FEDAİ (BXB)

20.Bölüm ☘

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

Emir
Yine şirkete yola çıkmıştık.Bu kez Eren yanımda oturuyordu.Elele tutuşuyorduk.Vites değiştirirken bile bırakmıyordum elini.Bu çok farklı bişeydi.Aşk çok güzel,çok kuvvetli bir duyguydu.Hele ki karşılıklıysa güzelliğini anlatmaya kelimeler kifayetsiz kalıyordu.Evet ben Eren'e çok fena aşık olmuştum.Şirkete gelmiştik ve Eren inmek zorundaydı.Ne o gitmek istiyordu ne de ben gitmesini istiyordum."Hiç gitmek istemiyorum."dedi başını öne eğip dudaklarını büzerek.

"Bende hiç istemiyorum gitmeni.Ama bugün önemli bir ihale var.Gitmelisin.İhaleyi alırsan ararsın beni birlikte bi yere gideriz.Yalnız kalabileceğimiz bi yere."dedim çenesinden tutup dudağından öperken.Şirket otoparkında olduğumuz için kimse görmüyordu.Bu yüzden rahat davranıyorduk.

"Tamam o zaman.Ihaleyi alınca benimsin."dedi.

"Tamam bitanem.Seninim.Her zaman seninim ben."dedim ve bu kez o dudaklarını dudaklarıma bastırdı.Uzun ve aşk dolu bir şekilde öpüştük biraz.

"Toplantı öncesi bu çok iyi geldi."dedi ve tekrar kısa bir öpücük çaldı dudaklarımdan gülümseyerek indi arabadan.Arabanın camından tekrar baktı."Seni seviyorum."dedi gözlerime bakarak.

"Seni seviyorum."diye karşılık verdim bende.Gülümsedi ve asansöre doğru gitti.Bende kalbimin atışlarının düzelmesini bekledim bi süre arabada.

Bikac saat dolaştım ve sirketin önüne geldim yine.Arabada müzik açıp telefon beklemeye başladım.Eren'in toplantısı bitmek üzereydi.Şirketin kapısına doğru bakarken telefonum çaldı.Ama bekledigim telefon değildi.Fatih abi arıyordu.Hemen açtım telefonu.

"Alo Fatih abi."

"Aslanım nasılsın?"

"İyiyim abi sen?"

"İyiyim bende.Geçen konusmustuk ya,ben yarın döneceğim.Dönmeden görüşsek mi bugün?"

"Çok iyi olurdu ama birine söz verdim bugün.Olmazsa onunla gelirim.Yarım saat takılır kalkarız olur mu?"

"Olur koçum zaten fazla tutmayacağım.Ha bu arada Haydardan haber var mı?"

"Hayır,aramadı bir daha."

"Ben araştırıyorum.Duyduğum kadarıyla istanbula gelmişler.Ama sıkma canını onlar seni bulmadan biz onları buluruz."

"Umarım abi.Çok sağol."

"Sende sağol güzel kardeşim.Görüşürüz."

"Görüşürüz abi." deyip kapattım telefonu.Haydarin istanbula gelme meselesi canımı sıkmıştı ama yapacak bisey yoktu.Bekleyecektim.Bikac dakika sonra Eren aradı bu kez.Hemen açtım telefonu.Hızlıca konuşmaya başladı ve sesi çok neşeli geliyordu.

"Emir,ihaleyi aldık.Çok keyiflendim.Geliyorum ben şirkette misin?"

"Evet kapının önünde,arabadayım."

"Hemen geliyorum."dedi ve kapattık telefonu.Arabadan inip biraz hava almak istedim ve ön kaputa oturdum.Kapıdan Eren'in çıktığını görmemle yüzünde gülümseme oluştu.O da pırıl pırıl gülümsüyordu ve o kadar insanın içinde ışıl ışıl parlıyordu.Tam Eren'e doğru bir adım attım ki göğsümde keskin bir acı hissettim.Eren'in yine adımı bağıran sesi.Dizlerimin üstüne çöktüm.Göğsümdeki acı daha fazla ayakta durmama izin vermemişti.Eren kapıdaki adamlarına döndü ve oraya doğru bağırdı."Şu giden arabanın peşine düşün,çabuk!"dedi ve ben Haydarın beni bulduğunu ve ayağının öcünü aldığını anladım.Bedenim tamamen yerle buluştu ve nefesim sıkışıyordu artık.Eren başımı dizlerinin üstüne aldı ve etrafta duran insanlaea bağırmaya başladı."Ambulansı arayın!"dedi.Biri cevap verdi."Aradım Eren bey.Geliyor."dedi.Eren benimle iletişim kurmaya çalışıyordu."Emir,Emir dayan!Ambulans geliyor!Kapatma gözlerini yalvarırım."diyordu.Sesinden ağladığı çok belli oluyordu.Ağlama demek istiyordum ama boğazım kuruydu,konuşamıyordum."Emir,bana bak!Bana bak!Ben burdayım.Gitme ne olur Emir?"diyordu ve bedenimde bulduğum son güçle gözlerimi açtım.Ambulansın siren seslerini duymaya başlamıştım bile."E-Eren!"dedim ve Eren iyice eğildi beni duyabilmek için."Seni çok seviyorum."dedim zar zor.Sonra...Sonrası karanlık.

Bana kızmayın olur mu?Olmalıydı bu...

Umarım beğenirsiniz 🙏

Sizleri seviyorum ❤

İyi okumalar ☘