Yolumdaki Hira - Tamamlandı

۲ - İ K İ

Merhabalar...

Nasılsınız?

Allah'a emanet olun.

Kendinize iyi bakın.

30.10.2020

۲ - 2. BÖLÜM

Şairlerin şiilerine hitapları, sevgileri gibiydi hayatımızdaki insanlar, özellerdi. Kimileri unutulan bir roman kimileri ise yoğun duygulara ev sahiplik eden şiirler gibi. Her biri gönlümüzüm bir yerinde var oluyorlardı.

"Görüşürüz Hira." Buğra'ya el sallayıp durağa gelen otobüse bindim, hava iyice kararmıştı aslında dereyi temizlememiz iki saat önce bitmişti fakat içimdeki eve geç gitme isteği bastıramamıştım çünkü ne ile karşılaşacağımı bilmemek korkmama sebebiyet veriyordu.

Otobüste bulduğum boş koltuğa oturdum yanımdaki kadına baktığımda elindeki bordo kadife kitaba baktım, okuduğu kitabın ismi kapağında yazmasa da kafa yormamaya tercih ettim fakat oldukça güzel bir kitaba benziyordu.

"Merak mı ettin evladım?" Kaşlarımı çattım, ne demek istiyordu?

"Okuduğun kitabın ismi ne oldukça gösterişli gözüküyor?" Gülümsedi, elindeki kitabı bana uzattı;

"Senin olabilir." Kaşlarım havalandı;

"Gereği yok, ismini söylerseniz kitapevlerinden alabilirim." Eliyle uzatmaya devam ediyordu, onu ikna edemeyeceğimi anladım, uzattığı kitabı aldım;

"Gönlün ile oku kızım, çünkü sadece öyle anlayabilirsin." Başımı salladım, ne demek istediğini dürüst olmak gerekirse anlamamıştım.

Ona yol verdim ve oturduğu cam tarafına kuruldum, benim durağıma daha vardı.

Bana uzattığı kitapta kaldığı yere gözlerim kaydı;

“Onlar inanmışlar, kalpleri Allah’ı anmakla huzura kavuşmuştur. Dikkat edin, kalpler ancak Allah’ı anmakla huzura kavuşur. “ ( Ra'd suresi - 28. Ayet )

Okuduğum cümleyi anlayabilmek için birkaç kez daha okudum ve yine birkaç kez daha fakat anlamadım, elimdeki kitapta birkaç sayfa daha çevirdim yine anlamadığım birkaç cümle ile karşılaştım ve yine. En sonunda elimdeki kitabı kapatarak çantama koydum, en iyisi evde bakmalıydım, bilgisayardan yazılanları ne anlama geldiğine bakabilirdim.

Benim durağıma geleceğine anons edilen sokak ismi ile anladım, ayağa kalktım ve düğmeye bastım, otobüs durduğunda yağan yağmur eşliğinde eve doğru yürümeye başladım, eve gelmeme az kalmıştı ve bu yüzleşeceğimizin vaktin geldiği habercisiydi.

Telefonumu elime hiç almamıştım ve annemin beni kaç kere aradığını hissedebiliyorum, şimdiye kadar Buğra'yı ve Elif'i kaç kere aradığını tahmin edebiliyorum.