Okula biraz geç kalmıştım. Sanırım ilk ders de çoktan başlamıştı. Yok yazılmamak için şimşek hızında merdivenleri çıkmaya çalışıyordum. Koşarak koridordan sola döndüğümde birisiyle çarpışmıştım.
Hay ebininki ya.
"Kolumu kırdınn"
Diyen çocuğa azıcık yavaşlayıp baktım.
"Geber"
Diyerek yoluma devam ettim. Çocuğun arkamdan bana sövdüğüne emindim.
Sınıfın önüne geldiğimde kapıyı çalmadan direk içeriye girdim.
Matematik hocası mı.
"İlk ders matematik mi olur ya"
Sınıfın bana gülmesi ve hocanın acayip bakışlarıyla mırıldanarak söylemem gereken şeyi bağırarak söylediğimi de anlamam zor olmadı.
"Ne olmasını isterdin ilk dersin"
Dedi Aycan hoca. Aycan hocanın erkek olması da ayrı bir muammaydı tabi.
"Yani hocam şey"
"Ney" dedi tek kaşını kaldırarak.
"Hocam boşverin, yerime oturabilirmiyim"
Allahım lütfen evet desin...
Allahım lütfen evet desin..
Allahım lütfen ev...
"Önce bir şey unutmadın mı"
Dedi sol elini öğretmen masasının üzerine koyarken.
"Ne gibi"
"Ece dalgamı geçiyorsun evladım"
Saf ayağına yatarak tekrar konuştum.
"Yok hocam estağfurullah"
Tam hoca cevap verecekken Efken'in ikizi Eflin konuştu.
"Hocam ders kaynıyorr"
Beni kurtarmıştı. İçimden güzel bir ohh çektim. Sonra Eflin'e döndüm. Elimi yumruk yaparak kalbime iki kez vurdum ve işaret parmağımı Eflin'e uzattım.
"Seni kurtarmak için yapmadım"
Bu kızın derskolik olduğunu bilmeyen yoktu zaten. Hiç Efken'e benzemiyordu, karakter olarak. Efken daha çok lay lay lom havalarındaydı. Hiç birşey umrunda değilmiş gibiydi. Arkadaşları falan vardı. Ama bu kızın yoktu. Olsa bile çok takılmazdı. Öğle arasında bile test çözen bir kızdan ne beklenirdi ki zaten.
"Olsun" dedim Eflin'e bakarak. Sonra Aycan hocaya döndüm hocam artık geçebilir miyim gibi bir bakış attım.
"Bu seferlik geç birdaha olmasın"
Sana mı soracağım be manyak.
Diyesim gelse de cevap vermeden yerime oturdum. Sonundaaaaa.
