Hamlet

5. Perde | 2. Sahne

(Şatoda bir oda.)

(Hamlet'le Horatio girer.)

HAMLET

Bu iş böyle, dostum. Gelelim şimdi ötekine.

Ayrıntılar aklında, değil mi, her yanıyla?

HORATIO

Aklımda, efendimiz.

HAMLET

Öyle bir savaş vardı ki içimde dostum,

Uyku girmiyordu gözüme. Yatağımda

İşkenceler içindeydim pranga mahkûmları gibi.

Aşırı gittim, kabul, ama iyi ki gitmişim.

Şunu bil ki en derin hesaplar boşa gider de

Akılsız davranış işe yarar bazen.

Demek ki tanrısal bir güç karışıp işe,

Biz ne taslaklar çizersek çizelim,

Son biçimi o veriyor kaderimize.

HORATIO

Çok doğru.

HAMLET

Deniz gocuğumu atıp sırtıma

Çıkıyorum kamaramdan.

Karanlıkta arıyorum onları el yordamıyla.

Bulup beceriyorum işi. Aşırıveriyorum

Götürdükleri zarfı. Dönüyorum kamarama;

Kuşkularım unutturmuş bana her şeyi,

Hiç çekinmeden söküyorum mühürlerini

Koca devlet sırrının. Ne görsem iyi, Horatio,

Rezilliklerin fermanlısını! Düpedüz emrediyor

Türlü sebeplerden ötürü gereği düşünüldüğünden

Danimarka'nın da, İngiltere'nin de

Yüksek menfaatleri göz önünde tutulduğundan

Benim sağ kalmam aman neler, ne belalar doğuracağından,

İşbu mektup alındığında gecikilmeden,

Hayır, baltayı bilemeye bile bakmadan,

Vurulmalıymış başım.

HORATIO

Olur şey değil!

HAMLET

Al işte ferman! Okursun boş zamanında.

Ama ben ne yaptım sonra, bilmek ister misin?

HORATIO

Nasıl istemem.

HAMLET

Bu kalleşliklerle sarılmış görünce kendimi,

Piyesi yazmadan başlayıverdim oynamaya.

Oturdum, bir başka ferman uydurup yazdım güzelce.

Bir zamanlar ben de, devlet adamları gibi

Güzel yazmayı aşağılık bir iş sayıp

Unutmaya çalışırdım öğrendiklerimi.

Ama çok işime yaradı bu sefer.

Ne yazdığımı bilmek ister misin?