When Will The Hurting Stop

#14

"Whatever dad, Why so serious ba? you're not inside a business meeting" nakangisi padin si dahlly habang kumakain ng cookies

kita sa mukha ni daddy ang irita dahil sa pagkunot ng kaniyang noo

"Ako ay tigiltigilan mo Dahlly at may hindi kapa sinasabi sa amin" strikto padin ang mukha nito na lalong ikinangisi ni dahlly.

"What is it ba? i already told you about Unnies condition. Go straight to the point already appa i want to sleep" sabi ni dahlly sabay pabirong humikab, i giggled.

"Aba't baka gusto mong idikit ko sa kuwarto mo ang larawan ng lalaking ka date mo noo--" hindi na natapos ni daddy ang kaniyang sinabi

"What?! dad?! pinasundan mo ako?" ngumisi si daddy, and victory written on his face. umiling nalang ako.

"Ya, dul da guemanhe (Hey, stop it both of you)" sabi ni mommy, umirap si dahlly at ngumisi naman si daddy.

"That's not the point here we have an important announcement to make right honey?" taas kilayng sabi ni mommy habang nakaharap kay daddy na may palunoklunok pa. Takot naman pala kay master hahaha.

"Ehem, right it should have been a long time ago. before you even married Mikael naka set na ito. But considering your health I just want you to do what you want and live worry free away from stress" seryoso ang mukha nila lahat, ako lang ba?

"Dad, wag mo kong gawing baldado, utak ko lang may sakit pero kaya ko pa naman kahit papano marami pakong parti sa katawan na gumagana pa at walang defec. I'm still alive and that's what matters. Now tell me what is it?" hindi ako makatingin sa kanila dahil ang lungkot na makikita ko sa mukha nila ay parang pinipiga na ang puso ko. knowing i'm not the only one suffering because of this cancer. It makes me want to break down.

My Family, My Friends, Chris everything matters.

"Baby It's not like that, your dad only wants the best for you and that is to prioritize your health first" tumango ako, i caress her hand while looking at her lovingly. There will be no other human in this planet that understands me better than my mother. tumikhim naman si daddy.

"Sky ayoko lang ma istress kapa lalo. We want you to be free, away from everything" seryosong sabi ni daddy sakin pero kita sa mga mata niya ang sakit. "Dad sabihin mo nalang mas lalo akong maiistress pag ipapaisip mo pa sakin" at talagang mauubos ang pasensya ko kung magaganiyan pa siya.

Parang hindi ata sa chemo malalagas ang buhok ko kundi sa pasuspense ni daddy. kumunot ang noo ko at tinignan si daddy ng masama. at parang si mommy ay ganoon din at siya na ang nagsalita. "Sky, the company is supposed to be yours a long time ago, before you even married mikael. and--- knowing your condition, we don't want to burden you with this. You have to focus on taking your medication" hindi ako nag salita at uminom na lang ng tsaa.

"Skyla, you have to understand" seryosong sabi ni daddy

"Appa, this is not about my condition anymore. please, I don't want any of you to keep reminding me about my condition dahil parang sinasabi niyong mamatay na talaga ako ni hindi panga malala." I sighed.

sumisikip yung dibdib ko gustong gusto ko ng umiyak pero pinipigilan kong tumulo ang luha ko. Lord naman ayoko nito.

Hindi na ako nag salita at pinagpatuloy na lang ang pagkain ng cookies, si dahlly naman ay busy sa cellphone niya na parang may kaaaway dahil sa pag aabot ng kilay. Si mommy at daddy naman ay nakatingin sa akin na para bang gusto pa na magsalita ako. i sigh again.

"So anong gusto niyong gawin ko? napakalaking responsibilidad niyan Appa pero ngayon niyo lang sinabi sa akin. At sinabi ko nadin sa inyo, isang buwan, yan ang hiningi ko sa inyo after that i would gladly take the medications or whatever to kill this thing in my head" my parents faces tells me that they don't agree with my decision but still supported what i wanted to do.

"And of course we still have dahlly here. Why not give it to her? She's free?"

"Unnie! This is not a joke, hi——-"

"Do you think i'm joking dahlly? Do you think my condition is a joke? A game? There is no other person that can be trusted" narinig ko ang buntong hininga niya, tinignan niya din si daddy na para bang nag mamakaawa.

"Actually that is a good idea" sabi ni mommy na nakahawak pa sa kaniyang baba.

"But if you're not willing to hold the company, then there is no other choice I will run it. As simple as that, kalma ka nga. I will not force you on anything" hinawakan ko ang kaniyang braso at nginitian siya.

At nag patuloy nalang kami sa pag uusap nawala ang tension at awkwardness sa aming apat, no one mentioned about my illness, the medication, the company and Chris. Everything went back to normal just us talking and reminiscing, Happily talking and laughing, enjoying tea.

"So I will go back home, next week" malungkot ang mukha ni mommy, nag tatampo pero ngumiti na lang din at tumango.

Ha! I still have a few more days to brace this peacefulness until i get to go back to that Home. Bahala ka na Lord.

Tumunog ang cellphone ko ng sunod sunod. Kunot noo akong tinignan ng tatlo. "Hehe" sabay peace sign, jusq sino bato.

Lunch na pala? Tsk. Napasarap ata yung pag-uusap namin.

From: Kristyl

Theresa! Pag hindi mo ininom ang binigay ko sayo kanina, ikakadina kita dito sa Ospital ko at ipapalunok ko yan ng sabaysabay sayo! makikita mo!

From: Lendy

Huy! Bruha Uminom ka ng gamot kung hindi susunogin ko yang bahay niyo!

P.s. maganda ako kahit nag susunog ng bahay.

From: Mildred

I hahampas ko sayo yang gamot mo  pag hindi mo ininom yan theresa! Ikukulong kita!

From: Chrischelle

Alam kong nag text din ang tatlo sayo kaya alam mo na ang gagawin. Tatawag ako pag wala akong flight, kundi pupunta kami sa inyo.
May flight ako ngayon kaya iniremind nadin kita. Text back ka din. Love you xx

Ngumiti ako ng malapad. Iba talaga tong apat na to. Napakaswerte ko talaga.