When Will The Hurting Stop

#10

Minadali ko din ang full body check-up para makalabas agad ako, it's really suffocating.

Matagal akong nag munimuni at nakatanaw lang sa bintana. Kahit na si Dahlly na nagbubunganga hindi ko pinapansin, wala talaga akong lakas magsalita. Bumuntong hininga nalang ako.

"Unnie, how many times did i hear your sigh today? hindi mo panga sinasabi sakin ang mga nangyari sayo" yumuko ako, hindi ko alam paano sabihin sa kaniya, hindi ko din alam kung saan sisimulan.

Alam kong pinapataas ni dahlly ang pasensya niya sakin dahil sa kalagayan ko but i know eventually she will snap.

"I didn't know why you're not speaking to me about it but i want you to know i am always here for you. Ok? willing akong mag hintay kung gusto at handa kanang sabihin lahat" tumango ako sa kaniya hindi ko kayang tignan siya sa mukha.

"I'm sorry Ly" pabulong kong sabi sa kaniya pero alam ko rinig niya yun.

"It's okay unnie, nga pala kinausap ko si kuya chris" para akong binuhusan ng malamig na tubig, kinabahan ako. tinignan ko siya na parang takot na takot.

"Wag kang mag alala sinabi ko sa kaniya na sa amin ka muna nila eomma at hindi ka namin ibabalik hanggang hindi sila babalik ni appa ng korea" para akong binunutan ng tinik sa dibdib.

"Thank you ly" tumango ito at inabala ang sarili sa pagliligpit ng mga kalat sa mesa ng hospital room ko.

Tumingin ulit ako sa bintana, ang langit lang ba talaga ang may karapatan maging mapayapa?

alam kong lahat ng tao may pinag dadaanan pero nakaya nilang i angat ang sarili nila bago malunod.

I'm just too weak.

ayan I admit mahina ako. Lahat naman siguro ng taong nagmahal mahina pinapalakas lang nila ang kanilang sarili kasi may taong nakasuporta para sa kanila.

nabitawan ni dahlly ang dala niyang trashcan at nag kalat muli ang mga basura sa sahig. kita sa mukha niya ang gulat dahil may isang bruhang sumigaw may effect pang bagsak ng pinto at parang may balak pang sirain ito.

"Thereeeeeeeeeeeesaaaaaaaaaaa!" pumikit ako at hinilot ang sentido ko, parang ipagkakait muli sakin ang salitang payapa ni lord.

"Ate Kristyl hinaan mo ang boses mo po kasi nasa Hospital ka po" sabi naman ni dahlly na dinadampot pabalik ang mga basura sa sahig at nilagay ulit sa trashcan.

Umiling ako, madramang lumapit si kristyl sa hospital bed ko may hawak pa siyang panyo sa kamay sabay punas sa mata niya na wala namang kaluhaluha, sa likod niya ay sina mildred, lendy at chrischelle.

"Friend, wag mo kaming iwan hindi pa kami ready. We still need to prepare ourselves, please wag kang manakot ng ganon" sabi ni kristyl.

Kumunot ang noo ko, binatokan naman siya ni lendy "Gaga ka gurl anong iwan sinasabi mo? baka ikaw ang i itsa ko sa labas ng ospital mo?! kita mong may malay, papatayin mo naman! baka may buhangin pa ng bora yang utak mo! Doktor kaba talaga?" sarkastiko namang sabi ni lendy tumatawa naman ang nasa gilid na sila mildred at chrischelle pati ako napatawa nadin, masama naman ang tingin ni kristyl sa kaniya.

OO mga kapamilya at kapuso si kristyl lang din naman ang may ari ng ospital na ito regalo ng asawa niya ding kapwa doktor.

Talagang maswerte ako sa mga kaibigan ko.

Napangiti ako sa naikita ko sa harapan ko ngayon nag babangayan sila lendy at kristyl nakisali naman si mildred sa kanila pati si dahlly ay napapailing nalang din habang si chrischelle naman ay umikot at dito sa kabilang gilid ko pumwesto ngumiti ako sa kaniya.

"Unnie labas muna ako"Tumango ako sa kaniya.

"buti naka dalaw kayo dito" baling ko kay chrichelle, tinignan niya ako parang sinusuri ang kaluluwa ko

"Yun nanga dumalaw kami hindi ko nga inexpect na dito pa kami dadalaw at sugatan kapa ha?" sabi niya habang titig na titig sa kamay kong naka bandage tinago ko ang kamay ko sa ilalim ng kumot.

natauhan ata ang tatlo sa gilid ko at natahimik, tinignan din nila ako ng seryoso.

"Theresa, kung hindi sinabi ni Tan na nacaconfine ka dito hindi namin malalaman" sabi ni kristyl na seryoso.

ayan nasha sa pagiging doktor niya ito ang ayaw ko pag may mangyari e.

"Buti nalang talaga at wala akong flight ngayon at naka sama ako" sabi ni chrischelle dahil nga flight attendant ito kaya siya itong madalas lang naming nakikita pero she always make time for us.

"Oo nga pati ako napatakbo nadin dito, kinabahan ako" nagpalabas naman ng hangin si mildred pagkasabi niya, siya naman ay isang abogado si lendy naman ay tinignan lng ako ng masama alam niyo ng may ari ng mall ang isang to. bumuntong hininga ako.

"Well you see i'm fine, clearly fine, its fine see it's just a scratch nothing serious" kabado kong sabi sa kanila, halata sa mukha nilang hindi sila kombinsido sa sinabi ko lalo na't may doktor kaming kasama dito.

"Pero hindi yan ang nabasa ko sa medical records mo theresa. Paano mo nasabing scratch yan?!Dahil sa scratch na yan malapit kang kunin samin dahil sa rami ng dugong nawala sayo!" tumaas ang boses ni kristyl, nan laki naman ang mata nilang tatlo habang si kristyl ay saposapo ang noo niya.

pinipigilan kong pumatak ang luha ko, talagang hindi sang ayon ang tadhana sa akin dahil pumasok ang doktor na tumingin sa akin noong paggising ko, siya ang naging doktor ko sa full body check up may kasama din itong mga nurse.

"Oh, Dra. Vega how surprising" gulat na sabi ng matandang doktor kay kristyl

"Doc Alcor, I was just visiting her to see if she's still alive" pinalitan ng bandage ng nurse ang kamay ko yung isa naman sa monitor at ang isa sa dextrose.

"She is for now"umangat ang tingin ni kristyl at nag doktora mode

hindi man siya naka white coat kita naman sakaniya na doktor siya sa linis ba naman ng babaeng to mapagkamalan mong umiinom ng zonrox.

Masaya akong naging kaibigan ko sila.