Hamlet

1. Perde | 3. Sahne

(Polonius'un evinde bir oda.)

(Laertes ve Ophelia girer.)

LAERTES

Sandıklarım gemiye gitti. Allaha ısmarladık.

Haydi, kardeş, yeller yolunca esip gemiler kalktıkça

Uyuma, haber yolla bana.

OPHELIA

Yollamaz olur muyum!

LAERTES

Hamlet'e, boş övgülerine, gelince...

Bir oyun, bir gençlik hevesi say bunları.

Bir menekşedir açmış erkenden, bahar günü,

Açmış ama sürmez; tatlıdır, ama solar gider,

Bir anlık güzel bir koku, hepsi o kadar.

OPHELIA

O kadar mı sadece?

LAERTES

O kadar sadece... Neden dersen,

İnsan büyürken eti kemiği büyümüyor yalnız,

Bu Tanrı yapısı geliştikçe

Kafanın ve ruhun işi de artıyor içinde.

Şimdi belki seviyor seni,

Kirli, kötü şeyler yoktur yüreğinde.

Ama büyük adam oluşu korkutmalı seni,

Dilediğini yapmak elinde olmayabilir.

Doğuş üstünlüğünün esiridir kendisi:

Sıradan insanlar gibi yaşayamaz.

Çünkü bütün devletin rahatı, güvenliği

Onun seçeceği yola bağlıdır,

Bundan ötürü de sınırlıdır seçme özgürlüğü:

Başı olduğu bu gövdenin isteğine, rızasına bağlıdır.

Seni sevdiğini söylüyorsa eğer,

Buna inanmazdan önce şunu düşünmelisin ki

Sözünde durmak elinde değildir

Onun durumundaki bir insanın.

Danimarka'nın sesiyle sınırlıdır onun sözü.

Senin şerefine düşebilecek gölgeyi düşün

Tatlı dillerine fazla saflıkla inanırsan.

Kaptırırsan yüreğini, açarsan temiz koynunu

Taşkın heveslerine. Ophelia, koru kendini.

Evet, koru bu tehlikeden kendini, canım kardeşim;

Ölçülü kal sevginde, kaptırma kendini

Arzunun belalı akışına.

Ay ışığına da açsa güzelliğini

En ürkek kız vermiş olur kızlığını.

Namusun ta kendisi bile

Kurtaramaz kendini çamur atandan.

Daha çiçek açmadan kurt düşer

Bahar tomurcukları içine.

Pırıl pırıl sabah çiylerinde gençliğin

En çok korkulur bulaşıcı dertlerden.

Onun için sakın; korunmanın en iyi yoludur korku.