Bloodwolf

Deel 5

Ik liep samen met Haley naar de keuken om iets te eten te halen. Ik had al bijna 2 dagen niets meer gegeten. Het was ook wel te zien dat ik bijna niets at. Ik was broodmager. Ik at maar 1 keer per 2 dagen. Het geld groeide mij ook niet op de rug, en de kroppen sla ook niet.

Het viel me op dat er een kokkin in de keuken stond. Ze was haastig bezig om alles zo snel mogelijk te bereiden en te serveren. Het was erg duidelijk dat zij erg gedrillt was door Alpha Jack.

'U kunt wel wat rustiger aan doen hoor.' Glimlach ik naar de kok.

'Ik wilde dat ik dat mocht.' Glimlachte ze terug.

'Laat mij u anders helpen. Ik ben niet enorm goed in de keuken maar dan kunt u ten minste iets rustiger aan doen.'

Zonder haar antwoord af te wachten neem ik een koekenpan van haar over. Ik doe een klontje boter in de pan en laat het smelten. Daarna gooi ik er een soeplepel pannenkoeken beslag in en verspreid ik het over de koekenpan. Nu alleen nog een kwestie van wachten.

De kokkin is zo te zien alleen maar blij met mijn hulp. Ze lijkt al een stuk meer ontspannen dan zonet. Ik vind het ook wel weer erg sneu voor de mensen die in het packhuis werken. Haley heeft me verteld wat voor persoon Jack is tegen de roedel. Je wordt niet echt met zijden handschoentjes behandeld.

Ik pak de koekenpan van het vuur en schud er even mee, om zeker te weten dat de pannenkoek los is. Daarna geef ik een harde ruk naar voren. De pannenkoek vkiegt in de lucht en draait om waarna hij weer netjes in de pan belandt. Ik laat het nog een tijdje goed bruin worden en ik leg het op de stapel met pannenkoeken die al gebakken zijn.

Het pannenkoeken bakken ging mij verbazingwekkend goed af. Ik had eigenlijk nog nooit in mijn leven gekookt. Dat hoefde ook niet met groentes. Nu zou ik alleen wensen dat ik dat destijds wel had gedaan. Ik vond het hartstikke leuk om te doen.

'Bedankt dat je me even hebt geholpen.' Bedankte de kokkin mij.  'Ik waardeer het echt.'

'Geen dank. Je hoort mensen nou eenmaal te helpen en niet te kwellen door ze hard te laten werken.' Zei ik vriendelijk terug.

'Als iedereen nou eens zo zou denken.' Zuchtte ze. 'Hoe heet je eigenlijk?'

'Ik ben Ava. Hoe heet u?' Vroeg ik.

'Ik ben Tamara. Zeg maar je trouwens.'

'Zal ik doen. Heb je er trouwens bezwaar tegen dat ik een van de pannenkoeken pak? Ik heb berehonger.'

Mijn maag knorde net op het goede moment. Tamara grinnikte even om mijn rommelende maag. Ze pakte een bord uit een van de kastjes en smeet er een pannenkoek op.

'Bedankt. Ik kom zo waarschijnlijk nog een aantal pannenkoeken halen. Vergeet niet om gewoon rustig aan te doen.' Glimlachte ik.

'Zal ik niet vergeten. Tot zo.' Glimlachte ze terug.

Ik pakte het bord op en liep de keuken uit. Haley zat al aan de tafel naast een andere jongen. Hij had een flinke wond in zijn nek zitten. En ik wist waardoor dat kwam. Dat was de Béta van het pack en Haley's mate. Gelukkig wist hij niet dat de nekbloeding van mij kwam.

'Hallo, willen jullie ook een pannenkoek? Tamara en ik hebben ze net vers gebakken.'

'Ja! Ik houd enorm van pannenkoeken!' Riep Haley enthausiast. 'En noemde je de kokkin zonet bij haar naam? Wij noemen haar altijd kok.'

'Ik noem haar gewoon bij haar naam. Het is en blijft gewoon dezelfde persoon. Wilt u ook een pannenkoek trouwens?' Vroeg ik aan de Béta.

'Nee dankje. Ik heb net gegeten.' Antwoorde hij.