A war with the Tycoon

Chapter 41

PLEASE DON'T FORGET TO VOTE AND COMMENT

Sabi nila, hindi mo kailangan ng dahilan para magmahal ka ng isang tao. Dahil ang Love, hindi isang konsepto na binuo para ka mangatwiran. Hindi ito binuo para ka magreklamo at para hindi gawin dahilan ng mga taong nasawi dahil dito.

Hindi ito sapat na dahilan para ka manakit ng ibang tao, at the same time, hindi ito ang dahilan para kaayawan mo mabuhay. 

Love comes in a single respect. Dahil kung marunong kang maghayag ng respeto sa lahat ng tao sa mundo, magkakaron ka nito. Kasunod ng respeto ay ang pag-unawa. Unfortunately (Stereotype alert) not everyone have this at iyon ang masaklap. Iilan lamang ang may kakayahan umunawa nang isang parabulang binigay ng Maykapal sa tao. 

Even the most intelligent scientist in the world, iilan lang rin sa kanila ang nakakatagpo nito.

Kung nasaktan ka ng Pag-ibig, don't blame the person who hurt you, instead use the pain to change the persperctive you have in life. Gamitin mo ang sakit para maging matapang ka, para tumayo ka. Gamitin mo ito bilang sandata sa lahat ng mga taong maaring magtangkang manakit sayo uli. Matuto ka na hindi lahat ng taong nakakaranas ng sakit sa mundo, ibig sabihin wala nang karapatan maging maligaya.

Kung sa tingin mo nawala mo ang sarili mo ng mga panahon nagmahal ka at nagpakatanga ka sa isang tao, then find yourself again, in that way, mahahanap mo ang liwanag sa isang kwebang puno ng kadiliman. 

maririnig mo ang tinig ng mumunti mong boses at hahalahaw ang mga demonyong kumulong sayong pagdurusa.

Ito minsan ang iniisip ng ibang tao, kapag nagmahal ka at iniwan ka ng taong mahal mo, ibig sabihin gugunaw na ang mundo, ibig sabihin wala nang happy ending, worst ang nakatatak sa utak mo, kaya ka iniwan kasi hindi ka karapat dapat na mahalin.

It's a big NO. kung sino mang puncho pilato ang nagsabi sayo ng mga bagay na yun, murahin mo. sapakin mo, bugbugin mo, Gripuhan mo,, tanggalan mo ng dila ng wala nang maperwisyong ibang tao. Dahil hindi iyon totoo.

It's not the end of the world. humihinga ka pa, nakakakita ka pa, nakakalakad, nakakagalaw, which is dapat mong ipagpasalamat dahil maswerte ka pa rin. God provided you everything that you need, isipin mo nalang ang mga taong nasa ospital na may sakit, They are fighting for there life, Fighting for there health, fighting every single seconds in there life. Kasi alam nila na bawat segundo sa buhay nila ay mahalaga.

Think about the people who's sleeping in the street. children who abandoned by there parents. mga taong naunang nawalan ng deriksyon at sa tingin nila ay pinagkaitan sila ng kakapiranggot na pag-asa. Tapos ikaw, nakakahiga sa isang maluwag at malaking kama. Lahat ng pangangailangan mo ay nakalatag na sayong harapan, you have a lot of options to choice from, ang kailangan mo lang ay pahalagahan ang lahat ng ito. 

Kasi hindi natatapos ang buhay mo kapag nasaktan ka.

Sabi nga ni Rachel Van Dyken sa librong Ruin. "Sometimes, when we think God has written the End, What He really means is the Beginning".

Hindi naman natatapos ang lahat kapag hindi nangyari ang mga bagay na naiplano natin satin sarili. Kasi ang nananaig pa rin ay ang Karunungan ng Diyos. Ang kapangyarihan niya, Ang kagandahan ng maykapal. 

Again, Gow will not allow you to enter a situation if you can't do it. just believe that you have a greater back up behind you and that is God.

Heartache, nah.. it's just a word. Magpasalamat ka nalang na naranasan mo iyon, isipin mo na blessing in disguise. Kasi may nakalaan iba at mas maganda para sayo na ibibigay ng Diyos sa tamang panahon.