The Promise

Deel 12

Is hij dan de eigenaar van het horloge? Heeft hij mij die brief gestuurd?
_______________________________________

Perspectief Intissar Kasmi:

Nog steeds Geschrokken kijk ik hem aan "aangezien je helemaal hier naartoe bent gekomen, kom dan maar naar binnen zal ik zeggen" zegt hij terwijl hij richting de trap loopt "waarom zou ik, ik ben hier niet voor jou" algauw stop hij met lopen "waarom ben je hier dan" geschrokken kijk ik hem aan, wat moet ik nu zeggen. Moet ik dat briefje gewoon laten zien en die horloge geven? Maar wat als hij het niet is? Wat als ik dan nooit achter waarheid zal komen?

Lachend kijkt Lahyouni mij aan "kom dan, wil je de sociale leven van een moordernaar niet zien?" Bedenkend kijk ik voor me waarna ik samen met hem naar de trap loop. Dit is de enige manier om achter de waarheid te komen...

Als ik de enorme woonkamer- die nu eerder op een zaal lijkt- binnekom zie ik een vrouw rond de 43/48 op de podium staan, ze heeft een lange grijze glitterige gala jurk aan en haar korte bruine haren zijn mooi gefohned, ik denk dat het Lahyouni de moeder is.

"Vandaag zijn we hier voor de verjaardag van mijn zoon Sabih Lahyouni. We zijn enorm gelukkig om al onze vrienden, familie en kennissen allemaal samen te zien op deze speciale dag, ik wil jullie allemaal 1 voor 1 bedanken voor jullie komst, Sabih kom" eindigt ze haar speech, zoals ik al dacht, het is zijn moeder.

Luid word er geklapt waarna Lahyouni met een niet bepaald enthousiaste gezicht zijn moeder aankijkt, wat ik opzich ook begrijp, I mean het lijkt hier eerder op een bruiloft dan op een verjaardag, hoe zouden haar kinderen zich wel niet voelen "blijf jij hier staan ik kom zo terug" zegt hij, knikend kijk ik hem aan waarna hij naar de podium loopt die net een meter voor mij staat.

"Welkom allemaal, ik denk niet dat dit allemaal nodig was na deze leeftijd, maar mohim. Bedankt voor jullie komst allemaal en veel plezier" eindigd hij zijn speech waarna er uiteraard luid word geklapt.

Zuchtend kijk ik voor me uit waarna er een vrouw mij richting komt met een Juice die ze me aanbied, "Nee bedankt geef maar aan het personeel ofs" glimlach ik, verward kijkt ze me aan waarna ze wegloopt.

Perspectief Sabih Lahyouni:

Net wanneer ik klaar ben met mijn 'speech' loop ik van het podium afloop. Mijn blik valt op Kasmi waarna ik terug loop naar het podium.

"Nog een kleine dingetje, iedereen die vandaag is gekomen is of een vriend, famillie, kennis, collega dus we  verdienen het wel om elkaar wat beter te kennen toch? Laten we nu even eerlijk zijn en ons afvragen wat de werkelijke reden is dat je hier bent?"

Algauw valt er een dodelijke stilte "ik help jullie wel even, je wilt je macht en kennis versterken, je wilt een sterke en machtige zakenpartner, je wilt netwerk. Wat vinden jullie ervan? ik heb gelijk hé?" Met een dodelijke blik kijkt mijn moeder me aan, waarheid doet helaas genoeg altijd pijn..

"Ik zie die angst gewoon in jullie ogen nu, ik kan natuurlijk geen gedachtes lezen maar aan jullie blikken te zien denk ik dat wat ik zojuist heb gezegd helemaal klopt, misschien ben je hier met dwang of heb je hier zelf voor gekozen dat weet ik niet, maar wat ik wel weet is dat het leven ons soms naar elkaar lijd en daarna brengt het ons naar een weg, en in die weg maken wij een keuze, of het nou uit dwang is of uit je eigen wil. Je gaat jezelf afvragen 'wat ga je doen'  en toen ik dat begreep zei ik tegen mezelf "je gaat net als het leven zijn Sabih, net als het leven" als je een antwoord wilt, geef ik jou die, daarom heeft dit leven mij weer gedwongen om een antwoord te geven, deze overdreven feestje die voor mij verjaardag is georganiseerd is de laatste. Laten we wat professioneler zijn, laten we voor belangrijkere dingen zo een organisatie organiseren, laten we op dit soort speciale dagen met echte speciale mensen zijn, met onze geliefde en niet met mensen waarmee we doen alsof we van ze houden, nogmaals welkom en nogmaals bedankt voor jullie komst, ik wens jullie allemaal nog heel veel plezier" eindig ik mijn speech waarna ik die microfoon op de podium gooi en ervan afloop.

Een dodelijke blik ontvang ik van me moeder, van Intissar integendeel ontvang ik een oprechte glimlach.

Perspectief Intissar Kasmi:

Wat een speech! Ik heb vandaag een hele andere kant van Lahyouni gezien dat zeker, maar welke kant nou echt is? Dat weet ik niet. Glimlachend kijk ik om me heen waarna me glimlach algauw verdwijnt als er een jonge dame in een witte gala jurk voor me komt staan, oh god. Iedereen zit hier met gala jurk alles kom ik met me pak alsof ik elk moment een vergadering heb. "Wie ben jij?" zo kon het nog onbeleefder, net wanneer ik haar een lesje wil leren worden we onderbroken "Sabih Lahyouni" word er luid geroepen waarna er een team poltitie agenten binnenkomen, geschrokken draai ik me om

"Sabih Lahyouni je word aangehouden voor verdachte van moord" met open mond kijk ik van de agenten naar Lahyouni die mij met een emotieloze blik aankijkt. Ik heb hem niet aangeklaagd?!

Als ik hem niet heb aangeklaagd wie dan wel?....

I know saaie deeltje maar er komt morgen (eigenlijk vandaag) nog een deeltje en die is alles behalve saai ;)

Wat denken jullie wie heeft Sabih aangeklaagd? Denkt hij dat Intissar het heeft gedaan? Welke Sabih is nou echt?..

950 woorden