Playboy's Property ✓

Chapter 27

Chapter 27: Choices

Alexa’s Point of View

I didn't see Alexus. Halos nababaliw na ako rito sa kakahanap sa kanya. Binalikan ko na rin ang lugar kung saan kami nakapuwesto ni Eros. 'Yong lugar kung saan niya ako niloko.

Maraming tao rito. 'Yong iba masayang nagdi-date kasama family, friends at jowa nila. Ako nga lang yata ang malungkot ngayon dahil sa kakahanap kay Alexus.

I saw Eros, naka-upo siya sa lubid ng hanging bridge na rito habang nginingitian niys ako. Sobra ang galit ko sa kanya. I want to kill him. Kahit kailan wala talaga siyang ibang ginawang mabuti sa akin maliban sa gabing iniligtas niya ako.

He winks at me and give me his killer smile. Tang*na talaga siya. Nakakairita at lalong nakakasama ng loob. Hindi ko na lamang ito pinansin at tumungo na para hanapin si Alexus.

“Miss, can I ask you a question?” Tanong ko sa babae ritong masayang pinagmamasdan ang pamilya niya.

Maybe, she bought her family here kasi pansin ko lang ay minamasdan lang niya ang pamilya niya. Eh, kung baguhan ka rito ay dapat nahuhumaling at nagagandahan ka sa mga tanawin but in her case she wasn't that ignorant. Parang napuntahan na niya kasi ang lugar na ito.

“Hi, yes of course. You can freely ask me.” She answered as she stands up properly. Nakangiti pa rin siya sa 'kin ngayon. I hope I have that kind of smile---an authentic kind of smile.

“Have you seen a tall guy. A guy who has a good-looking face and wear dressed like a model?” Tanong ko sa kanya habang inilalarawan ang pisikal na anyo ni Alexus. “His name is, Alexus Magnus.” Dagdag ko rito sa kanya.

I cannot remove my nervous. I felt like I'm an edgy right now. Palagi ko kasing iniisip si Alexus.

“I'm so sorry, Ma'am. But I didn't see him.” Mahinahong ani niya kasabay ng pagpalit ng kanyang emosyon. “Okay, thank you.” Mahinang wika ko.

Nginitian ko siya rito at pagkatapos ay nagpasalamat na sa kanya. Iniwan ko na ang babae at dumiritso na sa ibang tao. Marami-rami na rin ang aking natanungan, others didn't see him and some aren't sure if that was Alexus.

“Cellphone ko.” Mahinang sigaw ko rito nang maisip ko ang cellphone ko. Ba't ba kasi ang bobo ko? May load naman ako pero bakit hindi ko ito naaalala. Maybe this is a side effect of being panic. Resulta na siguro ito sa labis na pangangamba.

Agad ko ng binuksan ang bag ko at sinimulang hanapin ito ngunit biglang napahinto na lamang ako nang makita kong wala rito sa bag ko ang cellphone ko. Mas lalong tumibok ito nang chineck ko muli ang bag ko and still I can't find it. Kinapa ko na rin ang lahat ng parte ng katawan ko.

Hindi puwedeng mawala sa akin ang cellphone na iyon. I have my social media account there baka gagawan ng masama ang sino mang makapulot nu'n. Dito ko lang ito inilagay sa bag o hindi naman kaya sa bulsa ko. Imposible namang mawala iyon.

Wala na akong ibang paraan pa para makontak si Alexus kundi manghiram na lamang ng cellphone sa mga taong nag-ienjoy sa lugar na ito. Kakapalan ko na ang mukha ko.

“Miss, can I borrow your phone. I just want to call Alexus, my friend.” Sabi ko sa kanya. “Oh, yeah, here.” Sabay abot naman niya ng cellphone niya.

“Thank you. This is a big help.” Sabi ko rito at sabay ngumiti sa kanya.

Agad ko ng tinawagan si Alexus. Mabuti nga at tanda ko pa ang number niya.

~Phone Ringing~

“Meya, where are you? I've been calling your phone ngunit hindi mo ito sinagot.” Bungad sa akin ni Alexus nang masagot niya kaagad ang tawag ko. His voice was full of pity. “Meyo, I'm so sorry. I've lost my phone. Eh, wala rito sa bag ko.” Malungkot na sagot ko naman sa kanya.