Cruel Fate "Forbidden Power"

MDFA: Chapter Sixty-five

Ruby Hell

DO YOU ever think that one day, you'll be jail? Do you afraid to turn eighteen beacuse you're afraid to prison. But me, I'm not afraid, I was jailed many times in this world.

Hindi nga ako nakulong sa mundo ng mga tao, pero dito naman ako nakulong. Funny.

I'm afraid what will happen next, what will happen tomorrow? Hindi ko na alam kung anong petsa na ba, basta ang alam ko lang ay malapit na ang kaarawan ko. Malapit na ang araw na kinakatukutan ko, maaring tuluyan akong lamunin ng kapangyarihan ka at maging parte ng impyerno, o malalabanan ang tindi ng pwersa ng kapangyarihan ko. Hindi ko din alam.

Natatakot akong makapatay ng mga inosenteng tao, dahil lang sa hindi ko makontrol ang sarili ko. Natatakot ako na baka madamay pati ang mga prinsipe na pilit akong prinoproktehan sa una palang. Natatakot ako na baka madamay ang mga babaeng nakatadhana sa mga prinsipe. Natatakot akong madamay ang taga-bantay ko. Natatakot ako sa mga posible kong magawa.

I look around, everything is dark and intimidating. Wala ako sa likod ng mga malalamig na rehas, kundi sa patong patong at magkakadikit na pulang dyamante.

Walang apoy, walang demonyo na may mga sungay at may hawal na malaking tinidor, gaya ng paglalarawan ng mga tao sa impyerno.

Ibang-iba ang kinalalagyan ko ngayon.

I did'nt expect that hell will be this, glowing. May kung ano sa bawal pulang dyamante na nagagawa sa hangin sa mundong ito. Malawak at walang kalangitan, ni hindi ko makita ang ibang parte.

Ruby diamonds are glowing a bit every other seconds. Masakit sa mata. Nakakahalina.

Pinilit kong gumalaw, walang nagbabantay sa akin na parang kampante sila na hindi talaga ako makakawala sa teritoryo nila.

I looked at my legs, hindi na gaanong namumula o nangingitim pa ang mga ito, may kaunting marka na lang na naiiwan. I sigh.

Hindi ko na alam ang nangyayari sa labas ng mundong ito. Sobrang bilis ng pangyayari, hindi ko alam kung bakit bigla na lang nagka-ganito ang lahat.

I can't cry, hindi ako dapat magpakita ng kahit anong kahinaan sa oras na ito, ngayon pa na mag-isa na ako? Ngayon pa ba na wala ng tutulong sa akin.

"Daughter" my eyes went up when a sudden presence intimidate me. Demon.

I thought demon wil have there horrible feauture, red skin, long ears and dark eyes. But, there he is. Standing right infront of me. With his hair fix upright position. His coat ended above his ankle and that silver necklace. Pormahan sa mundo ng tao.

When I look on his eyes, pinilit kong isiksik ang sarili ko sa dulo ng pader. His eyes, are red and glowing. Hindi talaga sya pula, it was black with a red glowing lining.

Hindi ko alam kung namamalik-mata ba ako o totoo ang nakita ko kanina lang. I just saw a glimpse of sadness and pain on his eyes. But he immediately composed himself and put it back together. He still the ruler of underworld, hindi dapat siya nagpapakita ng ganoong emosyon.

"do you know, who I am?" his voice are deep, powerful and full of authority.

I remain myself composed, and I put my hands together to, pinch it to stop it from shaking.  "You're the ruler of underworld" Good thing I didn't buckle.

He chuckled a bit, I gulp as I avoid his gaze. "My name? Daughter,"

Damn, bakit ba hindi nabanggit sa akin ni zyon ang pangalan ng tatay ko. I can't pretend that I'm not scared, his aura is so intimidating. Aakalain mo sa paraan niyang tumingin ay parang wala siyang sinasanto. Even me, his daughter.

"How cruel, my daughter doesn't know my name" I avoid his gaze, pakiramdaman ko ay anytime ay susugudin nya ako dito.

"Donn Plouton" Weird.

I thought his name will be hades, satan, or more devilish. But his name is more on heiress of a hacienda. Crap this mind. Bakit ba ako nag-iisip ng ganito, hindi ko akalain na makakaisip pa ako ng ganoong bagay kahit na nasa impyerno na ako.

"Your eighteen birthday will be in the next two days" he hang his words as I hold my necklace. I trust zyon, alam kong hindi nya ako bibiguin sa kwintas na ito.

"Nasa sa iyo kung kakayanin mo na makontrol ang kapangyarihang ipinamana ko sayo, kung hindi. Wala kang ibang magagawa kundi sumunod sa yapak ko, ang pagpapalakad sa mundong ito kasama ko." he paused. I don't know what's with that action but I think na may ibang nangyayari sa itaas.

"the upper council right now is moving to get you, at hindi ako papayag" I looked down. Upper council, bakit naman sila magkakaroon ng interest sa akin.

"Ikaw ang magpapatuloy sa posisyong hindi naupuan ng iyong ina," he stop, maybe he remember his wife. My mother.

Dalawa ang patutunguhan ko sa darating kong kaarawan, it's either I will be the ruler of underworld or I will be titled as the Goddess of sky and eternity.

Umalis na siya ng walang paalam, I never though that this things are true. Nababasa ko lang ito nuon sa mga libro, napapag-aralan lang namit ito noon sa mundo ng mga tao.

Who would though that an average student before need to shoulder this kind of responsibilities.

Hindi ki din gugustuhin na tawagin ang pangalan ni zyon upang humingi ng tulong,  sabi nya ay kung hindi ang panginoon nya, which is si donn, o hindi naman kaya ako. Dalawa lang kami ang pwedeng pumutol sa buhay nya. At ayokong mangyari yun, kung kailangan ay ako naman ang pumrotekta sa kaniya ay gagawin ko. Wag lamang siyang mamatay.

Uulit nanaman siya sa pag aantay sa kaniyang kasintahan, lahat ng pinag-hirapan niya sa loob ng daang daang taon ay mawawala lamang dahil sa kaniyang pag kasawi.

I don't know what will happen if he will die, kung ma-ri-reincarnate ba siya bilang sanggol muli,  o isa ng ganap na lalaki. Hindi ko din alam.

I waked up because of a delectable smell linger on my nose. Bahagya pang nanlalabo ang mata ko pagdilat ko pero hindi nakaligtas sa akin ang pagkain na nakahain sa maliit na lamesa sa gilid ko.

It looks so delicious but I refuse to eat it. Hindi ako sigurado, baka may kung ano sa pagkain na yan para maangkin nila akong tuluyan.  Over twenty-four hours passed, I felt so weak dahil sa gutom at uhaw. Nanakit na ang sikmura at ulo ko, I closed my eyes and bend mt knees. I put my head on my knees. Feeling so dizzy.

Hindi na nagpakita sa akin ang lalaking sa tingin ko ay tatay ko,  wala din akong ibang makita sa lugar na ito kundi mga nagkikis-lapang pulang dyamante.

I looked at the food, kahit anong mangyari ay hindi ko kakainin ang pagkain na yan. I looked away.

Ilang oras na lang ay kaarawan ko na, malalaman ko na kung ano talagang naka-takda.

Nagsawa na ako kakaupo, kaya sinubukan kong tumayo. My knees felt so weak because of hunger and thirst. I collapse that make my head hit the ruby stone.

I waked up, in the same place. Same position. I lifted my hand to touch my temple, and it's bleeding. Ramdam ko ang pagkahilo ko kaya nanatili akong nakasandal sa pulang dyamante.

I felt so alone.

Pero mas mabuti na ito, ayokong may madamay nanaman ng dahil lang sa akin. Sapat na ang mga itinulong nila sa akin noon.

I closed my eyes slowly, I don't know but I see tge familiar figure of a prince. Walking towards me with his blood and sword. His hair looked so messed, he also had the wound on his right cheeks.

He bend down his upper body to met my face, he slightly sigh as he saw my condition.

"Let's go, ezra" He lifted me up and look on my condition. "Three minutes" he uttered.

"what are y-you doing here, luthon" I asked weakly. Hindi ko inaasahan na siya ang magliligtas sa akin.

"you're the reason kung bakit ko nahanap ang babaeng nakatakda sa akin, and this is my way to thank you" his dimple show when he slightly smirk.

"besides, ako lang ang may kakayahan na makapasok dito" he position himself like he was ready to teleport. I arched a brow.

"Ah, yea. I'm the ruler of west part of the underwold"