Karşı Komşunun Oğlu |Texting

52.Bölüm

1 saat önce:

Onur ve Nergis teyze telefonuma bakmıyordu,
Onur yazdıklarıma cevap vermiyordu, ki mesajlar iletilmiyordu bile!En son dayanamayıp Aryanın kaldığı hastanenin numarasını internetten bulup aradım.

Kadın iyimser sesiyle ,
"İyi akşamlar, Hayat Hastanesi."

"Merhaba, no iki yüz onda kalan Arya Saral ailesiyle mi ? odasında mı?"

"bir saniye kayıtlara bakmadan önce, Arya... kemoterapi gören küçük kızı diyorsun dimi"

Sesimin titremesine engel olamadım, "E-evet."

"Yanlış bilgi vermek istemem ama sanırım daha demin kavga çıkardı, yani Aryanın abisi."

"N-neden? bir şey mi o-oldu?" sesimin titremesine engel olamıyordum.

"Bir dakika, Ben bir kayıtlara bakayım yine de."

Bir süre bilgisayar tuşu sesleri geldi,sonrasında konuştu "üzgünüm,Doktorumuz ailesine
Aryanın hastalığının daha fazla ilerlediğini söylemişti.sonrasında beyefendi hastaneyi birbirine kattı."

"Sonra, s-sonra n-ne o-oldu?"

"Arya ve yanındaki hanımefendi,galiba anneleri oluyor. birlikte hastaneden çıktılar."

"A-anladım teşe-teşekkürler."

"Ben teşekkür ederim,İyi akşamlar."

Neydi bu hissin adı?
Arya... hastalığı ilerledi
Onur... Aryayı alıp gitti.
Gitti mi? Gerçekten gitmiş midir?
Gitmesin... lütfen...

Yatağımdan hızlıca kalktım. Dolabımdan siyah pantolonumu ve bordo boğazlı kazağımı üzerime giydim, hava soğuk olduğu için siyah hırkamı da giydim.Annemler uyanmasın diye parmak uçlarımda önce abimin odasına girip motorun anahtarını aldıktan sonra aşağıya indim ,
Ayakkabılarımı giyip kapıyı yavaşca çektim .

Nerde olduğunu bilmiyordum.
Ama nereye gideceğini biliyordum.
Sahil?
O günde sahile gitmişti.
O canı sıkılınca sahile gider..

Motoru çalıştırıp son hız sürdüm.
gözümden akan yaşlar mı daha hızlıydı? motor mu?
bilmiyorum..

Sahile gelince motordan indim,bankta oturan biri vardı.
Allahım inşallah O'dur.

Biraz daha yaklaştım banka,
Kokusundan tanımam lazımdı ama tanımadım, çünkü o değildi...

Birinin geldiğini hisseden adam,arkasına döndü. bana, 'neden buradasın ve dibimdesin?' bakışları atıyordu.

'Şey, ben ö-özür dilerim, sizi biriyle karıştırdım."
belkide ilk defa bu kadar çaresiz hissediyordum.

Tebessüm etti, "o biri hakkında bilgi verebilirim," dedikten sonra bankın boş tarafını gösterdi, "gel otur." dedi .

Tereddüt etsemde oturdum.
"Aryanın hastalığı daha fazla ilerlemiş,"
"Biliyorum."
"Beni dinle, sonra konuş." deyip anlatmaya başladı "Onur çok sever Aryayı, her şeyden fazla sever, Arya onun her şeyi..." bilmediğim bir şey anlatsın,bu adam boş zamanımı çalıyor.

"Seni böyle habersiz bırakmak istemezdi emin ol, ama dediğim gibi Arya onun zaafı ve o piç kurusu babası mahkeme açmış Aryayı istiyor. Onur, onun Aryaya bakmayacağını çok iyi biliyor. Kendi kızını,yani babasının kızı adı Zehra,onu hep Aryadan üstün göreceğini biliyor. Oda seninle böyle ayrılmak istemezdi,ama mecburdu..."

"Ne saçmalıyorsun sen? Ne ayrılması?"

"Beni dinle dedim, Bir daha konuşursan anlatmam."

"Onur,Arya ve annesini uzak bir yere bırakmayı düşündü ama onlar tek başlarına duramazdı, Onur'un aklı hep orada kalırdı. Aslında şimdi de aklı sende kalacak ama ailesi senden önemli, normal olarak."
Ailesinin benden önemli olduğunu bende biliyorum,Olması gereken bu zaten.