Dave & Trish & Blake [ON-GOING]

Chapter Twelve: Meet the Expectations

Dave's POV

Tila natigil ang proseso ng utak ko ng sabihin ng kausap ko ngayon sa telepono na si Trish ang nagsasalita.

Like, why the heck she called me?

I'm trying to make myself na gawin ang plano at layuan na siya para, maiwasan na ang gulo pero, bakit ganito ang nangyari?

Bakit parang pilit na pinagtatagpo pa din kami ng tadhana kahit ayaw sa amin nito makisama?

"Hello Dave? You still in there? Are you even listening to me?" narinig kong parang napapabuntong-hininga ng tanong sa akin sa kabilang linya na si Trish.

Hindi ko namalayang natutulala na pala ako dahil, sa hindi ako makapaniwalang nakakausap ko siya ngayon. Ano ba ang gagawin niya?

Bakit? Ano ba ang gusto niyang matanong sa akin?

Dahil hindi pa ako handang kausapin siya ngayon na nagkamalabuan na ang lahat. What should I do?

"Dave? Are you even interested?" But I was confused ng tumigil bigla sa pagsasalita si Trish.

Tumawa muna ito bago magsalita ulit "Right, I should just end this call—"

Nagulat ako ulit habang hawak ang telepono kong nang magsalita ulit si Trish, naparang nawawalan na ng pag-asa base, sa tono ng kanyang pananalita.

"Oh Trish. Ah, yes? What you we're saying?" nauutal at natataranta ko ng tanong nang makapagsalita na ako sa kanya. Tila nabingi ako sa kabilang linya ng napatahimik ito at walang sinasabi.

Oh God, now I'm on trouble, shoot—

"Ah Trish, sorry. I'm just...” hindi ko maituloy ang sasabihin ko dahil sa sobrang gulat pa din na bakit ako?

Why did she call suddenly to me?

"Just what—are you confused?"  When she hit that line I knew that here I go again.

Binibigyan mo kase ng ibang kahulugan Dave! Wake up!

Kaya lang Dave ang obvious mo agad. Kahit anong iniisip mong loko ka!

Nainis ako sa sarili kong bakit ganun nanaman ang naging laman ng isip ko. What a kwinky-dink!

Napasabunot ako sa sarili kong buhok nang wala pa din akong masabi sa kanya. Nakakahiya na ito, I swear!

"You know, I just- nothing. I just wanna say sorry to you—” Pinutol ko agad ang sasabihin niya na bakit magso-sorry siya?

Wala naman siyang ginawa ah? Wala talaga itong babaeng to!

"Hold up, hold up! Wait? Why are you saying sorry? You did nothing wrong at all—” Hindi ko pa natatapos ang sasabihin ko ay nagsalita siyang muli.

"Dave, I've done enough to make us put in trouble. We already encountered so many mistakes before because of me. So, maybe I should do this right or maybe we should do this right.. right?"

Napapikit ako dahil sa mga pinagsasasabi sa akin ni Trish na wala namang kahulugan kase, kahit kailanman ay wala ni isa siyang nagawang mali sa akin.

I swear to God, I swear and cross to my heart until I die.

"Trish look. If you're thinking again that you done some mistake? No, wala ka sa aking nagawang mali..." Pero, sa hindi inaasahang pangyayari ay narinig ko ang napakahaba niyang buntong hininga na mas lalo sa aking nagpapabahala.