Bloodwolf

Deel 32

'Ava, kantoor.' Hoorde ik de lage stem van Alpha Waylon roepen.

Jack's ouders en zusje zouden hier nog een midweek blijven. Genoeg tijd dus om ze echt goed te leren kennen. Ik had zo het idee dat Alpha Waylon mij in de tussentijd wel begon te mogen. Hij hield me echter nog altijd strak in de gaten.

Ik liep met normale passen het kantoortje van Jack binnen. Daar zat Alpha Waylon op de bureaustoel een aantal papieren te bekijken. Hij keek op toen ik binnen kwam. Ik glimlachte vriendelijk.

'Ik ga je testen op het gebied van de Luna. Ik heb een aantal zaken uitgezocht die je in principe wel goed zou moeten kunnen behandelen.' Zei hij.

Ik pakte het kleine stapeltje papier aan en bekeek alles goed. Minstens de helft van de papieren ging over geld. Ik pakte direct mijn rekenmachine erbij en begon alle cijfertjes in te tikken. Alpha Waylon keek mij de hele tijd goedkeurend aan.

Na ongeveer een half uur had ik het stapeltje klaar. Nu ik sowieso wat meer Alpha zaken deed merkte ik dat het eigenlijk best snel klaar kan zijn. Ik gaf het stapeltje terug aan Alpha Waylon.

Hij controleerde alles wat ik had opgeschreven. Tot in de kleinste details. Het zou me niks verbazen dat hij naar mijn handschrift keek. Ik wist echter van mezelf dat ik een best netjes handschrift had.

'Dit ziet er keurig uit. Je bent er echt goed in. Ik zie jou echt wel als Luna van dit pack.' Zei hij, zowaar glimlachend.

'Dankuwel Alpha.' Glimlachte ik terug.

'Vanaf nu ben ik voor jou gewoon Waylon. Geen Alpha.'

Ik knikte vlug.

'Goed. Dan mag je nu gaan.' Glimlachte hij.

Ik liep rustig naar de deur en liep de kamer uit. Daar werd ik meteen bedolven onder een laag kinderen. Miley, Lilou en Jamie sprongen precies hetzelfde moment alle drie op mij.

'Kom je spelen?' Vroeg Lilou hoopvol.

'Natuurlijk. Wat wil je spelen?' Vroeg ik lachend.

'We gaan buiten tikkertje spelen! Jij bent hem, Ava.' Grijnsde Miley.

Ze sprongen alle drie van mij af en renden met enorme snelheid naar buiten. Ik telde in mijn hoofd tot tien en rende toen ook naar beneden. Of eigenlijk naar buiten.

Daar zag ik Miley net het bos in schieten. Jamie of Lilou zat achter een vuilnisbak in de hoop dat ik ze niet zou zien. Ik rende vliegensvlug naar de vuilnisbak en zag daar Jamie zitten. Ik tikte hem en ging razendsnel naar de achtertuin van het packhuis. Ik hoorde dat Jamie het uitgierde van het lachen.

Net toen ik de hoek om rende botste ik hard tegen iemand op. Ik klapte hard naar achteren. Mijn hoofd bonkte in het bedje van gras. Ik greep ernaar en keek toen langzaam omhoog. Ik was blijkbaar net vol tegen Jack aangerend. Hij had er echter lang niet zoveel last van als ik. Hij schoot me meteen te hulp.

'Gaat het wel?' Vroeg hij bezorgd. Hij knielde vliegensvlug bij me neer.

'Jawel. Het tolt alleen een beetje. Sorry nog dat ik tegen je op knalde.' Mompelde ik, terwijl ik bezig was om mijn wazige zicht weer scherp te krijgen.

'Het geeft niet. Waarom had je eigenlijk zo'n haast? Zat er iemand achter je aan?' Vroeg hij.

'Eigenlijk wel. Ik ben tikkertje aan het spelen met Lilou, Jamie en-'

Maar die zin kon ik niet afmaken. Miley kwam de hoek om rennen om mij af te tikken. Ze bleef echter stilstaan toen ze mij op de grond zag.

'En Miley zeker?' Grijnsde Jack.

Ik knikte. Ik stond vlug weer op en sloot mijn ogen even om het wazige beeld weg te krijgen. Uiteindelijk lukte het. Net op dat moment tikte Miley mij af.

'Jij bent hem.' Grijnsde Miley en ze stormde weg.

Ik grijnsde ook en wilde achter haar aan rennen maar Jack hield mij tegen. Aan zijn gezicht zag ik dat het als grapje bedoeld was. Er stond een vreemde grijns op zijn gezicht. Ik pakte zijn gezicht vast en drukte een kus op zijn wang. Hij liet me los wat mij de tijd gaf om hard weg te rennen.

Ik zag Miley nog net het bos in sprinten. Ik rende vliegensvlug achter haar aan. We renden door allerlei struikjes en bomen. Na een tijdje haalde ik haar in en pakte ik haar vast. Toen rook ik onraad.

Ik drukte Miley naar beneden in de struikjes. Ik drukte met mijn vinger op mijn mond als gebaar dat ze stil moest zijn. Ik rook een stel rogues. Ze waren nogal luidruchtig dus lastig was het niet om ze te horen. Ze banjerden als een stel losgelaten koeien door de bosjes.

'Dit is het Blood Wolfspack toch?' Vroeg een rogue. Ze waren dus nog in mensenvorm.

'Heel zeker. Jullie taak is simpel hè. Klim via het raam naar binnen en pak die bloedhond van een Luna.' Siste een andere rogue.

Ik sloot vlug mijn ogen en bouwde een schild om mij en Miley heen. Daarna kwam ik uit de struikjes zodat ik de rogues goed kon zien. Het waren 2 jongens en 1 meisje. Ik gokte dag het meisje de mate van 1 van de jongens was. Ze keken verbaasd toen ze mij zagen. Eentje rende op mij af maar werd tegengehouden door het schild.

Ik voelde me direct bedreigd toen 1 van de rogues mij met een vijandelijke grijns aankeek. Hij had een grote, leren tas over zijn schouder waar hij een mes uithaalde. Het mes gooide hij richting mij. Het mes schoot recht door het schild in mijn been. Ik schreeuwde het uit van de pijn. Miley was gelukkig zo slim geweest om in de bosjes verstopt te blijven.

'Daar heb je het niet van terug hè, Luna van likmevestje.' Grijnsde dezelfde rogue. 'Laat je schild verdwijnen of ik gooi nog een mes.'

'Je doet maar.' Siste ik.

Hij haalde nog een mes uit zijn tas en wierp hem richting mij. Deze kwam tijdens mijn ontwijkpoging vol in mijn maag terecht. Op dezelfde plek waar Alpha Daniël mij had gestompt. Ik zakte in elkaar van de pijn. Ik kon niet schreeuwen. Daar had ik te weinig energie voor.

Ik voelde nog net hoe iemand mij vastpakte en hard met mij weg liep. Ook hoorde ik nog net het hopeloze geschreeuw van Miley. Daarna werd alles voor de zoveelste keer pikkedonker.