Onvoorwaardelijke liefde raakt verwikkeld in het criminele leven van een rover en bandiet in de 19e eeuw.
Wanneer je nadenkt over het leven;
Er is geen hoeveelheid schuldgevoel die de waarheid van het verleden kan verdraaien.
En er is geen angst di...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Het was vrijdag, de dagen waren voorbijgevlogen. Tot hun grote geluk scheen de zon, waardoor de jurk niet te koud was en ze niet nat zouden regenen wanneer ze naar de kerk zouden lopen in Gathnahoe.
Áine zag er prachtig uit, de jurk van zijn moeder zat haar als gegoten. Haar haar was opgestoken en ze had er een soort kroon door haar haar gewoven van Mirte. De witte stervormige bloemen schitterden in de zon en leken één geheel met het kant van de mouwen. Mirte was ook een van de bijzondere planten die Niamh had weten te bemachtigen. Hoewel ze deze plant al jaren had, wist ze de betekenis van de plant en met voorbedachten rade had ze deze dan ook laten groeien. De plant werd veel gebruikt voor trouwerijen wist ze, de kracht van de plant was onkenbaar en haar betekenis van eeuwenlange liefde was gepast op dagen zoals deze.
Mirte werd veel geofferd op Beltain, het meifeest, waarin ze de goden vroegen om de zomer op hun vee te passen en voor een goede oogst te zorgen. De vuren werden aangestoken op de hoogste plekken in de omgeving. De vlammen hadden de krachten om de heksen en boze geesten te verbranden. Met dit vuur werden alle vuren en haarden van de huishoudens in en rond het dorp opnieuw aangestoken. De hele nacht brandde het vuur en dansten mensen eromheen, sprongen door de vlammen. Wanneer het vuur gedoofd was en de as afgekoeld was lieten ze hun vee erdoor heen lopen. Het as zou hun oogst bevorderlijken en niets zal de oogst kunnen verpesten. De mirte die ze op het vuur hadden gegooid was ook vergaan tot as en zal een helende werking hebben met de kracht en liefde die ze bracht. Mirte was de plant van liefde en bescherming.
Jeremiah had een witte blouse van John geleend, ondanks zijn afwezigheid zou hij het vast goed vinden. De blouse was gesierd met geborduurde versiersels om de hals. Over de blouse had hij het blauwe colbertje aan, de mouwen hadden gouden stiksels rond de naden en de manchetknopen besloegen bijna tien centimeter in een rij van vier knopen aan elke kant. De lussen waarmee hij het jasje mee vast kon maken waren ook gemaakt van goudgekleurd zijde, evenals de stiksels aan de onderkant, die aan de achterkant naar beneden doorliep. In een punt liep hij, op het laagste punt raakte het stof de binnenkant van zijn knieën. Aan de bovenkant van het colbertje kwam de kraag van zijn blouse tevoorschijn en kriebelde in zijn hals.
Zijn zwarte lokken had hij strak achterover gekamd en in een klein staartje gebonden. Zijn moeder en zus hadden hem hierbij geholpen, zelf had hij geen idee en had hier niet eens over nagedacht. Het maakte hem nerveus, nog erger dan zo'n dag hem al maakte. Zou Áine het wel mooi genoeg vinden, zal ze hem uitlachen om zijn extreem geklofte en fatsoenlijke vertoning. Nog nooit eerder had hij zich zo vertoond in haar bijzijn. Sowieso kon hij zich niet bedenken wanneer de laatste keer was dat hij zich zo proper had gekleed. Toch gleed er een kleine glimlach op zijn gezicht toen hij klaar was en zichzelf zag in de oude spiegel.
Samen liepen ze richting de kerk, Áine's blanke huid schitterde in de zon, haar rode lokken leken goud in het licht en staken af tegen de witte kleuren van de bloemen die in haar haar geweven waren. Jeremiah pakte haar hand vast en glimlachte, er waren geen woorden die hij kon vinden om te zeggen tegen haar.
