De Grijze Jager: Een droom komt uit (GAAT HERSCHREVEN WORDEN)

Hoofdstuk 4

Ze wist niet wat ze moest zeggen en bleef maar naar het papiertje staren. Bang dat ze de woorden verkeerd had gelezen las ze het opnieuw. De woorden bleven hetzelfde en de boodschap ook: Halt nam haar aan als leerling en na jarenlang trainen kon ze een Grijze Jager worden. Vaag hoorde ze de baron iets zeggen en ze kwam terug uit haar trance. "Halt, zou je ons even alleen willen laten?" Halt knikte, draaide zich om en ging door de deur naar de wachtkamer. Baron Arald gebaarde naar een stoel en ze nam plaats. "Ik zie dat je een beetje uit het veld bent geslagen of niet?" Melany knikte, maar bedacht zich dat het wel onbeleefd was. "Om eerlijk te zijn wel heer. Ik had niet verwacht dat iemand me aan zou nemen als leerling vandaag." De baron keek haar bedenkelijk aan. "En waarom dacht je dat Melany? Toch niet vanwege dat akkefietje van vanochtend?" Hij zag dat haar wangen een beetje rood kleurden en hij wist dat hij goed zat. "Luister: Martin kon er niks aandoen. Ik had jouw formulier in mijn kantoor liggen, maar degene die dat aan Martin zou doorgeven is ziek geworden. Vandaar dat hij het niet wist en je vanochtend niet in mijn kantoor stond." Melany's mond vormde een 'oh' gebaar, maar er kwam geen geluid uit. Het bleef een tijd stil in de kamer totdat baron Arald haar ernstig toesprak. "Melany, even serieus nu. Ben je blij met wat we voor je besloten hebben?" "Jazeker heer!" zei ze meteen. "Weet wel dat het niet makkelijk zal worden. De opleiding is van zichzelf al heel zwaar; niet elke nieuwe rekruut houdt het vijf jaar vol. Voor jou zal het extra moeilijk zijn, omdat, nou ja..." Hij maakte een gebaar van 'je-weet-wel'. "Omdat ik een meisje ben bedoelt u?" Baron Arald knikte. "Ik bedoel het niet verkeerd, maar het hele Korps bestaat uit mannen en jongens. Het zal voor hen wennen zijn om een meisje in hun midden te hebben en ik heb weleens van Halt gehoord dat sommige nogal traditiegetrouw zijn als je snapt wat ik bedoel." Hij glimlachte vriendelijk, maar ze snapte wat hij bedoelde. Het kwam erop neer dat alleen haar best doen niet genoeg zou zijn. Ze moest de beste zijn wilde ze het halen. Baron Arald keek naar de waterklok en zag dat het de hoogste tijd was voor Melany om naar bed te gaan. De volgende ochtend moest ze op tijd bij Halt zijn en die hield er niet van als mensen te laat kwamen, laat staan zijn leerlinge. "Meld je morgenochtend om zes uur bij Halt en zorg dat je op tijd bent! Je wil natuurlijk geen slechte eerste indruk maken, of wel soms?" "Nee heer, dat is niet mijn bedoeling!" Voordat ze de deur uitliep had ze nog wel een vraag. "Wat bedoelde u eerder met 'dat van Will snap ik nog'?" "Daar kom je snel achter," zei de man mysterieus.

Zo stil mogelijk sloop ze de kamer in en zocht naar haar bed. Melany wilde Jenny en Alyss niet wakker maken, dus kleedde ze zich snel om en stapte in bed. Net toen ze haar ogen dicht wilde doen hoorde ze Alyss' stem. "Mel? Ben jij dat?" "Ja," antwoordde ze zachtjes om Jenny niet wakker te maken. "Maak je maar niet druk om mij, ik ben al wakker," hoorden ze aan de andere kant. "Wacht, dan doe ik een kaars aan," zei Jenny en ondertussen vond ze een kaars en stak die aan. "Zo, vertel maar eens waarom je zo laat terug bent." Alyss stapte uit haar bed en ging bij Melany zitten. Jenny pakte de kaars en kwam bij de meiden zitten. "Nadat ik de hele dag in het bos was geweest, ging ik terug naar het kasteel. Vanaf de bosrand kon ik zien dat de ophaalbrug al was opgehaald, dus via die weg kon ik niet meer terug naar binnen. Om de wachters te roepen beviel me niet omdat ze toch alleen maar vragen zouden gaan stellen. Daarom besloot ik maar om de muur te beklimmen..." Jenny onderbrak haar middenin haar verhaal. "De muur beklimmen?! Je had wel kunnen vallen!" "Dat weet ik ook wel, maar op dat moment dacht ik daar niet aan. Het enige wat ik wilde was naar bed en dat was de enige optie wat in me opkwam." "En wat gebeurde er toen je bovenop de muur was?" vroeg Alyss. Melany moest lachen. "Ik dacht dat ik niemand zag, maar Halt bleek daar op mij te wachten. Hij nam me mee naar het kantoor van baron Arald en zij overlegden terwijl ik stond te wachten. Ik deed het zowat in mijn broek, zo bang was ik. Even dacht ik dat er een grote straf op me stond te wachten, maar toen zei baron Arald dat ze het maar aan mij moesten geven en Halt stemde in." Ze had al een vermoeden wat de eerstvolgende vraag zou zijn en ze werd niet teleurgesteld. "Wat moesten ze jou dan geven?" vroegen Alyss en Jenny in koor. Ze voelden dat er iets was. Melany hield ervan om op spannende momenten tijd te rekken en ze voelden dat dit weer zo'n moment was. Langzaam graaide Melany in haar zak en haalde er het papiertje uit. Ze stak het hen toe en Jenny hield de kaars erbij zodat ze het beter konden lezen. Even was het stil, maar toen omhelsden ze hun vriendin. "Zie je nou wel!" riep Jenny enthousiast. "Ik zei toch dat je een mentor zou krijgen!" Alyss feliciteerde Melany en gaf haar een zoen op haar wang. "Ik ben zo blij voor je Mel!" Melany had een glimlach van oor tot oor. "Het enige wat ik nu nog moet doen is mijn spullen inpakken. Ik doe dat liever nu, dan kan ik daarna nog slapen en dan weet ik zeker dat ik alles heb." Ze stond op en maakte een onderscheid tussen haar kleren. Sommige waren te klein, dus die kon ze weggeven aan de jongere wezen. "Nu we toch wakker zijn kunnen we je net zo goed helpen, dan ben je sneller klaar." Jenny zette de kaars bij Melany's bed en Alyss stond ook op. "Zeg maar wat we moeten doen."