"Her insanın inzivaya çekildiği bir Hira'sı olmalı."
Sesini her duyduğumda göğüsümde oluşan minik sancıların sebebi, iki gece karası göz.
Kısa cümlelerin büyük adamı.
●
30.10.2020 - 22.11.2020
Spiritüel #2 - 22.01.2021
Birkaç bölüm sonra bu kurgunun kapağını da kapatıp sizinle başka bir kurgunun sayfalarında kaybolacağımıza inanıyorum.
Sizi seviyorum,
Kendinize iyi bakın,
En güzele emanetsiniz...
19.11.2020
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
۲۱ - 21.BÖLÜM
Bir zaman sonra,
Gözümdeki yaşlar kurumuştu, artık ağlamıyor ve sadece camın önündeki iki zarif çiçeklerime bakmaktayım.
O öldükten bir ay sonra inime çekildim, günlerce ağladım, yıprattım kendimi annemin tabiri ile. Sonra ise Züleyha geldi, yanıma geldi, bana anlattı dinimizi.
Kuranı kerim okumayı, namaz kılmayı, dua etmeyi öğrendim ve bugün ilk defa bir şeyi deneyimleyecektim. Gönlüm titriyordu, o görsün isterdim. Aylar öncesinde tanıştığım gönlümü emamet ettiğim adama kuranı kerim okumaya gidecektim.
Caman baktığımda yağan yoğun yağmura baktım, gülümsedim. Kapının arkasına astığım siyah feracemi üzerime geçirdim ve siyah tül tülbentimi başımı iğne yardım ile bağladım. Montumu üzerime geçirdim ve sırt çantama kahverengi kadife kuranı kerimi alarak çantama koydum.
Son kez çiçeklerime baktım, birkaç gündür güneş bize küsmüştü sanki. Çiçeklerim, güneşe hasretlerdi, yanıp tutuşuyorlardı güneş için.
"Anne, ben çıkıyorum." Annem, mutfağın pervazından bana şaşkın şaşkın bakıyordu, aslında onun bu kadar şaşırdığını bir kere daha görmüştüm, geçenler de namaz kıldığıma şahit olmuştu ve bu yüz ifadesini o gün görmüştüm.
İçimde çocukça bir heyecan yer ediniyordu, onu görecek, toprağını koklayacak ve o eski kokusunu duyumsayacağımın garip bir heyecanı vardı içimde. Odam, o kokuyordu fakat onun varlığı olmadan hiçbir anlamı yokmuş. Sadece öyle kokuyormuş fakat çiçeklerim ve benim en ihtiyacım olan Allah'a kavuşmuştuk.
Namaz kılarken ruhumun böylesine rahatlayacağını, onu kaybettiğimden beri sıkışan gönlümün refaya ereceğini bilsem, hiç bekler miydim bu zamanı?
Mezarlığa girdiğimde yağmurun verdiği izinle içeriye girdim , o güneşe hasret bir adamdı. Biliyorum ki, o güneşi de severdi, yağmuru da fakat çiçekleri de vardı onun, bundandı güneşe hasreti, sevgisi.
