Ang Sumpa ni Miss Piggy

Seven. Sundalo

"Ally, pasensiya ka na ha? Wala kasi akong damit na magkakasya sayo. Ito lang talaga," kagat labing turan ni Nathalie sa'ken habang iniaabot ang isang t-shirt.

Agad ko naman itong tinanggap at sinuklian siya ng isang ngiti.

"Okay na 'to. Saan ba ako pweding magbihis?" tanong ko.

"Duon ka nalang sa dressing room--"

"Ma'am, tumatawag po ang mommy niyo," pagputol sa kanya ng kanilang maid habang hawak ang isang telepono.

"Teka lang ha? Kakausapin ko lang si mommy," ani niya at agad tinanggap ang telepono mula sa katulong, "Hello mom?... Yes its me, Nathalie..." naglakad siya palabas, papunta sa kanilang malawak na veranda.

Naiwan naman akong nakatayo dito sa sala mag-isa. Sandali akong naghintay pero mukhang nakalimutan na ako ng babae.

Irrr, ang lagkit na ng katawan ko. Hindi ko na ata kakayaning hintayin pa si Nathalie. Baka bukas pa babalik 'yun.

Siguro dapat hanapin ko nalang 'yung dressing room nila.

Nagtingin-tingin ako sa paligid pero walang katao-tao. Napakaganda ng bahay nila, halatang mayaman ang pamilya ni Nathalie. Sobrang laki at napakaaliwas ng kulay puti nitong pintura. At sa sobrang laki ng bahay na'to hindi ko alam kung saan ako magsisimulang maghanap.

"Tch. Bahala na nga," bulong ko sa sarili saka ako nagsimulang humakbang.

Kaliwa, kanan, diretsu, kaliwa, kanan, kaliwa, diretsu... kung saan-saan na ako naghanap pero halos lahat ng pintong nahanap ko ay nakakandado... Ang laki naman kasi ng bahay na 'to eh. Ang hirap maghanap.

 Malaki rin naman ang bahay namin pero apat na beses ang laki ng bahay na ito kumpara dun. Ang dami pang pasikot-sikot, para akong nasa isang Maze.

Ilang minuto pa ng paglalakad ay may nakita akong hagdan pataas. Walang paligoy-ligoy, agad ko itong inakyat. At duon ko nahanap ang apat na naglalakihang double doors.

"Saan ba ako papasok?" tanong ko sa sarili habang hawak ang dibdib at hingal na hingal.

"Siguro dapat magsimula ako sa kaliwa."

Iyon nga ang ginawa ko, isa-isa ko itong binuksan pero nakalock ang sunod-sunod na tatlong pinto.

"Last door, ito na kaya 'yung dressing room? Ang laki naman," pinihit ko ang doorknob nito at halos mapatalon pa nang mapagtantong bukas ito.

"Yes!"

Dahan-dahan ko itong tinulak at isang napalaking kwarto ang sumalubong sa'ken. Sa gitna nito ay isang malaking double bed na pinunan ng pinaghalong kulay asul at puti.

Kaliwa, kanan, nagpalinga-linga ako sa upang siguraduhing walang tao sa paligid.

"Dito nalang siguro ako magpapalit," bulong ko at saka inilock ang kambal na pinto.

Naglakad ako palapig sa malaking kutson at inilagay duon ang damit na pinahiram sa'ken ni Nathalie.

Isa-isang kong inalis ang mga butones ng marumi kong uniporme hanggang sa tuloyan ko na itong mahubad.

Itinira ko ang aking panluob na tila nagsusumigaw sa sobrang higpit ng kapit.

Kinuha ko ang damit saka ito binuklat, isa iyong malaking pink na Tshirt na may nakapintang isang anime karakter.

Isusuot ko na sana ito nang biglang...

"SINO KA?!"

Halos tumigil ang aking paghinga nang marinig ang boses na'yon. Agad kong hinanap ang pinagmumulan nito at duon ko nakita ang isang adones.

"NATHAN?!"

You heard it right! Nasa harap ko ngayon si Nathan.

At kitang-kita ng dalawang mata ko ang kanyang kakisigan. Halatang bagong ligo lang ito.

Kusang pumapatak ang mga butil ng tubig mula sa kanyang basang buhok, tungo sa kanyang gwapong mukha.
Sinundan ko ang pagdaloy nito na lumatay sa kanyang purmadong dibdib, makikisig na mga braso at pababa sa kanyang anim na katakam-takam na mga pandesal.

Nakakabato ang kanyang hitsura, ngunit ang pinakagumulat sa'ken....

ay nang biglang kumalas ang takip sa kanyang itinatagong lihim

"Kyaahh!" sigaw ko.

Kusang tinakpan ng aking mga kamay ang hubad kong dibdib nang makita ang kanyang matigas...matigas na matigas...na pagkalalaki.

Dinapuan ako ng matinding kaba nang mapagtanto kong matapang itong nakaturo sa direksyon ko.

Kunti nalang talaga at hihimatayin na ako. Parang sasabog sa kaba ang puso ko, at kusang natuyo ang lalamunan ko.

"Oh Fuck!" ang tanging lumabas sa kanyang bibig nang mapagtantong nakita ko ang lahat.

Mula ulo hanggang sa rurok ng kanyang itinatagong lihim.

Ngayon alam ko na ang dahilan kung bakit gusto siyang makuha ng bruhang si Claire. Alam na alam ko na.

Mabilis niyang pinulot ang nalaglag na tuwalya at muling tinakpan ang kanyang galit na sundalo.

Ako nama'y mabilis na tumakbo palayo. Palayo sa nakahihiyang pangyayaring ito. Ngunit sadyang puno ako ng kamalasan kaya't sa ika-apat kong hakbang ay bigla nalang akong nadulas. At sa mismong kanyang kinatatayuan pa.

Napapikit nalang ako habang hinihintay ang aking pagbagsak.

Mabuti nalang at napakapit ako sa isang matigas na bagay. Kaya't hindi tuloyang bumagsak ang ulo ko sa marmol na sahig.

"Shoot!" rinig kong sigaw niya.

Binuksan ko ang aking mga mata, at tiningnan ang bagay na hawak ko.

At isang pamilyar na pigura ang aking nakita. Mahaba ito na hindi bababa sa pitong pulgada, at halos kasing taba ng lata ng sardinas. May bibig ngunit hindi nakapagsasalita. Bigla itong pumintig na siyang gumising sa'ken mula sa sariling katangahan.

Tiningnan ko ang may-ari ng bagay na 'yun at sumalubong sa akin ang kanyang nanlalaking mga mata.

Halatang nagulat rin siya sa nangyari.
Pulang-pula ang kanyang mukha na parang matatae.

"Let. It. Go," ani niya na tila nagpipigil.

Duon pumasok sa kukuti ko ang lahat. Sa mga oras na 'to, hinihiling kong sana'y nananaginip lang ako, at tuluyan na akong maglaho na parang bula.

"Kyaahhhh!" tili ko nang agad ko itong bitawan.

Gamit ang aking mga palad ay tuluyan kong isinara ang aking paningin.

Narinig ko pa ang kanyang pagmumura bago siya tuluyang humakbang palayo.

Pinakiramdaman ko ang paligid. Nang maramdamang wala na siya'y duon na ako tumayo at tuloyang lumabas.

Sakto namang pagkalabas ko'y sinalubong ako ng isang magandang babae. Itim na itim ang mahaba nitong buhok at singkitan ang mga mata--- si Nathalie.

Tiningnan niya ang hitsura ko at gumuhit ang pagtataka sa maganda niyang mukha.

"Alliana?! Anong ginagawa mo sa kwarto ni Kuya Nathan?"

Wait... Tama ba itong narinig ko? KUYA NATHAN?

SH*T!

Kaya pala pamilyar ang apelyido ni Nathalie!

Hindi ko na alam kung ano pa ang reaksyong mararamdaman.

Nakakagulat isiping...

"MAGKAPATID KAYO NI JONATHAN ARAGON?!"

...itutuloy.