Yolumdaki Hira - Tamamlandı

۱۵ - O N B E Ş

Selamün aleyküm,

Nasılsınız?

Güzel bir bölüm ile geldiğimi düşünüyorum...

Desteklerinizi bekliyorum :)

Kendinize iyi bakın,

Allah'a emanet olun :)

12.11.2020

۱۵ - 15.BÖLÜM

Arabanın camlarına çarpan yağmur damlalarının sesi ruhu dinlendiren bir etkisi vardı, her zaman yağmuru seven bir tarafım vardı. Kış aylarının güzelliğine hayranım, sanki soğuk aylarda ülke sanatsal bir potre gibi oluyordu. Ağaçlardan düşen yapraklar, beyaz kar ve nicesi... insanın başka diyarlara sürüklüyordu.

Arabanın durması ile evin önüne geldiğimizi anladım, Emir Esved'e baktığımda benim inmemi bekler gibi bir hali vardı.

"İstersen sen git, durak yakın zaten." Omuz silkti.

"Seni bekliyorum." Başımı salladım, arabadan indiğim gibi kapıyı kapatıp hızlı adımlarla eve koştum, üşümek istemiyorum.

Eve girdiğimde annemlerin olmadığını evdeki sukünetten belliydi. Odama girdiğim gibi dolabımı açtım; siyah kazak, kot pantolon, turuncu atkımı, beyaz beremi aldım.

Üstümdeki ıslak kıyafetlerden kurtulup üstüme geçirdim elimdekileri ve en son olarak kapının arkasında asılı olan beyaz kabanımı üzerime geçirdim, hazırdım.

Kapının önüne geldiğimde sarı botlarımı da ayağıma geçirmem ile kapıyı araladım, dışarı çıktım arkamdan kapıyı kapatarak hızlı adımlarla arabaya koştum.

Arabanın içerisine girdiğimde havanın ne kadar soğuk olduğunu daha iyi anlamıştım, çiseleyen yağmur artık gürül gürül akan bir yağmurdu.

"Acaba nasıl bu yağmur da okula gidecektin?" Emir Esved'in homurdanmasına gülümsedim.

"Yağmuru seviyorum." Bana bir anlık bakıp yeniden yola baktı ve arabayı çalıştırdı.

"Annemlere ne zaman açıklayabiliriz?" Saçlarını karıştırdı.

"Bugün annemin dediği nikah işlerini halledelim, annen ne zaman taburcu olursa o zaman." İçimi günlerden kemiren bir soruyu sormaktan geri durmadım.

"Anneme kaba davranmazsın değil mi?" Güldü.

"Kaba davranmam için bir sebebim yok." Derin bir nefes aldım, en çok da korktuğum buydu.

Üniversitenin içerisine girmemiz ile arabayı boş bir yere park etti, yağmurun şiddetti hala yerindeydi.

"İstersen biraz bekleyelim." Satte baktığımda daha yarım saat olduğunu fark ettim ders için.

"Fark etmez." Cama vuran damlalar gerçekten hoştu.

"Saat kaç gibi müsaitsin bugün?"

"2 saat dersim var fakat annemlerin yanına da uğramalıyım, kan tahlilini annemlerin olduğu hastane de yaparız." Başını salladı.

"Öyle yaparız."

"Şarkı açabilir miyim?" Başını sallaması ile radyoya parmaklarımı uzattım, öncelliklr açtım ve bir kanala girdim.