ithamları Lexa'nın kulaklarına düştü. Kampüse girmek üzereydiler, derse geç kalmışlardı.

"Bağlılıktan korkmuyorum." Lexa kendini savundu.

"Korkuyorsun. Ailenden dolayı. Ve yanında olmamalarından dolayı. Ve üzülmek istemiyorsun-"

"Yeter, Anya." Lexa emir verdi, rahatsız olmuştu. Neden herkes "Clarke ile çıkıyor " olmalarına takmıştı ki? Neden nitelendirmeleri gerekiyordu ki? Sonuçta özel bir şeydi, değil mi? Öpücük paylaştılar, mesajlaştılar...

Peki, belkide Lexa sorunu şimdi görebiliyordu. Bu çıkmak değildi. Hatta ikili, bir randevuya bile çıkmamıştı.

Lexa, Clarke'a hiç doğru düzgün çıkma teklifi etmemişti.

Ama bunun bir sebebi vardı. Şuan oldukları halde gayet iyiler, değil mi?

"Başka birisi onu kapacak." Anya belirtti. "Clarke seksi birisi, Lex."

Lexa'nın gözleri daraldı, yumruklarını sıktı, sadece Clarke'ın başka birisine bakması, gülmesi, öpmesi bile onu çıldırtıyordu. Tabi ki, Clarke'ın mutlu olmasını istiyordu. Onu mutlu eden kişi olmayı.

"Biz ayrıcalıklıyız." Lexa uysalca geri cevap verdi.

"Öyle misiniz?" Anya bir kaşını kaldırdı. "Hiç onu oturtup şey dedin mi "hey, sadece öpüştük ama, benimsin diye düşünüyorum?" Çünkü eğer demediysen, çok yazık. Clarke ilgi çekici birisi."

"Benim sınıfıma geldik." Lexa mırıldandı, Kane'in sınıfının kapısının önünde durdu.

"Bir düşün." Anya omzunu silkti. "Kalbinin içinde romantik birisi olduğunu biliyorum. Bunu istiyorsun, muhtemelen onun istediği kadar çok. Kafanı götünden çıkar, Lexa."

Lexa gözlerini devirdi ve sınıfın kapısını açtı, zümrüt gözler sınıfı inceledi. Kane masasının arkasından istekli bir şekilde mesajlaşıyordu. Lexa sınıfta oluşan grupları görünce çenesini sıkıştırdı. Clarke ve Bellamy eşleşmişti.

Oh, Lexa, Bellamy Blake'den nefret ediyordu. Neden bilmiyordu, sadece ediyordu. Belki de onun kaslı kollarının Clarke'ın omzunda olmasından dolayıdır. Veya o çilli, gamzeli suratıyla Clarke'a verdiği gülümsemeler yüzündendir.

Ama asla kıskanmıyordu. Lexa Woods, asla kıskanç değildir.

Clarke ile gözleri buluştu, Clarke ona parlak bir gülümseme teklif ediyordu. Lexa ona göz kırptı, ve aralarındaki sıcaklık artık elle tutulabilirdi.

"Hadi, aşık kız." Bellamy, Clarke'ı belinden dürttü, Clarke gıdıklandı, ve sandalyesinin arkasında olan Bellamy'nin koluna yaslandı. Bellamy, kulağına bir şey fısıldadı, Clarke ona cevap olarak sırıttı.

Lexa boğazını temizledi, tam Bellamy'nin saçma flörtleşmesi ile ilgili bir şey yapacaktı ki Kane konuşmaya başladı, sesi gereğinden fazla mutluydu. "Lexa! tam zamanında, sınav kağıtlarını okuma zamanı!"

Lexa ofladı, suratında zoraki bir gülümseme belirdi. "Tabi ki, hemen efendim."

"Sana hiç saygını ne kadar sevdiğimi söylemiş miydim, Woods? Trikru seni gerçekten bir deniz askeri gibi yetiştirdi!" Kane, gülümsedi.

Lexa bir noktadan sonra duymazdan gelmeye başlamıştı, aklı yılbaşı günü Bellamy'nin Clarke'ı kollarından nasıl aldığına gitmişti. Lexa'nın Clarke'ı, uyuyan, Lexa'nın kollarında gayet güvenli bir şekildeydi.

Yatağımda uyuyabilirsin, prenses. Kelimeler aklında saçma bir şekilde uçuşuyordu. Gözlerini bir kere daha Clarke'ın olduğu yere doğrulttu, Bellamy ve Clarke verilen ödevi hiç yapmıyor gibi gözüküyordu, hatta, kaslarını yarıştırıyorlardı. Konuşmalarını duyabildiği kadar dinlemeye çalıştı.