«Το είχα αναγνωρίσει το λάθος μου. Αν και αργά, μου ήταν πλέον ξεκάθαρο. Ό,τι και να συνέβαινε μαζί του, όποιος και να ήταν, ή ό,τι και να ήταν, είχε έρθει στην ζωή μου για έναν λόγο: για να την διαλύσει και να με αφήσει ύστερα να την δημιουργήσω ξανά με τα δικά μου χρώματα και τις δικές μου πινελιές... Τα πάντα θα αποκτούσαν τη δική τους χροιά.. Οι τοίχοι δεν αποτελούνταν από το γκρίζο της μονοτονίας ή από το σκοτάδι της ανύπαρκτης τότε ζωής μου. Είχαν ζωντανέψει, όπως ακριβώς και εγώ. Τα παράθυρα έλουζαν το κάθε δωμάτιο με τις ακτίνες του ήλιου και δεν υπήρχαν κομμάτια παχύ υφάσματος για να εμποδίζουν το φως. Η σκόνη είχε εξαφανιστεί από τα παλιά έπιπλα των θείων και παππούδων μου ενώ το εργαστήρι μου έμοιαζε... με καμβά. Χρώματα από δω και από κει... τοπία και όμορφες φιγούρες που διακοσμούσαν τους τοίχους, φιγούρες που είχε σκαρφιστεί το μυαλό μου και που η καρδιά μου τους έδωσε πίσω την ζωή που κάποτε τους είχα στερήσει.
Και ο «Αδάμαστος» εκεί στην τελειότερη του μορφή.»
VOCÊ ESTÁ LENDO
Αδάμαστος
Ficção GeralΕίναι ένας νεαρός ζωγράφος ο οποίος μένει σε μία ετοιμόρροπη κλασική μονοκατοικία, κληρονομιά του μακαρίτη θείου του. Δίχως κάτι άλλο να γεμίζει την ζωή του, γεμίζει τις ανιαρές μέρες του κλειδωμένος στο μικρό εργαστήρι με ένα πινέλο στο χέρι και έ...
