✓| Blue Sky |✓

თამაში.

ადამიანება მთხოვეს კეთილი იყავიო და ვეცადე.

-კი სასიამოვნოა და შენი აზრით მართლა იცის რომ მისი ომეგა ვარ? - ტქვა ომეგამ და ინტერესიანი თვალებით მიაჩერდა მეგიბარს

-კარგი რა. ის მაინც ვერ შამჩნიე რომ, შენს მიერ დაძახებულ მეტსახელზე გული უფანცქალებდა.

-მართალია, როდესაც მეტსახელს ვეძახდი, პასუხამდე სუნი უფრო და უფრო უმძაფრდებოდა.

-ხოდა ძალიან კარგი. ორივემ იცით რომ ჭეშარიტები ხართდა ყურებამდე იღიმით, როდესაც ერთმანეთს ხედავთ. მალე ალბათ მასტან გადახვალ საცხოვრებლად.

-კარგი კარგი გეყოფა, მოირგე წინსაფარი და გავიდეთ.

-კარგი.

ორივემ მოირგო წინსაფარი და გასახდელი ოთახიდან გამოვიდა. კლუბი ხალხით, უკვე სავსე იყო და ამიტომ ომეგებმა მაგოდების მომსახურება დაიწყეს. ყველა დიალოგი ერთმანეთს ჰგავდა.

-რას მიირთმევთ?

-ვისკი/სოჯუ/არაყი/მარტინი/კოქტეილი/ა.შ

-კარგით ახლავე იქნება.

ასე გრძელდებოდა მანამდე სანამ ჯიმინს დამატებითი შეკითხვა არ დაუსვეს, რამაც თეჰიონის მაშინვე მისვლა და....

*MEANWHILE*

-ფუ შენი! - შეიკურთხა ალფამ და მაგიდას დაეყრდნო, -რატომაა, ის, ასეთი საყვარელი და უცოდველი? არა ის ნამდვილად ჩემია და არ დავუშვებ ვიმნე შეეხოს, თუნდაც ერთხელ. - თქვა და ფანჯარას მიჩერდა საიდანაც ნათლად მოსჩანდა ჯიმინის ნაზი და გამოკვეთილი მოძრაობა და მისი საფირმო ღიმილი რითაც ყველას აჯადოვებდა.

დაახლოებით ასეთ მდგომარეობაში იყო ჰოსოკიც უბრალოდ, კი არ იკურთხებოდა არამედ, სულელივით იღიმოდა და სულელივით გახარებული იყო.

არცერთ ალფას არ შეეძლო ოთახში ასე გაჩერება, ამიტომ ორივემ დატოვა ოთახი, კარები ჩაკეტა და მოტრიალდა. როდესაც მოტრიალდნენ, ერთმანეთის სახეებს გადააწყდნენ. ორივემ ზუსტად იცოდა სად მიდიოდნენ და რატომ მიდიოდნენ, ამიტომ არცერთ არ ამოუღია ხმა იქამდე სანამ, კიბესთნ არ მივიდნენ.