Dangerous. || B-Brave

Hoofdstuk 2

POV Lisa

Ik trek mezelf weg van Kaj. Wat is er gebeurd? Dit is onverantwoord. Ik heb met Kaj gezoend. Maar hij is dronken. Dit zal vast niet serieus zijn. Ik ren snel naar boven, pak een jurkje en een plastic tas en ren weer naar beneden. Ik ren gelijk naar buiten. Dat Kaj nog bij mij thuis is boeit mij even niet. Ik ben al veel te lang weg geweest. Kiara is vast al weg. Ze blijft daar toch geen drie kwartier?

POV Kiara

In de tijd dat ik op Lisa heb moeten wachten, heb ik met de tissues, water en zeep geprobeerd de ranja vlekken eruit te halen. Het is nu opgedroogd. Het helpt ook dat mijn jurkje ongeveer hetzelfde kleur heeft als de ranja. Donkerroze. Je ziet er amper meer van. Ik voel me zeker genoeg om uit de wc te gaan.

Wanneer ik naar de aula gaat, is iedereen al weg. Ik heb het helemaal gemist. Ik heb de belangrijkste avond van heel mijn middelbare schooltijd gemist. Dit vergeef ik Britt en Lisa nooit. Opeens zie ik Lisa naar binnen rennen, hijgend. "Kiara, wat doe je hier nog?" vraagt ze. "Ik heb op jou staan wachten. Had je toch gevraagd?" "Het spijt me dat ik veel te laat ben. Er was een noodgevalletje." Wordt chillen met Kaj gezien als 'noodgevalletje'? Weer iets wat ik niet begrijp uit de populaire wereld. "Het is al goed," zeg ik dan. "Nee ik heb je jurkje." Ze geeft mij een tasje van de Forever 21. Met tegenzin doe ik het jurkje aan, maar God, het is zo mooi. Een kort jurkje, niet al te kort, vol met witte glitters. "Je glinstert," zegt Lisa.

POV Kaj

Ik word wakker in een plek die niet mijn huis is, maar de bank waar ik op lig komt me bekend voor. Deze hele woonkamer komt me bekend voor. En dan besef ik het. Dit is Lisa's huis. Heel logisch ook, ik zie de schoolfoto's van Lisa van dit jaar en groep 8. Awh, wat was ze schattig vroeger. Nu nog steeds. Wat? Dat heb ik nooit gezegd, of gedacht, of, ach laat ook maar. Ik pak mijn mobiel en kijk hoe laat het is. 23:00. Heb ik de dilploma-uitreiking gemist? Verdomme. Ik hoor iemand de deur open maken. Straks zijn het Lisa's ouders. Ik moet me snel verstoppen.

Ik hoor een zucht. "Kom er maar uit, ik weet dat je er nog bent." Gelukkig, het is Lisa maar. Ik sta op en kijk naar een meisje met een teleurgestelde blik in haar ogen. "Wat is er?" Opeens wordt ze boos. "Het is jouw schuld! Door jou heb ik het verpest! Hoe kon je me ophouden?" Wacht, wat? "Waar heb je het over?" "Je weet het donders goed! Het had maar vijf minuten mogen duren en alles was goed gekomen. Maar door jou duurde het een half uur en is alles verpest." Ze gaat op de grond zitten. Is ze zat? "Heb je gedronken?" Ze staat weer op. "MOET JE DAT NIET AAN JEZELF VRAGEN?" Dat verklaart alles eigenlijk. Waarom ik hier lig. Ik moet wel zat zijn geweest. Ik weet niet wat ik moet zeggen, want ik weet niet wat ik gedaan heb. "Ik kan me dat echt niet onthouden Lisa, sorry." Het is al een wonder dat ik nu al nuchter ben. Normaal duurt dat een nacht. Lisa staat op en doet de deur open. "Ik denk dat het beter is als je gaat. Ik weet dat je het niet hebt onthouden. Je was zat." "Kan je me dan niet vertellen wat er is?" "Doe ik wel een ander keer." Ik loop naar buiten en ze doet de deur heel zachtjes dicht.

POV Miranda

Het is 11:35. Wat een mooie avond was het. De diploma-uitreiking was te gek. Ik heb stiekem toch wat champagne gedronken. De after party was al helemaal geweldig. Ik begon met mijn vriendinnen maar eindigde met een jongen wiens naam ik me niet meer kan herinneren. Oh wacht, het schiet me ineens binnen! Jai. Een Indonesische jongen met hele mooie ogen. Ik ken hem van werk. Hij werkt samen met mij bij de Albert Heijn, maar ik heb nooit echt op hem gelet, tot vannacht. Hij was grappig, lief, en een goede danser ook. Ik heb mijn nummer op zijn hand geschreven. Zal hij me bellen? Vast niet. Ik ben Miranda maar. Of Lotte. Geen idee.

Ik hoor de ringtone van mijn iPhone. Het is Kiara. "Hey, je weet dat ik niet zo'n fan ben van bellen." Ja weet ik, maar ik vind het te ongemakkelijk om het gewoon te appen, weet je wel. "Is er iets?" Soort van, denk ik. "Waar was je gisteren?" Daar gaat het nou om. Kan ik nu langs komen? "Ja natuurlijk. Kom maar." En trouwens, dan kan ik haar gelijk updaten over Jai!

De bel gaat een half uur later. "Helemaal uit Badhoevedorp gekomen. Nee grapje zo ver is het niet. Kom binnen." We lopen mijn kamer in. "Wil je eerst goed nieuws horen of kunnen we gelijk door naar je verhaal?" vraag ik. Kiara lacht. "Goed nieuws eerst dan." "Oké hier komt het. Ik was gisteren bij de after party en ik heb met een jongen gedanst. Hij heet Jai, ken je hem?" Ze schudt haar hoofd. "Hij was grappig en lief en het klikte wel tussen ons. Althans, vind ik. Ik weet niet wat hij van mij vindt. Het is ook veel te snel. Na een avond al. Ik heb te snel hoop." "Hij zal je vast wel ook leuk vinden! Je bent een hele leuke meid!" Ik lach. "Ik vind hem niet leuk." "Spreek jezelf niet tegen. Je zei net dat het klikte en dat je niet weet wat hij van jou vindt. Ga niet liegen."

Ik hoor steentjes tegen mijn raam aanknallen. Wat is dat nou weer? Ik kijk het raam uit en schrik me kapot. Ik gil. "Wie is het?" vraagt Kiara. "Het is Jai, Kiara. Oh mijn God wat moet ik doen?" "Wees de leuke jij die je altijd al bent geweest."

14-01-2015