Deel 7

724 107 143
                                    

"ik ook van jou Intissar" glimlachend stond ik op waarna ik haar in een knuffel trekte.
_______________________________________

Perspectief Intissar Kasmi:

"Komop Intissar, you can do this, do it for you mom" fluisterde Ameerah mij toe. Met een walgelijke gezicht keek ik naar het enorme bedrijf voor mij "famillie el lahyouni" stond er in het goud op de marmere steentjes boven het bedrijf.

Met alle moed die ik heb verzameld loop ik zelfverzekerd het enorme gebouw in, glimlachend kijk ik naar Ameerah die terug glimlachte.

Algauw melden we ons bij de balie, het was een best jonge dame ze was rond de 27/29, ze had blonde haren en prachtige groene ogen "jullie zijn lekker optijd, het is 7:50" we lachte "beter te vroeg dan te laat" ze lachte mee "dat klopt"

Perspectief Sabih Lahyouni:

Met grote ogen kijk ik naar het zand dat op mij werd gegooid, geschrokken kijk ik naar het graf waar ik in lag. What the fuck gebeurde er? Het enigste wat ik nog zag was dat er zand op mij werd gegooid, ik hoorde luide gesnik en geschreeuw, toen er een jonge dame met een zwarte hoofdoek buigde om het zand op mij graf aan te raken barste opeens in tranen uit, wat gebeurd hier? Ben ik dood? Wie is dat meisje?

Geschrokken word ik wakker, tering man zweet helemaal! Wat was dat nou weer?! Trillend kijk ik naar de klok die tegen over mij bed hangt

8:00.

Wat was dat?! Wie is dat meisje?! Waarom huilde ze?! Ik herken haar ergens van maar ik weet niet vanwaar....

Zuchtend sta ik op waarna ik gelijk naar de douche loop, ik neem een korte douche, ik poets nog mij tanden en sla dan een handdoek om mijn middel heen, ik loop naar mijn inloopkast en open mijn zwarte glanzende schuifdeuren, ik pak er een zwarte Armani pak aan en daar onder een witte Armani overhemd, ik pak nog zwarte instappers van Armani en mij zwarte Armani Emporio watch met goude details. Ik spuit nog parfum van Dior Sauvage en klaar is Kees. Mij haren heb ik gwn met wat gel en water naar de zijkant gedaan. Ik pak mij auto sleutels, huis sleutels, telefoon en loop dan de deur uit. Ik stap mijn Porsche Macan in en ga dan naar Gerri Housain zijn juwelier, Gerrie Housain is niet mij echte oom maar ik zie hem wel als een echte oom ik ken hem als sinds ik klein ben en ben zowat met hem opgegroeid.

Bij hem aangekomen stap ik mij auto uit en doe ik hem nog dicht voordat ik zijn juwelier inloop, als ik zijn juwelier inloop loopt hij algauw op mij af "wheldi, welkom" "dankjewel gerri hoe gaat het met je?" "Alhamdullilah Wheldi, maar met jou niet zie ik" lachend kijk ik hem aan, ik ben dit ondertussen al gewend, vroeger vond ik hem maar een enge type als hij zo deed maar nu? Housain is een wijze en mysterieuze man, als hij praat praat hij altijd in raadsels. "Vertel mij zoon wat is er" zuchtend ging ik op het bankje zitten die tegenover zijn bureau zat, algauw ging hij aan zijn bureau zitten. Ik vertelde hem over mij droom, over dat meisje dat ik haar ergens van kende maar niet wist van waar. "De tijd is gekomen mij zoon, het werd eens tijd" zei gerri Housain. Niet begrijpend keek ik hem aan zoals ik al eerder zei, als hij praat praat hij altijd in raadsels "wat bedoel je gerri?" Hij negeerde mij vraag en pakte een diamanten spiegeltje uit zijn bureau la, met een opgetrokken wenkbrauw kijk ik hem aan "wat moet ik hier mee gerri?" "het aan de eigenaar geven" verward keek ik hem aan "de eigenaar?" "ja wheldi, de eigenaar, je zult het met de tijd leren wheldi." zij hij waarna hij opstond "maar wie is de eigenaar dan?" vraag ik met een opgetrokken wenkbrauw "geen zorgen mijn zoon de eigenaar zal het zo snel mogelijk komen ophalen" zei hij waarna hij wegliep "gerri wat bedoel je ik snap het niet meer" hij gaf mij echt een gekke mind fuck man wats dit ik wist dat hij in raadsels sprak, maar dit, dit was next level.

Met het spiegeltje in mij zak liep ik mijn bedrijf in, zonder wat te zeggen liep ik naar de lift waarna ik rechtstreeks naar mij kantoor liep. Zuchtend legde ik het spiegeltje op mij bureau neer waarna ik met me handen op me rug naar buiten staarde.

Perspectief Intissar Kasmi:

"Ik blijf hier voor geen seconde meer!" Schreeuwde ik woest naar Hamza Lahyouni, duidelijk dat die flikkers broers zijn! "Sorry lieverd maar je zal wel moeten, je hebt namelijk een contract getekend. Je blijft hier minimaal 2 maanden!" met grote ogen kijk ik hem aan, zat hij me nou te chanteren? "luister, ik blijf hier voor geen seconde begrepen! Ik ga niet voor die moordenaar werken ja!" Sis ik, is hij helemaal gek? Toen ik zijn kantoor in kwam vertelde Hamza mij dat ik als Sabih, zijn broer de assistent moest werken, nooit dat dat gaat gebeuren! Hamza grijnzde "je hebt geen keus" walgend keek ik hem aan, ik snap hem niet waarom wilt hij mij zo graag als Sabih's assistent? "jij werkt helemaal niet met onze universiteit hè, jij hebt mij gewoon die nacht van dat vechtpartij gezien, en nu willen jullie mij bang maken zodat ik niet naar de politie ga hè " lachte ik, hij lachte "klopt ik werk niet met jullie universiteit maar dat laatste klopt niet, ik doe dit om een andere reden" grijnsde hij, met een opgetrokken wenkbrauw kijk ik hem aan "en dat is?" "als Allah swt denkt dat het nodig is dat  jij het weet dan zal de tijd komen" geschrokken deinsde ik achteruit, d-dit waren precies de woorden van mij moeder. Ameerah keek me aan bezorgd aan, ja zij was hier ook nog..

"Oké ik doe het" zeg ik na lang nadenken, er zit hier iets achter dat weet ik 99% zeker en dat ga ik tot de bodem uitzoeken. Hamza keek me glimlachend aan "mooi, je gaat zo naar Sabih zij kantoor en stelt je voor als zijn assistent oké?" Ik knikte, Let the mysterie begin.

Wat was die droom? Wie was dat meisje? Wie is de eigenaar van dat spiegeltje en wat bedoelde Housain? Waarom deed Hamza zo en wat bedoelde hij?

Let the drama begin......

* 50 stemmen en ik ga verder ;)

1080 woorden.

The PromiseWhere stories live. Discover now