Kendimi güzel diye adlandıramazdım belki. Ne boyum uzundu, ne nefes kesen güzelliğim vardı; ne gözlerim renkliydi ne de ince belim, güzel bir fiziğim, kadife gibi sesim, bembeyaz tenim. Hikayelerden fırlamış bir kız değildim anlayacağınız. Zaten ben...
Aynanın karşısında dikkatle gözüme bakıyordum. Parmağımın ucuyla gözümü ovaladım ama bir değişiklik olmamıştı. Sefa'nın odaya girdiğini anlasam da aynada yansıyan gözüme bakmakla meşguldüm hâlâ. Adımları yanımda durdu.
"Bir şey mi oldu gözüne?"
"Toz kaçtı herhalde. Batıyor sanki ama bir şey de görünmüyor."
"Dur, bir bakayım." deyince yüzümü ona doğru döndüm. Parmakları yanağıma, baş parmağı ise gözümün altına değdi ve hafifçe aşağı doğru çekti göz altımı. Suratıma doğru yaklaşıp "Yukarı doğru baksana bi." dediğinde yukarıya doğru baktım. "Bir şey görünmüyor-- hah şurada bir şey var."
Üzerindeki hırkanın sol kolunu parmak uçlarına dek çekip kumaşı ucu sivriye benzer olacak şekilde büzüştürdü ve gözüme değdirdi. "Tamamdır." deyip ellerini çektikten sonra hırkasının kolunu eski haline getirdi. "Teşekkürler." deyip gözümü son kez ovuşturdum ve normale döndüğünü hissedip rahatladım.
Bakışlarımı ona çevirdiğimde aynı anda o da bana çevirmişti. Emin oldum ki içinde kaybolacağım tek labirent onun gözlerindeydi. Hâlâ oldukça yakınımda dikiliyordu. Parmakları tekrar suratıma dokundu, yanağımda bir süre gezindikten sonra bir adım daha atıp beni kollarının arasına aldı. Bir kaç saniye kalbimin durmasına engel olmak için biraz rahatlamaya çalıştıktan sonra kollarımı iki yanımdan kaldırıp boynuna sardım. Çok---iyi hissediyordum. Huzurlu, sakin, dingin, güvende...
"Sana teşekkür ettiğim zamanı hatırlıyor musun? Bir cümlem yarım kalmıştı. Tamamlayabilirim artık. Teşekkür ederim Hülya. Sen yeter ki çiçek aç demiştim ya hani? Çiçeklerini başkasına değil de bana açtığın için, açacağın için teşekkür ederim. Kokunu başkası değil ben duyacağım için; gözlerinin içine bakan, kollarının arasına seni alan, elini tutacak olan, yanında olacak olan, gülüşünü seyredebilecek olan, omzuna yaslanan, omzunu yaslayacağın, başını aynı yastığa koyacağın kişi ben olduğum için teşekkür ederim. Bu teşekkürü Allah'a uzun zamandır ediyorum, sana da etmek istiyorum."
Dudaklarımda bir tebessüm belirdi. Yutkundum, peşine bir kez daha yutkundum. Sonunda dudaklarımın arasından sözcükler çıkabildi. "Ben de sana teşekkür ederim Sefa. Vazgeçmeyip üçüncü bir fırsatı daha verdiğin için ve şuan kollarının arasında ben olduğum için."
Göremesem de gülümsediğini biliyordum çünkü bazı şeyler görülmese de hissedilirdi. Geri çekildiğinde bakışlarım yüzüne değince gülümsediğini bildiğim için gülümsedim. Kollarını üzerimden çekince ve içime dolan sıcaklığı bir an gidince boşlukta gibi hissettim kendimi.
"Yat hadi sen, ben kapatırım ışığı." deyip kapının yanındaki prize doğru yürüdü. Örtünün altına girip omuzlarıma dek çektiğimde ışık söndü, Sefa örtünün diğer ucunu kaldırıp yattı. Karanlığa alışan gözlerim gözlerini bulduğunda uyumadığını gördüm.
"Sefa?"
"Hım?"
"Sormuştun ya neden diye, neden sonuncuda kabul ettin diye?"
"Evet?"
"Çünkü o zaman fark ettim, içimdeki tohum o zaman yeşerdi. Senin gitmenden çok korktum, korkum sulamış olsa gerek toprağını. Korkuyla sevgi bir gezermiş. O zaman anladım. Çabuk filiz verdi, yeşerdi tohum, boy aldı, kocaman ağaç oldu."
Söylediklerim aramızdaki mesafeden biraz edilmesine sebep oldu. Bu tarafa doğru biraz kayıp durdu. "Yüzünü biraz daha net göreyim diye." diye bir açıklama yaptı. Ses etmedim. Hakkıydı ve elinden almazdım. "Uyu da rahatça bakayım."
"Sen de uyu. Daha erken kalkıyorsun hem."
"Biraz sonra. Ben o yeşerip boy alan, ağaç olan tohumun şükrünü edip öyle uyuyacağım."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
☼
☼
☼
☼
☼
Evlilikte, aşk yetmez, şefkatli de olmalısınız. Şefkat de yetmez, saygı duymalısınız. Bütün bunların yanında, tereddütsüz sevdiğinizi açıkça göstermelisiniz ve ifade etmelisiniz.
Burada unutulmaması gereken en önemli nokta, her insanın farklı bir sevgi diline sahip olduğudur. Eşiniz için, birinci sevgi dili, nitelikli beraberlikken, çocuklarınız için de birinci sevgi dili, onay sözler olabilir. Erkek için, birinci sevgi dili, hizmet davranışları iken, kadın için birinci sevgi dili hediye alma olabilir.
Önemli günlerde hediyeleşmek suretiyle, sevginizi çoğaltın. Sevginizi gösteremediğiniz takdirde, zamanla karşılıklı zıt duyguları ifade etmeye başlarsınız.
Her türlü sevginizin yanında, beden dilinizi kullanarak da sevginizi gösterebilirsiniz. Eşinizin sevdiği yemeklere sevginizi katın ki pişirdiğiniz yemekler tatlansın.
Gerek arkadaşlarımız, gerek anne, baba, eş ve gerekse de iletişime geçmiş olduğumuz arkadaşlarımızla beraber, aynı fiziksel ve sosyal ortamı paylaştığımızda bile, genellikle anlaşılmamaktan şikâyet ederiz. Bilmemiz gereken gerçek; beraber yaşamanın sırrı, birbirini anlamaktan geçer.
Burada, erkeklerin dikkat etmesi gereken önemli bir ayrıntıyı belirtmek istiyorum: Hanımlar kanaatkârdır, şefkat kahramanı olmaları dolayısıyla, küçücük bir hediyeye bile çok memnun olurlar. O bakımdan hanımları memnun etmek hiç de zor değildir. Ancak erkekler için aynı şeyleri söylemek kolay değildir. Onlar hem seçicidirler, hem de kolay memnun olmazlar.
Bazı insanlar sevgisini açık açık göstermekten hoşlanır. Eşine sürekli onu sevdiğini söyler, dahası onu kendisinden çok sevdiğini düşünür. Kimi insanlar ise, ne kadar çok severse sevsin, sevgisini ifade edemez. Her iki davranış şekli de normal değildir. Doğru olan 'ilgi ve sevgi' olduğunda dengeli ifadedir. Sevgiyi göstermek önemli, ancak abartıya kaçmadan dozunu ayarlayabilmek ondan daha da önemlidir. Yoksa inandırıcı olamazsınız.
Çevremizde zaman zaman böyle sözleri çok duyarız, "Onun için ölürüm, hapislere girerim, Roma'yı da yakarım..." Böyle hamasi ifadeler hiçbir zaman inandırıcı olmadığı gibi, güven vermez ve muhatabı tarafından da ciddiye alınmaz.
Eşler, böyle gereksiz abartılı davranışlar yerine, sık sık empati yapabilirlerse, birbirlerinin duygularını, isteklerini, ihtiyaçlarını anlaması, dinlemesi ve birbirlerine destek vermesi daha da kolaylaşır. Bu şekilde gerçek sevgi ve saygı, yakınlık, içtenlik ve paylaşım, bir güzellik olarak ortaya çıkacaktır. Elbette ki, yeri geldiğinde sevdiğimizi ifade edeceğiz. Zaten eşimizin de bu güvene ihtiyacı vardır.
