De Grijze Jager: Een droom komt uit (GAAT HERSCHREVEN WORDEN)

Epiloog

Dun Kilty, Hibernia

"Weet je zeker dat je haar gevonden hebt? Je weet nog wel wat er met je voorganger is gebeurd nadat hij mij foute informatie had vergeten, niet waar?" Lucan, die al nerveus de kamer in was gekomen, deed het nu bijna in zijn broek. Zijn baas zat achter zijn bureau en hield de brief in zijn handen. Daarin stond de informatie die hij al jaren zocht. Eindelijk wist hij waar hij heen moest gaan en dat maakte hem bijzonder blij. Een gemene lach verscheen op zijn gezicht en werd angstaanjagender gemaakt door het flauwe licht van de brandende kaars op zijn bureau. Lucan wist niet wat er nu van hem verwacht werd. Moest hij nog iets melden of moest hij weggaan? De man zag Lucan twijfelen en stond op. Hij liep in de richting van de jongeman die onzeker een paar passen naar achteren deed. "Er is geen reden tot angst mijn vriend," zei de man zo vriendelijk mogelijk, maar de woorden kwamen niet zo over. "Is er een reden waarom je nog steeds hier staat?" Hij wist het dondersgoed, want hij had een beloning beloofd aan degene die hem gaf wat hij wilde hebben. Lucan slikte en antwoordde dat hij op zijn beloning wachtte. "Ah, dat is waar ook. Ik zal het je nu geven." Hij stond achter Lucan en na zijn woorden stak hij zijn dolk diep in de rug van de arme man. Een hand voorkwam dat Lucan zou gaan schreeuwen. Zijn ogen sperden zich open, steeds verder, totdat hij er geen controle meer over had. De man haalde zijn dolk uit Lucans rug en deze viel morsdood neer op de grond. "Moest u dat nou echt doen?" vroeg een jongen links van hem. Iemand in zijn rug steken vond hij geen leuk gezicht om te zien. Zelf zou hij iemand in de buik steken of de keel doorsnijden. "Ik wil niet dat het nieuws zich verspreid. Wij moeten de enige zijn die erover weten, is dat begrepen?" De man maakte zijn dolk schoon en hield de jongen nauwlettend in de gaten, die naar de wond van Lucan keek en toen naar de dolk. De man pakte een potje uit zijn lade en hield het omhoog. "Als je dit op een wapen smeert en je vijand er vol mee raakt, dan is de dood niet ver weg. Van alle mensen zou jij dat wel moeten weten." De jongen beet op zijn lip. Hij had het jaren geleden al eens geprobeerd, maar het was mislukt. Hij pakte de brief en het potje aan die de man hem aanreikte. "Ga naar het dorp Wensley in het leen Redmont, gelegen in het zuiden van Araluen. Daar zul je haar vinden. Je krijgt een tweede kans Sylvan, verpruts het niet deze keer."