Χαρμολύπη · θηλυκό.
( χάρμα + ο + λύπη )
Η συνύπαρξη χαράς και λύπης.
«Έρως ανίκατε μάχαν.» έγραψε ο Σοφοκλής στο παγκοσμίως φήμης έργο του «Αντιγόνη». Ωστόσο, σε αυτή την εκδοχή, ο βασανιστικά γλυκός έρωτας υπερνικείται από μυστικά, φόβους και ενοχ...
Αρχικά, ευχαριστώ όλους σας μέσα απ'τη καρδιά μου που διαβάσατε το βιβλίο μου. Σημαίνει πολλά για εμένα, πραγματικά, εύχομαι να σας ήταν τόσο ευχάριστο ( αν εξαιρέσουμε το συνεχές ψυχοπλάκωμα ) όσο ήταν η συγγραφή του για εμένα.
Όπως είχα πει στον πρόλογο, τίποτα δεν ήταν τυχαίο. Όποτε, είμαι εδώ για να σας εξηγήσω τι είχα στο μυαλό μου και να σας βοηθήσω να κατανοήσετε το σκεπτικό μου.
Καταρχάς, ναι, όλες οι τοποθεσίες που αναφέρω είναι υπαρκτές καθώς το έψαξα, το ίδιο και τα πανεπιστήμια που έχω συμπεριλάβει στο βιβλίο. Συνάμα, όσον αφορά το ζήτημα με τη πράσινη κάρτα και τους μετανάστες, μετά από έρευνα, βρήκα ότι η διάπραξη του οποιουδήποτε αδικήματος μπορεί να οδηγήσει σε απέλαση από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ωστόσο, η περιοχή του Ντέναμ Σπρινγκς δεν είναι τυχαία, καθώς σύμφωνα με αυτό, ( η παρακάτω εικόνα ) είναι γνωστή και ως κόλαση.
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Κάτι άλλο που ήταν σχεδιασμένο ήταν φυσικά, οι ημερομηνίες, οι αριθμοί καθώς και τα αρχικά των πρωταγωνιστών. Βλέπετε, αν εξετάσουμε με προσοχή τις ημερομηνίες ( της άφιξης του Κρις, της τελευταίας ημέρας, των γενεθλίων των παιδιών κτλ ), τους αριθμούς των οδών από όσο θυμάμαι και τα αρχικά των ονομάτων Αλεξάντρα και Κρις ( Α=1, C= 3 άρα αν τα προσθέσουμε, 4 ), πέφτουμε πάνω στο ίδιο μοτίβο· 22, 11 και 4. Ο σκοπός μου ήταν το βιβλίο να περιστρέφεται γύρω από τον αριθμό 22 ( το οποίου το μισό είναι το 11 και αν προσθέσουμε τα ψηφία βγαίνει 4 ) καθώς, ο αριθμός αυτός είναι για ο που εκπροσωπεί η Αλεξάντρα. Ωστόσο, λέγεται πως το 22 συμβολίζει επίσης το άγχος και τη νευρικότητα, στοιχεία που βαραίνουν τον Κρις.
Ήθελα το χαρμολύπη να είναι έστω και λίγο ξεχωριστό. Για αυτό και το έγραψα από τη μεριά του Κρις, ενός ταλαιπωρημένου νέου. Και αυτό γιατί απ' όσο έχω καταλάβει, ο κόσμος θεωρεί ότι οι άντρες πρέπει να είναι σκληροί, να μην λυγίζουν και πάνω από όλα, να μη δείχνουν τα συναισθήματα τους. Ε, λοιπόν, έπλασα τον Κρις Σάντερς εντελώς διαφορετικά. Τον έκανα ευάλωτο· να νιώθει, να ξεσπά, να αγαπά, να είναι άνθρωπος. Μέσα από τον χαρακτήρα αυτόν ήθελα να δείξω ότι το συναίσθημα δεν έχει φύλο και να είναι αν μη τι άλλο χαζό να σκεφτόμαστε τόσο σεξιστικά εν έτει 2020.
