The story of Katrina discovering her gender identity *pak* (gxg) Adri❤Kat

Chapter 10

Adriana's POV

"Adri." I pause and turn my head to Harley who's walking towards me. Kakalabas lang namin sa airport. "You can use my car if you want. MJ will be here in a minute."

Napaarko ang kilay ko ng marinig ang pangalan ni MJ.

"No thanks." Tanggi ko sa alok nya. Hindi parin nawawala ang inis ko sa kanya dahil sa pagkikita namin sa business trip na dapat ako lang ang andun. She spend a lot of money on our dad's account.

"Come on. Here's my key." Nilagay nya sa kamay ko ang susi at tinuro ang kotse nya na naka-park sa di kalayuan. "Sige na umalis ka na. Baka magkita pa kayo ni MJ dito."

I don't know what's on her mind. Pero dahil sa ayokong makita ang ex ko kaya tinanggap ko na lang ang alok nya at tinungo ang kotse.

Hindi ko na sya tiningnan at dali-dali ng umalis.

Gusto ko ng makarating sa condo para makapagpahinga. At bukas na bukas pupuntahan ko si Katrina para ibigay ang mga pasalubong ko.

I miss her. I miss talking to her. I couldn't help but smile everytime i think of her.

Sobra akong naging abala kaya wala akong oras para tawagan at kumustahin sya, pero ngayon babawi ako. I'll make sure to spend time with her.

"Buti na lang hindi ma-traffic ngayon." Napangiti ako ng makita ang maluwag na daan.

I'm about to cross the other lane when suddenly my cellphone ring.

Inabot ko ang shoulder bag ko at kinapa-kapa ang cellphone habang nakatingin ang mga mata sa daan.

Saan na ba ---. Shit!

My eyes widen when i saw a car rushing in front of me.

Agad kong tinapakan ang preno.

No!!!!

If i can just stop the time..

I saw a very bright light and suddenly a loud bang hit my car.

God..

"Adriana..Adriana.."

I open my eyes.

It's just a dream.

"Binabangongot ka." Umupo si Katrina sa tabi ko. I feel stiff, i look at her face and calm my self. "Uminom ka muna ng tubig." Inalalayan nya akong ma-upo, binigay nya sa akin ang baso at agad naman akong uminom.

My heart beat fast.

"Ano bang napanaginipan mo?" I look at her worried eyes. "Ok ka lang?"

"Y-yeah, i'm fine. It's just a bad dream." I slightly smile. "Anong oras na?"

"Alas sais na." Oh it's already morning. "Halika samahan mo ako sa kusina. Magluluto ako ng breakfast."

Hinawakan nya ang kamay ko at nilagay sa kanyang balikat. Naglakad ito ng mabagal para sabayan ang galaw ko.

Her gesture makes my heart flutter. She's been so patient to me.

Sinabi sa akin ni Thalie ang lahat ng mga ginawa nya habang nasa hospital ako. She sacrifice her everyday living just for me. I want to thank her but i'm not sure if words are enough to express my gratitude.

She's not my family but she was there beside me when i'm battling and needed someone.

Oh Katrina..